(Карэспандэнт: ) “Што такое для вас ёсьць незалежнасьць Беларусі?”
(Спадар: ) “У нас наагул цяпер усё няпэўна, развал. Калгас развалілі – і ўсё: працы няма, адным словам у нас тупы кут”.
(Спадарыня: ) “Напэўна, у першую чаргу, разьвіцьцё эканомікі: калі ў крамах будзем купляць свае харчы й будзем ведаць, што яны экалягічна чыстыя. Самае галоўнае: каб у людзей была праца. Значыць, будуць і грошы. І тады мы незалежныя ад іншых”.
(Спадар: ) “Для мяне незалежнасьць – гэта самастойнасьць. І наш прэзыдэнт праводзіць правільную палітыку: народ сам усё вырашае й дэпутаты падтрымліваюць”.
(Сталы спадар: ) “Ды што яна можа азначаць? Мы такія самыя, як усе…”
(Дзяўчына: ) “Ня ведаю нават”.
(Хлопец: ) “Мне падабаецца, што я жыву ў Беларусі. Здаецца, свабодная краіна й паціху разьвіваецца”.
(Спадарыня: ) “Шмат чаго азначае. Тое, што мы ні ад каго не залежым, свабодная нацыя. Усё што хочам, тое й маем”.
(Дзяўчына: ) “А я ня буду адказваць. Можна?”
(Спадар: ) “Лепш стала жыць, праца лепшая”. (Дзяўчына: ) “Ні ад кога не залежыць… Зрэшты, ня ведаю. Трэба, мабыць, падумаць, перш чым адказаць на такое пытаньне”.
(Спадарыня: ) “А мне нічога больш у гэтым жыцьці непатрэбна. Мне добра ў Беларусі. Я засталася ўдавой з чатырма дзяцьмі. Сын быў у першай клясе, і я яго выхавала, а цяпер ён пайшоў у войска. І я задаволена, што ён служыць у Беларусі, а я магу да яго зьезьдзіць. Больш мне нічога не патрэбна”.
(Спадар: ) “У нас наагул цяпер усё няпэўна, развал. Калгас развалілі – і ўсё: працы няма, адным словам у нас тупы кут”.
(Спадарыня: ) “Напэўна, у першую чаргу, разьвіцьцё эканомікі: калі ў крамах будзем купляць свае харчы й будзем ведаць, што яны экалягічна чыстыя. Самае галоўнае: каб у людзей была праца. Значыць, будуць і грошы. І тады мы незалежныя ад іншых”.
(Спадар: ) “Для мяне незалежнасьць – гэта самастойнасьць. І наш прэзыдэнт праводзіць правільную палітыку: народ сам усё вырашае й дэпутаты падтрымліваюць”.
(Сталы спадар: ) “Ды што яна можа азначаць? Мы такія самыя, як усе…”
(Дзяўчына: ) “Ня ведаю нават”.
(Хлопец: ) “Мне падабаецца, што я жыву ў Беларусі. Здаецца, свабодная краіна й паціху разьвіваецца”.
(Спадарыня: ) “Шмат чаго азначае. Тое, што мы ні ад каго не залежым, свабодная нацыя. Усё што хочам, тое й маем”.
(Дзяўчына: ) “А я ня буду адказваць. Можна?”
(Спадар: ) “Лепш стала жыць, праца лепшая”. (Дзяўчына: ) “Ні ад кога не залежыць… Зрэшты, ня ведаю. Трэба, мабыць, падумаць, перш чым адказаць на такое пытаньне”.
(Спадарыня: ) “А мне нічога больш у гэтым жыцьці непатрэбна. Мне добра ў Беларусі. Я засталася ўдавой з чатырма дзяцьмі. Сын быў у першай клясе, і я яго выхавала, а цяпер ён пайшоў у войска. І я задаволена, што ён служыць у Беларусі, а я магу да яго зьезьдзіць. Больш мне нічога не патрэбна”.
