У Хойніках, напрыклад, парогі райвыканкаму абабіваюць жыхары Дворышча, Іванаўкі, Малішава ды іншых невялікіх вёсак, што засталіся ў радыяцыйнай зоне. Валянціна Тарасенка і Марыя Буйневіч, 75-гадовыя бабулі зь вёскі Іванаўка, сьлёзна просяць старшыню райвыканкаму Мікалая Садчанку , як яны кажуць, “перасяліць іх да людзей, каб ня жыць побач з ваўкамі”.
У Іванаўцы цяпер жывуць шэсьць нямоглых пэнсіянэраў, і кожны думае пра пераезд. Гаворыць вяскоўка Галіна Турчына:
(Турчына: ) “Сядзелі тут, бы дурныя. Адумаліся, бо страшна ўжо жыць тутака. Усё зарасло, хаты параскідалі. Мы, як на тым сьвеце. Дзікі ў сад, агарод лезуць і бульбу рыюць”, — кажа Галіна.
У свой час Галіне й яе мужу прапаноўвалі перабрацца ў Стралічава. Гэта за нейкіх пяць кілямэтраў ад Іванаўкі. Яны адмовіліся. А цяпер, калі абодвум ужо за семдзесят, калі няма ні сілаў, ні здароўя, права на абавязковае адсяленьне страчанае. Вёска, паводле пастановы ўраду, пераведзеная ў шэраг паселішчаў зь меншым узроўнем радыяцыі.
У Евы Вяргейчык, адзінокай пэнсіянэркі зь вёскі Дворышча, свая гісторыя перасяленьня:
(Вяргейчык: ) “Я запісалася на перасяленьне ў 1986-м. Жытла мне ў Менску не было. Тады я перапісалася ў 1998 годзе, каб пераехаць у Гомель. У Гомелі: вось будзе кватэра, вось будзе. Падманвалі, падманвалі — і ўжо чыстая зона, няма радыяцыі. Ужо ўсё, ужо жыві”.
Жыхары Дворышча таксама страцілі права на абавязковае перасяленьне, паколькі яна гэтаксама пераведзеная ў разраз паселішчаў зь меншым узроўнем радыяцыі.
Мясцовым ўладам гэтаксама вядома, што жыцьцё пэнсіянэраў у невялічкіх радыяцыйных вёсках становіцца ўсё больш складаным. У тым жа Хойніцкім раёне наважваліся перасяліць жыхароў шасьці малых вёсак. Што з гэтага атрымалася — распавядае загадчыца аддзелу чарнобыльскіх праблемаў райвыканкаму Натальля Родзькіна:
(Родзькіна: ) “Прынялі мы сваё рашэньне, Гомельскі аблвыканкам прыняў сваё рашэньне. Накіравалі праект указу прэзыдэнту. Прэзыдэнт даў каманду Камітэту дзяржкантролю правесьці праверку. Летась у жніўні яны прыяжджалі, аб’ехалі ўсе гэтыя вёскі, перамовіліся з кожным чалавекам і напісалі прэзыдэнту, што нямэтазгодна перасяляць гэтых людзей”, — распавяла спадарыня Родзькіна.
Самі ж пабудаваць жытло й перасяліць тых, хто застаўся ў свой час у невялікіх радыяцыйных вёсках, мясцовыя выканаўчыя органы ня могуць, паколькі на гэта проста бракуе сродкаў.
У Іванаўцы цяпер жывуць шэсьць нямоглых пэнсіянэраў, і кожны думае пра пераезд. Гаворыць вяскоўка Галіна Турчына:
(Турчына: ) “Сядзелі тут, бы дурныя. Адумаліся, бо страшна ўжо жыць тутака. Усё зарасло, хаты параскідалі. Мы, як на тым сьвеце. Дзікі ў сад, агарод лезуць і бульбу рыюць”, — кажа Галіна.
У свой час Галіне й яе мужу прапаноўвалі перабрацца ў Стралічава. Гэта за нейкіх пяць кілямэтраў ад Іванаўкі. Яны адмовіліся. А цяпер, калі абодвум ужо за семдзесят, калі няма ні сілаў, ні здароўя, права на абавязковае адсяленьне страчанае. Вёска, паводле пастановы ўраду, пераведзеная ў шэраг паселішчаў зь меншым узроўнем радыяцыі.
У Евы Вяргейчык, адзінокай пэнсіянэркі зь вёскі Дворышча, свая гісторыя перасяленьня:
(Вяргейчык: ) “Я запісалася на перасяленьне ў 1986-м. Жытла мне ў Менску не было. Тады я перапісалася ў 1998 годзе, каб пераехаць у Гомель. У Гомелі: вось будзе кватэра, вось будзе. Падманвалі, падманвалі — і ўжо чыстая зона, няма радыяцыі. Ужо ўсё, ужо жыві”.
Жыхары Дворышча таксама страцілі права на абавязковае перасяленьне, паколькі яна гэтаксама пераведзеная ў разраз паселішчаў зь меншым узроўнем радыяцыі.
Мясцовым ўладам гэтаксама вядома, што жыцьцё пэнсіянэраў у невялічкіх радыяцыйных вёсках становіцца ўсё больш складаным. У тым жа Хойніцкім раёне наважваліся перасяліць жыхароў шасьці малых вёсак. Што з гэтага атрымалася — распавядае загадчыца аддзелу чарнобыльскіх праблемаў райвыканкаму Натальля Родзькіна:
(Родзькіна: ) “Прынялі мы сваё рашэньне, Гомельскі аблвыканкам прыняў сваё рашэньне. Накіравалі праект указу прэзыдэнту. Прэзыдэнт даў каманду Камітэту дзяржкантролю правесьці праверку. Летась у жніўні яны прыяжджалі, аб’ехалі ўсе гэтыя вёскі, перамовіліся з кожным чалавекам і напісалі прэзыдэнту, што нямэтазгодна перасяляць гэтых людзей”, — распавяла спадарыня Родзькіна.
Самі ж пабудаваць жытло й перасяліць тых, хто застаўся ў свой час у невялікіх радыяцыйных вёсках, мясцовыя выканаўчыя органы ня могуць, паколькі на гэта проста бракуе сродкаў.
