Швайцарыя ўвяла фінансавыя санкцыі супраць 36 беларускіх чыноўнікаў. Адпаведную заяву пра далучэньне да санкцыяў Эўразьвязу адносна арышту банкаўскіх рахункаў і нерухомасьці беларускага чынавенства зрабіла кіраўніцтва дэпартамэнтаў па міжнародных дачыненьнях і эканоміцы ўраду Швайцарскай канфэдэрацыі. Рашэньне тычыцца і беларускага кіраўніка Аляксандра Лукашэнкі. Як вынікае з дакумэнту, асобы альбо фінансавыя інстытуты Швайцарыі, якія супрацоўнічалі зь Беларусьсю ці валодаюць інфармацыяй пра двухбаковыя эканамічныя апэрацыі, павінны неадкладна паведаміць пра гэта ў адпаведныя інстанцыі.
У часе сэсіі Парлямэнцкай асамблеі Рады Эўропы ў Страсбуры некалькі разоў закраналася беларускае пытаньне. Прэзыдэнт ПАРЭ Рэнэ ван дэр Ліндэн заявіў, што наведае Беларусь у верасьні сёлета. Ён гэтаксама выступіў супраць поўнай ізаляцыі Беларусі і падкрэсьліў, што неабходна ўзмацняць сувязі паміж ПАРЭ і дэмакратычнымі сіламі Беларусі. Рэнэ ван дэр Ліндэн заявіў таксама пра магчымасьць паляпшэньня адносінаў з афіцыйным Менскам.
(Ван дэр Ліндэн: ) "Мы гатовыя зьмяніць нашую палітыку ў дачыненьні да Беларусі, як толькі беларускія ўлады прымуць тыя абавязаньні, якія тычацца ўсіх краінаў – сяброў Рады Эўропы. Як прэзыдэнт Парлямэнцкай Асамблеі Рады Эўропы, я маю намер наведаць Беларусь у верасьні, у тым выпадку, калі будуць выкананыя пэўныя ўмовы".
29 чэрвеня, выступаючы на тэлеканале СNN, Дзяржаўны сакратар ЗША Кандаліза Райс прапанавала на сустрэчы міністраў замежных спраў краінаў – удзельніц сустрэчы “вялікай васьмёркі” абмеркаваць беларускае пытаньне.
“Мы павінны абмеркаваць важнасьць дэмакратычнага разьвіцьця як у Расеі, якая, спадзяемся, пацьвердзіць свае абавязаньні дэмакратычнага разьвіцьця, гэтак і ў Беларусі, а таксама ў краінах, дзе толькі нядаўна ўбачылі дэмакратычныя пэрспэктывы”, – сказала Кандаліза Райс.
30 чэрвеня дэпутат Бундэстагу выказаў занепакоенасьць лёсам Аляксандра Казуліна. Палітычны каардынатар найбуйнейшай у Бундэстагу апазыцыйнай фракцыі вольных дэмакратаў Гаральд Ляйбрэхт зьвярнуўся з адкрытым лістом да міністра юстыцыі Нямеччыны Брыгітэ Цыпрыес, у якім заклікаў фэдэральнага міністра ўважліва паставіцца да лёсу экс-кандыдата ў прэзыдэнты Беларусі Аляксандра Казуліна, якога 6 ліпеня чакае адкрыты судовы працэс з-за нібыта падбухторваньня дэманстрантаў да штурму менскай турмы. Гаральд Ляйбрэхт, які ў гэты час сам знаходзіўся ў Менску і назіраў за падзеямі, заяўляе, што “мэты дэманстрацыі былі выключна мірныя, а яе разгон — брутальны. Неабходна, каб нямецкія назіральнікі ды назіральнікі АБСЭ змаглі прысутнічаць на судовым працэсе і пракантраляваць ягоную законнасьць” піша ў сваім звароце Гаральд Ляйбрэхт.
Сытуацыю ў Беларусі на гэтым тыдні абмяркоўвалі на сваіх старонках літоўскія і польскія газэты.
“Lituvos zinios” пісала пра дачыненьні Літвы і Беларусі ў справе транзыту праз Клайпедзкі порт . Беларускі бок ня выканаў сваіх абавязаньняў адносна памеру транзыту калійных угнаеньняў за мінулы год, і сёлета, паводле прагнозаў, таксама ня здолее выканаць, адзначае выданьне ў нумары за 29 чэрвеня, а 30 чэрвеня гэта ж газэта піша пра тое, што літоўскія кампаніі лёгкай прамысловасьці хацелі б болей супрацоўнічаць зь беларускімі калегамі, аднак зь цяжкасьцю дамаўляюцца пра пашырэньне эканамічных кантактаў. “Lietuvos zinios” распавядае пра досьвед прадпрымальнікаў, якія кажуць, што ў Беларусі цяжка працаваць “з-за палітычнай напружанасьці і непаразуменьняў”.
Што да польскіх мэдыяў, то на гэтым тыдні “Gazeta Wyborcza" зьмясьціла матэрыял былога супрацоўніка парыскай “Культуры”, польскай службы Радыё Свабодная Эўропа і радыё ВВС Леапольда Унгера, прысьвечаны “фэномэну беларускай дыктатуры”. У артыкуле, сярод іншага, гаворыцца, што супраць таталітарнай улады трэба, перадусім, змагацца на полі культуры. Перадусім, важныя справы барацьбы з “саветызацыяй духу”, цэнзурай і самацэнзурай – у тым, што Чэслаў Мілаш называў “зьняволеньнем думак”, перамогі на ніве культуры, “дзе фармуюцца погляды людзей”, – напісаў у “Gazecie Wyborczej” Леапольд Унгер.
Камэнтуючы візыт вэнэсуэльскай дэлегацыі ў Менск і заплянаваную на 23 ліпеня сустрэчу Аляксандра Лукашэнкіі з Уга Чавэсам, “Gazeta Wyborcza” піша, што Вэнэсуэла мае намер аб’яднаць намаганьні міжнароднай супольнасьці ў барацьбе супраць ЗША. Беларускі рэжым ужо некалькі гадоў спрабуе разьвіваць супрацоўніцтва з краінамі Паўднёвай Амэрыкі, дзе найважнейшыя партнэры Менску – Куба і Вэнэсуэла. Менавіта лідэры гэтых краінаў першымі павіншавалі Лукашэнку зь перамогай у сакавіцкіх выбарах, піша “Gazeta Wyborcza”.
У часе сэсіі Парлямэнцкай асамблеі Рады Эўропы ў Страсбуры некалькі разоў закраналася беларускае пытаньне. Прэзыдэнт ПАРЭ Рэнэ ван дэр Ліндэн заявіў, што наведае Беларусь у верасьні сёлета. Ён гэтаксама выступіў супраць поўнай ізаляцыі Беларусі і падкрэсьліў, што неабходна ўзмацняць сувязі паміж ПАРЭ і дэмакратычнымі сіламі Беларусі. Рэнэ ван дэр Ліндэн заявіў таксама пра магчымасьць паляпшэньня адносінаў з афіцыйным Менскам.
(Ван дэр Ліндэн: ) "Мы гатовыя зьмяніць нашую палітыку ў дачыненьні да Беларусі, як толькі беларускія ўлады прымуць тыя абавязаньні, якія тычацца ўсіх краінаў – сяброў Рады Эўропы. Як прэзыдэнт Парлямэнцкай Асамблеі Рады Эўропы, я маю намер наведаць Беларусь у верасьні, у тым выпадку, калі будуць выкананыя пэўныя ўмовы".
29 чэрвеня, выступаючы на тэлеканале СNN, Дзяржаўны сакратар ЗША Кандаліза Райс прапанавала на сустрэчы міністраў замежных спраў краінаў – удзельніц сустрэчы “вялікай васьмёркі” абмеркаваць беларускае пытаньне.
“Мы павінны абмеркаваць важнасьць дэмакратычнага разьвіцьця як у Расеі, якая, спадзяемся, пацьвердзіць свае абавязаньні дэмакратычнага разьвіцьця, гэтак і ў Беларусі, а таксама ў краінах, дзе толькі нядаўна ўбачылі дэмакратычныя пэрспэктывы”, – сказала Кандаліза Райс.
30 чэрвеня дэпутат Бундэстагу выказаў занепакоенасьць лёсам Аляксандра Казуліна. Палітычны каардынатар найбуйнейшай у Бундэстагу апазыцыйнай фракцыі вольных дэмакратаў Гаральд Ляйбрэхт зьвярнуўся з адкрытым лістом да міністра юстыцыі Нямеччыны Брыгітэ Цыпрыес, у якім заклікаў фэдэральнага міністра ўважліва паставіцца да лёсу экс-кандыдата ў прэзыдэнты Беларусі Аляксандра Казуліна, якога 6 ліпеня чакае адкрыты судовы працэс з-за нібыта падбухторваньня дэманстрантаў да штурму менскай турмы. Гаральд Ляйбрэхт, які ў гэты час сам знаходзіўся ў Менску і назіраў за падзеямі, заяўляе, што “мэты дэманстрацыі былі выключна мірныя, а яе разгон — брутальны. Неабходна, каб нямецкія назіральнікі ды назіральнікі АБСЭ змаглі прысутнічаць на судовым працэсе і пракантраляваць ягоную законнасьць” піша ў сваім звароце Гаральд Ляйбрэхт.
Сытуацыю ў Беларусі на гэтым тыдні абмяркоўвалі на сваіх старонках літоўскія і польскія газэты.
“Lituvos zinios” пісала пра дачыненьні Літвы і Беларусі ў справе транзыту праз Клайпедзкі порт . Беларускі бок ня выканаў сваіх абавязаньняў адносна памеру транзыту калійных угнаеньняў за мінулы год, і сёлета, паводле прагнозаў, таксама ня здолее выканаць, адзначае выданьне ў нумары за 29 чэрвеня, а 30 чэрвеня гэта ж газэта піша пра тое, што літоўскія кампаніі лёгкай прамысловасьці хацелі б болей супрацоўнічаць зь беларускімі калегамі, аднак зь цяжкасьцю дамаўляюцца пра пашырэньне эканамічных кантактаў. “Lietuvos zinios” распавядае пра досьвед прадпрымальнікаў, якія кажуць, што ў Беларусі цяжка працаваць “з-за палітычнай напружанасьці і непаразуменьняў”.
Што да польскіх мэдыяў, то на гэтым тыдні “Gazeta Wyborcza" зьмясьціла матэрыял былога супрацоўніка парыскай “Культуры”, польскай службы Радыё Свабодная Эўропа і радыё ВВС Леапольда Унгера, прысьвечаны “фэномэну беларускай дыктатуры”. У артыкуле, сярод іншага, гаворыцца, што супраць таталітарнай улады трэба, перадусім, змагацца на полі культуры. Перадусім, важныя справы барацьбы з “саветызацыяй духу”, цэнзурай і самацэнзурай – у тым, што Чэслаў Мілаш называў “зьняволеньнем думак”, перамогі на ніве культуры, “дзе фармуюцца погляды людзей”, – напісаў у “Gazecie Wyborczej” Леапольд Унгер.
Камэнтуючы візыт вэнэсуэльскай дэлегацыі ў Менск і заплянаваную на 23 ліпеня сустрэчу Аляксандра Лукашэнкіі з Уга Чавэсам, “Gazeta Wyborcza” піша, што Вэнэсуэла мае намер аб’яднаць намаганьні міжнароднай супольнасьці ў барацьбе супраць ЗША. Беларускі рэжым ужо некалькі гадоў спрабуе разьвіваць супрацоўніцтва з краінамі Паўднёвай Амэрыкі, дзе найважнейшыя партнэры Менску – Куба і Вэнэсуэла. Менавіта лідэры гэтых краінаў першымі павіншавалі Лукашэнку зь перамогай у сакавіцкіх выбарах, піша “Gazeta Wyborcza”.
