(Карэспандэнтка: ) “Сёньня ў Менску пачынаецца дэманстрацыя фільму “Код да Вінчы” паводле вядомага рамана Дэна Браўна. Як вы ставіцеся да таго, што і праваслаўная, і каталіцкая царква выступілі супраць паказу стужкі?”
(Спадарыня: ) “Я не чытала. Але мяркую так: каб паглядзела й сама зарыентавалася, то было б вярней гаварыць што-небудзь. Але цяпер такая крытыка стаіць”.
(Спадарыня: ) “Няма там нічога страшнага. Аўтар падаў Ісуса Хрыста як звычайнага чалавека. А чаму не? Часта й мы ўяўляем яго чалавекам. Пайшоў за нас на крыж. Але, можа, яму было ўласьціва ўсё чалавечае, і ў яго была жонка, засталіся нашчадкі. Гэта ж так цікава”.
(Спадарыня: ) “Мы — супраць. Бо прытрымліваемся супрацьлеглых поглядаў на рэлігію — не такіх кардынальна іншых”.
(Спадар: ) “Не патрэбны гэтыя новаўтварэньні. Яны толькі грошы зарабляюць, а на самой справе ўсё разбураюць”.
(Спадарыня: ) “Гэты фільм трэба паказваць. Па-першае, пастаноўка цікавая, неардынарная. На маю думку, ён даступны для ўспрыманьня людзьмі любога ўзросту”.
(Спадар: ) “Калі шчыра, я нават зь цяжкасьцю ўяўляю сабе сцэнар гэтага фільму. Ён — гістарычны. А я гісторыяй цікаўлюся. Я выступаю за тое, што кожны можа па-свойму трактаваць Біблію. У прынцыпе, я супраць такіх твораў, якія радыкальна мяняюць грамадзкі настрой”.
(Спадар: ) “Я лічу, што гэта не найлепшае кіно, якое трэба ў нас паказваць, бо яно прапагандуе ерэтычныя погляды й зьяўляецца, па сваёй існасьці, антыхрысьціянскім”.
(Спадар: ) “У нашай краіне, дзе прыярытэтам стаіць свабода слова, такія рэчы недапушчальныя з боку любых палітычных сілаў, партый ці рэлігійных рухаў”.
(Спадарыня: ) “Уласна кажучы, іх гэта якім чынам тычыцца? Гэта — фільм. А яны няхай займаюцца сваёй справай”.
(Спадар: ) “Гэта вельмі няслушна. Таму што ёсьць свабода слова. А вось будыстам, можа, гэты фільм даспадобы... Я — атэіст. Чаму мне сілком накідаюць, які фільм глядзець?”
(Спадарыня: ) “Я не чытала. Але мяркую так: каб паглядзела й сама зарыентавалася, то было б вярней гаварыць што-небудзь. Але цяпер такая крытыка стаіць”.
(Спадарыня: ) “Няма там нічога страшнага. Аўтар падаў Ісуса Хрыста як звычайнага чалавека. А чаму не? Часта й мы ўяўляем яго чалавекам. Пайшоў за нас на крыж. Але, можа, яму было ўласьціва ўсё чалавечае, і ў яго была жонка, засталіся нашчадкі. Гэта ж так цікава”.
(Спадарыня: ) “Мы — супраць. Бо прытрымліваемся супрацьлеглых поглядаў на рэлігію — не такіх кардынальна іншых”.
(Спадар: ) “Не патрэбны гэтыя новаўтварэньні. Яны толькі грошы зарабляюць, а на самой справе ўсё разбураюць”.
(Спадарыня: ) “Гэты фільм трэба паказваць. Па-першае, пастаноўка цікавая, неардынарная. На маю думку, ён даступны для ўспрыманьня людзьмі любога ўзросту”.
(Спадар: ) “Калі шчыра, я нават зь цяжкасьцю ўяўляю сабе сцэнар гэтага фільму. Ён — гістарычны. А я гісторыяй цікаўлюся. Я выступаю за тое, што кожны можа па-свойму трактаваць Біблію. У прынцыпе, я супраць такіх твораў, якія радыкальна мяняюць грамадзкі настрой”.
(Спадар: ) “Я лічу, што гэта не найлепшае кіно, якое трэба ў нас паказваць, бо яно прапагандуе ерэтычныя погляды й зьяўляецца, па сваёй існасьці, антыхрысьціянскім”.
(Спадар: ) “У нашай краіне, дзе прыярытэтам стаіць свабода слова, такія рэчы недапушчальныя з боку любых палітычных сілаў, партый ці рэлігійных рухаў”.
(Спадарыня: ) “Уласна кажучы, іх гэта якім чынам тычыцца? Гэта — фільм. А яны няхай займаюцца сваёй справай”.
(Спадар: ) “Гэта вельмі няслушна. Таму што ёсьць свабода слова. А вось будыстам, можа, гэты фільм даспадобы... Я — атэіст. Чаму мне сілком накідаюць, які фільм глядзець?”