(Карэспандэнтка: ) “Ці ёсьць у вас нейкія ўпрыгожаньні з золата?”
(Дзяўчына: ) “Так, у мяне ёсьць. Пярсьцёнак, завушніцы”.
(Спадарыня: ) “Няма. Я не люблю золата, таму ў мяне ўсё срэбранае”.
(Спадарыня: ) “Няма”.
(Дзяўчына: ) “У мяне таксама няма”.
(Спадарыня: ) “Ёсьць пярсьцёнкі, ланцужкі, кулёнчыкі, бранзалеты — у мяне вельмі шмат золата. Я вельмі люблю золата, больш за срэбра”.
(Карэспандэнтка: ) “А вы самі набывалі гэта ўсё?”
(Спадарыня: ) “Не, мне ўсё гэта падаравалі. Я не зарабляю на золата яшчэ”.
(Карэспандэнтка: ) “А як вы лічыце: гэта добрае ўкладаньне лішніх сродкаў — калі яны ёсьць?”
(Спадарыня: ) “Не, я лічу, што лепш грошы пад працэнты ў банк пакласьці”.
(Дзяўчына: ) “У акцыі, у кватэры, у нерухомасьць трэба ўкладаць”.
(Карэспандэнтка: ) “А калі вы самі куплялі апошнім часам золата?”
(Спадарыня: ) “Сама я не купляла, мне дарылі”.
(Дзяўчына: ) “Мне таксама дарылі, сама не купляла”.
(Спадарыня: ) “А ў мяне няма золата, мне ўсе дораць срэбра”.
(Карэспандэнтка: ) “Спадары, у вас ёсьць рэчы з золата?”
(Спадар: ) “У мяне няма, толькі срэбра”.
(Хлопец: ) “Няма ніякіх залатых рэчаў, няма сродкаў для набыцьця”.
(Карэспандэнтка: ) “Як вы лічыце: укладаньне сродкаў у залатыя рэчы, зьліткі — вартае ўкладаньне?”
(Спадар: ) “Гэта асабістая справа кожнага чалавека. Але ж лепей укладаць у адукацыю”.
(Хлопец: ) “У золата можна ўкладаць, калі курсы іншых валют ня вельмі стабільныя. Цяпер такая сытуацыя, калі даляр з эўра “спрачаюцца”, таму людзі пачынаюць мітусіцца й рабіць укладаньні ў золата. Я, да прыкладу, у нешта іншае ўкладаў бы — у адукацыю, ці ў маёмасьць”.
(Карэспандэнтка: ) “Ці ёсьць у вас нейкія рэчы з золата?”
(Спадарыня: ) “Не, няма нічога”.
(Дзяўчына: ) “Ёсьць — завушніцы, ланцужкі, бранзалеты, пярсьцёнкі. І дарылі, і сама купляла”.
(Карэспандэнтка: ) “Калі апошні раз набывалі золата?”
(Дзяўчына: ) “Мне падаравала матуля на 8 сакавіка вось гэты бранзалет”.
(Карэспандэнтка: ) “Ці лічыце вы ўкладаньне сродкаў у золата сапраўды вартым?”
(Спадарыня: ) “Я лічу, што так. Золата ўпрыгожвае чалавека. Таму — варта ў яго ўкладаць”.
(Карэспандэнтка: ) “Ці маеце вы рэчы з золата?”
(Спадар: ) “Не, няма ў мяне золата. Я чалавек не матэрыяльны, таму не лічу золата рэччу, якую можна калекцыянаваць і набываць”.
(Карэспандэнтка: ) “Як вы ставіцеся да ўкладаньня грошай у нейкія зьліткі ці вырабы з золата?”
(Спадар: ) “Не, выгодней укладаць грошы ў сваю адукацыю. Я ўпэўнены, што дзяржаве лепей было б спрыяць укладаньню грошай у бізнэс, у разьвіцьцё эканомікі. Грошы мусяць працаваць, а не ляжаць мёртвым грузам”.
(Дзяўчына: ) “Так, у мяне ёсьць. Пярсьцёнак, завушніцы”.
(Спадарыня: ) “Няма. Я не люблю золата, таму ў мяне ўсё срэбранае”.
(Спадарыня: ) “Няма”.
(Дзяўчына: ) “У мяне таксама няма”.
(Спадарыня: ) “Ёсьць пярсьцёнкі, ланцужкі, кулёнчыкі, бранзалеты — у мяне вельмі шмат золата. Я вельмі люблю золата, больш за срэбра”.
(Карэспандэнтка: ) “А вы самі набывалі гэта ўсё?”
(Спадарыня: ) “Не, мне ўсё гэта падаравалі. Я не зарабляю на золата яшчэ”.
(Карэспандэнтка: ) “А як вы лічыце: гэта добрае ўкладаньне лішніх сродкаў — калі яны ёсьць?”
(Спадарыня: ) “Не, я лічу, што лепш грошы пад працэнты ў банк пакласьці”.
(Дзяўчына: ) “У акцыі, у кватэры, у нерухомасьць трэба ўкладаць”.
(Карэспандэнтка: ) “А калі вы самі куплялі апошнім часам золата?”
(Спадарыня: ) “Сама я не купляла, мне дарылі”.
(Дзяўчына: ) “Мне таксама дарылі, сама не купляла”.
(Спадарыня: ) “А ў мяне няма золата, мне ўсе дораць срэбра”.
(Карэспандэнтка: ) “Спадары, у вас ёсьць рэчы з золата?”
(Спадар: ) “У мяне няма, толькі срэбра”.
(Хлопец: ) “Няма ніякіх залатых рэчаў, няма сродкаў для набыцьця”.
(Карэспандэнтка: ) “Як вы лічыце: укладаньне сродкаў у залатыя рэчы, зьліткі — вартае ўкладаньне?”
(Спадар: ) “Гэта асабістая справа кожнага чалавека. Але ж лепей укладаць у адукацыю”.
(Хлопец: ) “У золата можна ўкладаць, калі курсы іншых валют ня вельмі стабільныя. Цяпер такая сытуацыя, калі даляр з эўра “спрачаюцца”, таму людзі пачынаюць мітусіцца й рабіць укладаньні ў золата. Я, да прыкладу, у нешта іншае ўкладаў бы — у адукацыю, ці ў маёмасьць”.
(Карэспандэнтка: ) “Ці ёсьць у вас нейкія рэчы з золата?”
(Спадарыня: ) “Не, няма нічога”.
(Дзяўчына: ) “Ёсьць — завушніцы, ланцужкі, бранзалеты, пярсьцёнкі. І дарылі, і сама купляла”.
(Карэспандэнтка: ) “Калі апошні раз набывалі золата?”
(Дзяўчына: ) “Мне падаравала матуля на 8 сакавіка вось гэты бранзалет”.
(Карэспандэнтка: ) “Ці лічыце вы ўкладаньне сродкаў у золата сапраўды вартым?”
(Спадарыня: ) “Я лічу, што так. Золата ўпрыгожвае чалавека. Таму — варта ў яго ўкладаць”.
(Карэспандэнтка: ) “Ці маеце вы рэчы з золата?”
(Спадар: ) “Не, няма ў мяне золата. Я чалавек не матэрыяльны, таму не лічу золата рэччу, якую можна калекцыянаваць і набываць”.
(Карэспандэнтка: ) “Як вы ставіцеся да ўкладаньня грошай у нейкія зьліткі ці вырабы з золата?”
(Спадар: ) “Не, выгодней укладаць грошы ў сваю адукацыю. Я ўпэўнены, што дзяржаве лепей было б спрыяць укладаньню грошай у бізнэс, у разьвіцьцё эканомікі. Грошы мусяць працаваць, а не ляжаць мёртвым грузам”.
