Жонка й сын Мікалая Гацуковіча жывуць у Івацэвічах пад дахам пяціпавярховага дому. А гаспадар кватэры, які ў свае 52 гады ня мае сілы падымацца па лесьвіцы, мусіць заставацца ў былым будаўнічым бараку.
(Гацуковіч: ) “Тут толькі бамжы жывуць. Адны зь іх гандлююць сьпіртам і самагонкай, а іншыя – п’юць. Атрымліваецца, што мне цяпер ні туды й ні сюды”.
Са словаў Мікалая Гацуковіча, ад красавіка 1986 году ён тры разы быў выпраўлены на прымусовую працу ў Чарнобыльскую зону. Атрымаў павышаную дозу радыяцыі й моцна хварэе.
(Гацуковіч: ) “Задыхаюся. Баліць сэрца. А яшчэ ў мяне захворваньне костак. Я больш як кілямэтар не магу за дзень адолець, разбураюцца тазабедраныя суставы й увогуле косьці”.
Пакуты чарнобыльскага ліквідатара ўзмацняе жыльлёвая неўладкаванасьць. Ён даўно просіць уладу дапамагчы абмяняць кватэру з пятага паверху на першы. Але тры былыя кіраўнікі мясцовай “вэртыкалі” свае абяцаньні не выканалі. Пра намеры цяперашняга старшыні Івацэвіцкага райвыканкаму Анатоля Ткачука даведацца па тэлефоне не ўдалося.
(Дзяжурны: ) “Няма зараз. Крыху пазьней будзе”.
Лёс Мікалая Гацуковіча непакоіць грамадзкае аб”яднаньне “Беларускі сацыяльна-экалягічны саюз“Чарнобыль”. Ягоны кіраўнік Васіль Якавенка лічыць, што інвалід патрапіў у тыповую сытуацыю абыякавасьці.
(Якавенка: ) “Гэта падкрэсьлівае якраз адносіны нашых уладаў да людзей, якія тушылі чарнобыльскі пажар, ахвяруючы сваім здароўем і нават жыцьцём. Да людзей, якіх можна лічыць нават героямі, ставяцца абыякава. Пасьля 20-й гадавіны на іх, мажліва, яшчэ больш будуць забываць”.
Паводле афіцыйных дадзеных, у Беларусі цяпер амаль 210 тысячаў чалавек маюць чарнобыльскую інваліднасьць. У амаль трох тысячах паселішчаў, якія пацярпелі ад радыяцыі, пражывае звыш паўтара мільёну чалавек.
(Гацуковіч: ) “Тут толькі бамжы жывуць. Адны зь іх гандлююць сьпіртам і самагонкай, а іншыя – п’юць. Атрымліваецца, што мне цяпер ні туды й ні сюды”.
Са словаў Мікалая Гацуковіча, ад красавіка 1986 году ён тры разы быў выпраўлены на прымусовую працу ў Чарнобыльскую зону. Атрымаў павышаную дозу радыяцыі й моцна хварэе.
(Гацуковіч: ) “Задыхаюся. Баліць сэрца. А яшчэ ў мяне захворваньне костак. Я больш як кілямэтар не магу за дзень адолець, разбураюцца тазабедраныя суставы й увогуле косьці”.
Пакуты чарнобыльскага ліквідатара ўзмацняе жыльлёвая неўладкаванасьць. Ён даўно просіць уладу дапамагчы абмяняць кватэру з пятага паверху на першы. Але тры былыя кіраўнікі мясцовай “вэртыкалі” свае абяцаньні не выканалі. Пра намеры цяперашняга старшыні Івацэвіцкага райвыканкаму Анатоля Ткачука даведацца па тэлефоне не ўдалося.
(Дзяжурны: ) “Няма зараз. Крыху пазьней будзе”.
Лёс Мікалая Гацуковіча непакоіць грамадзкае аб”яднаньне “Беларускі сацыяльна-экалягічны саюз“Чарнобыль”. Ягоны кіраўнік Васіль Якавенка лічыць, што інвалід патрапіў у тыповую сытуацыю абыякавасьці.
(Якавенка: ) “Гэта падкрэсьлівае якраз адносіны нашых уладаў да людзей, якія тушылі чарнобыльскі пажар, ахвяруючы сваім здароўем і нават жыцьцём. Да людзей, якіх можна лічыць нават героямі, ставяцца абыякава. Пасьля 20-й гадавіны на іх, мажліва, яшчэ больш будуць забываць”.
Паводле афіцыйных дадзеных, у Беларусі цяпер амаль 210 тысячаў чалавек маюць чарнобыльскую інваліднасьць. У амаль трох тысячах паселішчаў, якія пацярпелі ад радыяцыі, пражывае звыш паўтара мільёну чалавек.