(Карэспандэнтка: ) "Ці адчуваеце Вы зараз, што мы жывем у поўнай бясьпецы?"
(Спадарыня: ) "Калі пра гэта не задумвацца, то можна быць спакойнымі, што жывем у поўнай бясьпецы. А калі задумацца – то становіцца страшна".
(Хлопец: ) "Не. І хоць кажуць, што зямля чыстая, экалёгія чыстая – думаю, што гэта няпраўда".
(Спадар: ) "Як сказаць.... Ваду п''ем мы брудную, вось я на ногі пакутую ўжо гадоў 10. Канечне, вінаваты Чарнобыль. А што зробіш?"
(Спадарыня: ) "Ня веру, ня веру, ня веру. 20 гадоў – гэта мала. Як цяпер сьцьвярджаюць, што старыя там не паміраюць, бо ў іх гэтая атрута – радыяцыя даходзіць даўжэй. А моладзь памірае... Не, нават калі мы далёка знаходзімся ад Чарнобыля, і тое колькі непрыемнасьцяў! Я не дажыву да таго, калі гэты Чарнобыль стане бясьпечным для людзей!"
(Карэспандэнтка: ) "Прайшло 20 гадоў пасьля Чарнобылю. Ці верыце Вы, што зараз усё бясьпечна, чыстае асяродзьдзе?"
(Спадар: ) "Я не магу сказаць, таму што я некампэтэнтны ў гэтых пытаньнях".
(Хлопец: ) "Ды не, канечне! Таму што пэрыяд распаду цэзію – 200 гадоў".
(Карэспандэнтка: ) "Ці можна неяк засьцерагчыся?"
(Хлопец:) "Не, ад гэтага ўжо ніяк не засьцерагчыся. Бессэнсоўна. Яшчэ і ўнукам нашым хопіць".
(Спадарыня: ) "Я ня ведаю".
(Спадарыня: ) "Хочацца верыць. Але хутчэй за ўсё, гэта ня так".
(Карэспандэнтка: ) "Вы калі-небудзь правяралі прадукты?"
(Спадарыня: ) "Вельмі даўно, адразу пасьля Чарнобылю. А цяпер – не. Сэнсу няма".
(Спадар: ) "Раней правяраў, цяпер – не".
(Карэспандэнтка: ) "Ці можна зараз быць ўпэўненымі, што чыстая экалёгія, чыстыя прадукты?"
(Спадарыня: ) "Я думаю, што так. Усё чыстае. Час прайшоў, у мяне знаёмая там жыве. Усё нармальна".
(Карэспандэнтка: ) "А Вы хоць раз правяралі тут прадукты?"
(Спадарыня: ) "Не, але я перакананая, што ўсё нармальна".
(Спадар: ) "Не, таму што і так ведаю, што забруджаныя".
(Студэнт: ) "Я веру, што ў нас усё ў парадку. Прадукты чыстыя. Я не правяраў, але веру, што ўсё добра".
(Спадар: ) "Я не магу дакладна сказаць, таму што ў мне няма замераў. Але тое, што я купляю ў краме, лічу, што чыстае".
(Карэспандэнтка: ) "А правяралі раней ці зараз?"
(Спадар: ) "Ніколі я не правяраў, нават ня ведаю, дзе знаходзіцца праверачны пункт".
(Спадарыня: ) "Мы перакананыя, што ўсё чыстае".
(Студэнтка: ) "Наўрад ці чыстае паветра, наўрад ці нешта зьмянілася. Думаю, што, наадварот, экалёгія пагоршылася".
(Карэспандэнтка: ) "Ці правяраеце Вы прадукты, можа, неяк засьцерагаецеся: не ўжываеце грыбы, ягады?"
(Студэнтка: ) "Не, я не правяраю нічога, я ўсё ем. Але лічу, што трэба правяраць".
(Спадарыня: ) "Мы не правяраем. Не зьвяртаем на гэта ўвагі".
(Спадарыня: ) "Калі пра гэта не задумвацца, то можна быць спакойнымі, што жывем у поўнай бясьпецы. А калі задумацца – то становіцца страшна".
(Хлопец: ) "Не. І хоць кажуць, што зямля чыстая, экалёгія чыстая – думаю, што гэта няпраўда".
(Спадар: ) "Як сказаць.... Ваду п''ем мы брудную, вось я на ногі пакутую ўжо гадоў 10. Канечне, вінаваты Чарнобыль. А што зробіш?"
(Спадарыня: ) "Ня веру, ня веру, ня веру. 20 гадоў – гэта мала. Як цяпер сьцьвярджаюць, што старыя там не паміраюць, бо ў іх гэтая атрута – радыяцыя даходзіць даўжэй. А моладзь памірае... Не, нават калі мы далёка знаходзімся ад Чарнобыля, і тое колькі непрыемнасьцяў! Я не дажыву да таго, калі гэты Чарнобыль стане бясьпечным для людзей!"
(Карэспандэнтка: ) "Прайшло 20 гадоў пасьля Чарнобылю. Ці верыце Вы, што зараз усё бясьпечна, чыстае асяродзьдзе?"
(Спадар: ) "Я не магу сказаць, таму што я некампэтэнтны ў гэтых пытаньнях".
(Хлопец: ) "Ды не, канечне! Таму што пэрыяд распаду цэзію – 200 гадоў".
(Карэспандэнтка: ) "Ці можна неяк засьцерагчыся?"
(Хлопец:) "Не, ад гэтага ўжо ніяк не засьцерагчыся. Бессэнсоўна. Яшчэ і ўнукам нашым хопіць".
(Спадарыня: ) "Я ня ведаю".
(Спадарыня: ) "Хочацца верыць. Але хутчэй за ўсё, гэта ня так".
(Карэспандэнтка: ) "Вы калі-небудзь правяралі прадукты?"
(Спадарыня: ) "Вельмі даўно, адразу пасьля Чарнобылю. А цяпер – не. Сэнсу няма".
(Спадар: ) "Раней правяраў, цяпер – не".
(Карэспандэнтка: ) "Ці можна зараз быць ўпэўненымі, што чыстая экалёгія, чыстыя прадукты?"
(Спадарыня: ) "Я думаю, што так. Усё чыстае. Час прайшоў, у мяне знаёмая там жыве. Усё нармальна".
(Карэспандэнтка: ) "А Вы хоць раз правяралі тут прадукты?"
(Спадарыня: ) "Не, але я перакананая, што ўсё нармальна".
(Спадар: ) "Не, таму што і так ведаю, што забруджаныя".
(Студэнт: ) "Я веру, што ў нас усё ў парадку. Прадукты чыстыя. Я не правяраў, але веру, што ўсё добра".
(Спадар: ) "Я не магу дакладна сказаць, таму што ў мне няма замераў. Але тое, што я купляю ў краме, лічу, што чыстае".
(Карэспандэнтка: ) "А правяралі раней ці зараз?"
(Спадар: ) "Ніколі я не правяраў, нават ня ведаю, дзе знаходзіцца праверачны пункт".
(Спадарыня: ) "Мы перакананыя, што ўсё чыстае".
(Студэнтка: ) "Наўрад ці чыстае паветра, наўрад ці нешта зьмянілася. Думаю, што, наадварот, экалёгія пагоршылася".
(Карэспандэнтка: ) "Ці правяраеце Вы прадукты, можа, неяк засьцерагаецеся: не ўжываеце грыбы, ягады?"
(Студэнтка: ) "Не, я не правяраю нічога, я ўсё ем. Але лічу, што трэба правяраць".
(Спадарыня: ) "Мы не правяраем. Не зьвяртаем на гэта ўвагі".
