На гэтым тыдні, піша "Washington Post", Эўразьвяз ухваліў крок да ізаляцыі Аляксандра Лукашэнкі, забараніўшы яму і 30 ягоным паплечнікам наведваць тэрыторыі 25 краінаў-сябраў Зьвязу.
Спадара Лукашэнку пакаралі за сфальшаваныя выбары 19 сакавіка, якія дазволілі яму застацца пры ўладзе, і арышты удзельнікаў акцыяў пратэсту. Хоць гэткі ціск Брусэлю і ня зможа паваліць менскі рэжым, Эўразьвяз прынамсі даў зразумець, што хоча ізаляваць дыктатара,– піша "Washington Post".
Адначасова з гэтым кіраўніцтва Эўразьвязу рыхтуецца да падпісаньня гандлёвага пагадненьня з Туркмэністанам, краінай Сапармурата Ніязава, альбо Тукмэнбашы Вялікага, – піша "Washington Post". Ніязаў мае абсалютную ўладу, насадзіў культ сваёй асобы і так рэпрэсуе свой народ, што на ягоным фоне спадар Лукашэнка выглядае Аляксандрам Малым.
Спадар Ніязаў не клапоціцца пра фальшаваньне выбараў, бо ён абвешчаны пажыцьцёвым прэзыдэнтам. У яго няма апазыцыі, якую можна было б арыштоўваць, бо ўсе дысыдэнты ўжо у турмах, у выгнаньні альбо ў псыхушках. Ён перайменаваў назвы месцаў у свой гонар і гонар сваёй маці, закрыў шпіталі па-за межамі сталіцы, выкінуў зь бібліятэкаў усе кнігі, за выключэньнем сваіх.
Але спадар Ніязаў мае тое, чаго няма ў Лукашэнкі – прыродны газ, прычым у вялікай колькасьці. Частка яго экспартуецца ў Эўропу, і эўрапейскія ўрады, якія залежаць ад гэтага імпарту, апошнім часам падвысілі сваю цікавасьць да гэтага пастаўшчыка. Ці можа гэта патлумачыць запыт Эўракамісіі да Эўрапарлямэнту з просьбай зацьвердзіць новае гандлёвае пагадненьне, якое дае Туркмэністану самы спрыяльны статус у гандлі з Эўразьвязам.
Прадстаўнікі Эўразьвязу наўпрост не зьвязваюць праект гэтай дамовы з газам, а кажуць, што дыктатар зрабіў нядаўна пэўныя пазытыўныя крокі, такія, як дыялёг з Эўропай ў справе правоў чалавека, яны кажуць, што ізаляваць Ніязава не было б канструктыўна. Але спадар Лукашэнка можа і не паверыць такім тлумачэньням, заключае "Washington Post".
Гл.таксама Рэакцыя ў Менску на артыкул у "Washington Post"
Спадара Лукашэнку пакаралі за сфальшаваныя выбары 19 сакавіка, якія дазволілі яму застацца пры ўладзе, і арышты удзельнікаў акцыяў пратэсту. Хоць гэткі ціск Брусэлю і ня зможа паваліць менскі рэжым, Эўразьвяз прынамсі даў зразумець, што хоча ізаляваць дыктатара,– піша "Washington Post".
Адначасова з гэтым кіраўніцтва Эўразьвязу рыхтуецца да падпісаньня гандлёвага пагадненьня з Туркмэністанам, краінай Сапармурата Ніязава, альбо Тукмэнбашы Вялікага, – піша "Washington Post". Ніязаў мае абсалютную ўладу, насадзіў культ сваёй асобы і так рэпрэсуе свой народ, што на ягоным фоне спадар Лукашэнка выглядае Аляксандрам Малым.
Спадар Ніязаў не клапоціцца пра фальшаваньне выбараў, бо ён абвешчаны пажыцьцёвым прэзыдэнтам. У яго няма апазыцыі, якую можна было б арыштоўваць, бо ўсе дысыдэнты ўжо у турмах, у выгнаньні альбо ў псыхушках. Ён перайменаваў назвы месцаў у свой гонар і гонар сваёй маці, закрыў шпіталі па-за межамі сталіцы, выкінуў зь бібліятэкаў усе кнігі, за выключэньнем сваіх.
Але спадар Ніязаў мае тое, чаго няма ў Лукашэнкі – прыродны газ, прычым у вялікай колькасьці. Частка яго экспартуецца ў Эўропу, і эўрапейскія ўрады, якія залежаць ад гэтага імпарту, апошнім часам падвысілі сваю цікавасьць да гэтага пастаўшчыка. Ці можа гэта патлумачыць запыт Эўракамісіі да Эўрапарлямэнту з просьбай зацьвердзіць новае гандлёвае пагадненьне, якое дае Туркмэністану самы спрыяльны статус у гандлі з Эўразьвязам.
Прадстаўнікі Эўразьвязу наўпрост не зьвязваюць праект гэтай дамовы з газам, а кажуць, што дыктатар зрабіў нядаўна пэўныя пазытыўныя крокі, такія, як дыялёг з Эўропай ў справе правоў чалавека, яны кажуць, што ізаляваць Ніязава не было б канструктыўна. Але спадар Лукашэнка можа і не паверыць такім тлумачэньням, заключае "Washington Post".
Гл.таксама Рэакцыя ў Менску на артыкул у "Washington Post"
