Пад першымі, па-сапраўднаму веснавымі, праменямі сонца ў бок Кастрычніцкай плошчы пацягнуліся ня толькі прыхільнікі апазыцыі, але й тыя, хто падтрымлівае ўладу. Сутычкі ідэйных апанэнтаў здараліся па пэрымэтры ўсяго імправізаванага лягеру. З даху Палацу рэспублікі гэта фіксавалі тэлекамэры беларускіх каналаў: на запрашэньне камандзіра палку міліцыі асаблівага прызначэньня Юрыя Падабеда тэлевізійнікаў паднялі над плошчай — паказаць гледачам, якая “мізэрная кучка апазыцыянэраў пратэстуе супраць улады”. Аднак многія з тых, хто прыйшоў на плошчу, салідарныя з маладымі людзьмі ў намётах.
(Карэспандэнт: ) “Я бачу, вы мэтанакіравана прыйшлі падтрымаць людзей”.
(Спадарыня: ) “Я вельмі шаную гэтых людзей, я імі ганаруся. Мяне завуць Тацяна Хведараўна, я пэнсіянэрка, але ўсім сэрцам я з гэтымі людзьмі. Я вельмі веру, што ўбачу сьвет у акенцы, убачу родную Беларусь вольнай. А хлопцам і дзяўчаткам прыношу чакаляду, цукеркі, цыгарэты — усё, што магу”.
Палітык і праваабаронца Вячаслаў Сіўчык нагадаў усім прысутным, што 22 сакавіка — сьвяты для кожнага беларуса дзень.
(Сіўчык: ) “Таму што 22 сакавіка 1864 году ў Вільні царскія акупанты зьнішчылі наша нацыянальнага героя Кастуся Каліноўскага. Ня верце тым людзям, якія кажуць, што незалежнасьць Беларусі дасталася лёгка. За незалежнасьць быў заплачаны вельмі вялікі кошт. А лёс Кастуся Каліноўскага — нават яго аднаго дастаткова дзеля таго, каб беларусы мелі права на сваю дзяржаву й на тое, каб быць нармальным эўрапейскім народам”.
Роўна а 14-й гадзіне намётавы лягер наведаў Аляксандар Мілінкевіч. Ён перакананы, што 25 сакавіка, у Дзень Волі, вялікая колькасьць беларусаў прыйдзе выказаць салідарнасьць з насельнікамі намётавага лягеру. Аднак людзям чарговым разам трэба будзе пераадолець пачуцьцё страху.
(Мілінкевіч: ) “Мы вельмі хацелі б вывесьці 25 сакавіка як мага больш людзей. Але я ня фокусьнік, я не факір. Гэта залежыць ад стану душы людзей. Калі яны адчуюць, што гэта момант, калі вельмі важна выйсьці ўсім, — мы будзем іх пераконваць. Таму што 25-га важна прадэманстраваць нашу салідарнасьць, тое, што мы не рабы, што мы можам пастаяць за сябе. Калі грамадзтва сасьпела для гэтага й выйдзе, — я буду шчасьлівы. Сустракаемся тут жа, у 18.30”.
У другой палове дня намётавы лягер наведалі “асэнізатары” Менскага водаканалу ў суправаджэньні міліцыі. Начальнік над рабочымі ў памаранчавых “спэцоўках” заявіў, што хтосьці топіць мэтро, і неабходна праверыць каналізацыю на засьмечанасьць. Пад умовай праверкі калодзезяў яны пачалі ссоўваць намёты, шукаючы люк. Пасьля гэтага чысьцільшчыкі пакінулі лягер. Потым зьявіўся экскаватар.
(Карэспандэнт: ) “Я бачу, вы мэтанакіравана прыйшлі падтрымаць людзей”.
(Спадарыня: ) “Я вельмі шаную гэтых людзей, я імі ганаруся. Мяне завуць Тацяна Хведараўна, я пэнсіянэрка, але ўсім сэрцам я з гэтымі людзьмі. Я вельмі веру, што ўбачу сьвет у акенцы, убачу родную Беларусь вольнай. А хлопцам і дзяўчаткам прыношу чакаляду, цукеркі, цыгарэты — усё, што магу”.
Палітык і праваабаронца Вячаслаў Сіўчык нагадаў усім прысутным, што 22 сакавіка — сьвяты для кожнага беларуса дзень.
(Сіўчык: ) “Таму што 22 сакавіка 1864 году ў Вільні царскія акупанты зьнішчылі наша нацыянальнага героя Кастуся Каліноўскага. Ня верце тым людзям, якія кажуць, што незалежнасьць Беларусі дасталася лёгка. За незалежнасьць быў заплачаны вельмі вялікі кошт. А лёс Кастуся Каліноўскага — нават яго аднаго дастаткова дзеля таго, каб беларусы мелі права на сваю дзяржаву й на тое, каб быць нармальным эўрапейскім народам”.
Роўна а 14-й гадзіне намётавы лягер наведаў Аляксандар Мілінкевіч. Ён перакананы, што 25 сакавіка, у Дзень Волі, вялікая колькасьць беларусаў прыйдзе выказаць салідарнасьць з насельнікамі намётавага лягеру. Аднак людзям чарговым разам трэба будзе пераадолець пачуцьцё страху.
(Мілінкевіч: ) “Мы вельмі хацелі б вывесьці 25 сакавіка як мага больш людзей. Але я ня фокусьнік, я не факір. Гэта залежыць ад стану душы людзей. Калі яны адчуюць, што гэта момант, калі вельмі важна выйсьці ўсім, — мы будзем іх пераконваць. Таму што 25-га важна прадэманстраваць нашу салідарнасьць, тое, што мы не рабы, што мы можам пастаяць за сябе. Калі грамадзтва сасьпела для гэтага й выйдзе, — я буду шчасьлівы. Сустракаемся тут жа, у 18.30”.
У другой палове дня намётавы лягер наведалі “асэнізатары” Менскага водаканалу ў суправаджэньні міліцыі. Начальнік над рабочымі ў памаранчавых “спэцоўках” заявіў, што хтосьці топіць мэтро, і неабходна праверыць каналізацыю на засьмечанасьць. Пад умовай праверкі калодзезяў яны пачалі ссоўваць намёты, шукаючы люк. Пасьля гэтага чысьцільшчыкі пакінулі лягер. Потым зьявіўся экскаватар.