(Карэспандэнт: ) “Ці ёсьць ў Беларусі палітычныя зьняволеныя ?”
(Малады мужчына: ) “Ня ведаю.”
(Мужчына: ) “Кажы па-руску. Канечне ёсьць, але прозьвішчаў не памятаю. Гэта ненармальнае становішча. Свабода мусіць быць. А сёньня ніхто нічога ня кажа, людзі сядзяць і ня бачна, каб было іншадумства. У спрэчках нараджаецца ісьціна, а спрэчак няма. Закрыліся кожны ў сваёй ракушцы і сядзяць ціха. Бяда...”
(Мужчына сталага веку: ) “Кажуць, што ёсьць. Чуў пра Ганчара”.
(Хлопец: ) “Ёсьць. Пра Клімава дакладна ведаю і Севярынца. За Лукашэнку сядзяць, з-за чаго яшчэ...”
(Малады мужчына: ) “Канечне ёсьць, яны паўсюль ёсьць!”
(Мужчына: ) “Верагодна, ёсьць. Хапае. У мяне няма часу тлумачыць сваю пазыцыю, але мяркую, што нешта трэба мяняць”.
(Жанчына: ) “Ня ведаю. Першы раз чую. Апазыцыйную прэсу не чытаю”.
(Мужчына: ) “Няма ў нас палітычных зьняволеных. Усе вольныя. Пра Статкевіча, Клімава, Марыніча чуў. Гэта ж яны на выбары спрабавалі... Мяркую, Лукашэнка самы нармальны мужык. Лепшага ня будзе”.
(Мужчына: ) “Цяжкае пытаньне, сьлізкае. Ня хочацца дакранацца да палітыкі. Чуў прозьвішчы, але асабіста ня ведаю. Калі чуў адно, дык чуў і іншае, што, прыкладам, у гэтага чалавека нейкае эканамічнае злачынства”.
(Малады мужчына: ) “Палітзьняволеныя ёсьць, але сродкі масавай інфармацыі пра гэта замоўчваюць. А тлумачыцца гэта ўладай, якая не на тым месцы, непрафэсійная і не адпавядае сучасным патрабаваньням”.
(Малады мужчына: ) “Ня ведаю.”
(Мужчына: ) “Кажы па-руску. Канечне ёсьць, але прозьвішчаў не памятаю. Гэта ненармальнае становішча. Свабода мусіць быць. А сёньня ніхто нічога ня кажа, людзі сядзяць і ня бачна, каб было іншадумства. У спрэчках нараджаецца ісьціна, а спрэчак няма. Закрыліся кожны ў сваёй ракушцы і сядзяць ціха. Бяда...”
(Мужчына сталага веку: ) “Кажуць, што ёсьць. Чуў пра Ганчара”.
(Хлопец: ) “Ёсьць. Пра Клімава дакладна ведаю і Севярынца. За Лукашэнку сядзяць, з-за чаго яшчэ...”
(Малады мужчына: ) “Канечне ёсьць, яны паўсюль ёсьць!”
(Мужчына: ) “Верагодна, ёсьць. Хапае. У мяне няма часу тлумачыць сваю пазыцыю, але мяркую, што нешта трэба мяняць”.
(Жанчына: ) “Ня ведаю. Першы раз чую. Апазыцыйную прэсу не чытаю”.
(Мужчына: ) “Няма ў нас палітычных зьняволеных. Усе вольныя. Пра Статкевіча, Клімава, Марыніча чуў. Гэта ж яны на выбары спрабавалі... Мяркую, Лукашэнка самы нармальны мужык. Лепшага ня будзе”.
(Мужчына: ) “Цяжкае пытаньне, сьлізкае. Ня хочацца дакранацца да палітыкі. Чуў прозьвішчы, але асабіста ня ведаю. Калі чуў адно, дык чуў і іншае, што, прыкладам, у гэтага чалавека нейкае эканамічнае злачынства”.
(Малады мужчына: ) “Палітзьняволеныя ёсьць, але сродкі масавай інфармацыі пра гэта замоўчваюць. А тлумачыцца гэта ўладай, якая не на тым месцы, непрафэсійная і не адпавядае сучасным патрабаваньням”.