Сьвятлана Завадзкая нагадала, што дагэтуль не дасьледаваная справа яе мужа, скрадзенага ў ліпені 2000 году. Яна прыгадала загадкавыя забойствы журналістаў Вераніка Чаркасавай і Васіля Гроднікава. Завадзкая распавяла пра сваю ініцыятыву стварэньня беларускага фонду абароны журналістаў. Яна, у прыватнасьці, сказала:
(Завадзкая: ) "Сёньня Беларусь знаходзіцца на гістарычным парозе. У сакавіку адбудуцца прэзыдэнцкія выбары. І гэта – апошні шанец дэмакратычных сілаў Беларусі зьмяніць сытуацыю ў нашай краіне. Зараз ёсьць адзіны кандыдат ад дэмакратычных сілаў.
Але галоўная праблема ў Беларусі – гэта праблема альтэрнатыўнай інфармацыі. Мы ня можам данесьці да кожнага грамадзяніна краіны інфармацыю пра адзінага кандыдата: што ён ёсьць, хто ён такі, што ён за чалавек.
Я, жывучы ў сваёй краіне, ужо сёньня магу сказаць, што выбары ня будуць дэмакратычнымі і свабоднымі. Ужо цяпер перадвыбарчая кампанія вельмі несправядлівая.
Журналісты ў Беларусі, часам выпускаючы чарговы артыкул, проста рызыкуюць сваім жыцьцём. У мяне ўзьнікла ідэя стварэньня фонду дапамогі незалежным журналістам. Журналісты з-за таго, што ім трэба карміць сем''і, не павінны ісьці ў лукашысцкія, дзяржаўныя СМІ.
За гады пасьля зьнікненьня майго мужа я прайшла сем колаў пекла і, магчыма, як ніхто іншы, ведаю, што трэба журналістам і іх сем''ям, калі яны патрапляюць у бяду, калі іх абкладаюць велізарнымі штрафамі, калі іх родных выкрадаюць і забіваюць".
(Завадзкая: ) "Сёньня Беларусь знаходзіцца на гістарычным парозе. У сакавіку адбудуцца прэзыдэнцкія выбары. І гэта – апошні шанец дэмакратычных сілаў Беларусі зьмяніць сытуацыю ў нашай краіне. Зараз ёсьць адзіны кандыдат ад дэмакратычных сілаў.
Але галоўная праблема ў Беларусі – гэта праблема альтэрнатыўнай інфармацыі. Мы ня можам данесьці да кожнага грамадзяніна краіны інфармацыю пра адзінага кандыдата: што ён ёсьць, хто ён такі, што ён за чалавек.
Я, жывучы ў сваёй краіне, ужо сёньня магу сказаць, што выбары ня будуць дэмакратычнымі і свабоднымі. Ужо цяпер перадвыбарчая кампанія вельмі несправядлівая.
Журналісты ў Беларусі, часам выпускаючы чарговы артыкул, проста рызыкуюць сваім жыцьцём. У мяне ўзьнікла ідэя стварэньня фонду дапамогі незалежным журналістам. Журналісты з-за таго, што ім трэба карміць сем''і, не павінны ісьці ў лукашысцкія, дзяржаўныя СМІ.
За гады пасьля зьнікненьня майго мужа я прайшла сем колаў пекла і, магчыма, як ніхто іншы, ведаю, што трэба журналістам і іх сем''ям, калі яны патрапляюць у бяду, калі іх абкладаюць велізарнымі штрафамі, калі іх родных выкрадаюць і забіваюць".
