Не зважаючы на выходны дзень, у Горадні працягвае працаваць кінагрупа з Расеі, што здымае фільм пра каштоўнасьці, якія Напалеон вывез з Масквы. І зараз я зьвярнуся з пытаньнем наконт Дня кастрычніцкай рэвалюцыі да рэжысэра.
Спадар: “У нас у Расеі няма такога сьвята”.
Карэспандэнт: “Але цяпер вы знаходзіцеся ў Беларусі — ці будзеце яго адзначаць?”
Спадар: “А як адзначаць? У нас сёньня працоўны дзень, мы працуем. У нас дванаццаць гадзінаў працоўны дзень, нам адзначаць няма калі, нават каб мы хацелі”.
Карэспандэнт: “А вы ці будзеце адзначаць гэтае сьвята?”
Малады спадар: “Не, ня будзем, для нас гэта проста выходны, будзем адпачываць”.
Спадар: “Шчыра кажучы, я трошку падзабыў гэтае сьвята. Хаця я жыў калісьці ў Савецкім Саюзе, і я памятаю гэтае сьвята, і нейкія асацыяцыі ёсьць, але сапраўды адзначаць яго ня буду”.
Малады спадар: “Мы едзем на дачу сям’ёю, каб адпачыць, мы не адзначаем яго”.
Сталы спадар: “Асабіста я адзначаю яго — знайду сабе сёньня таварышаў, блізкіх па духу, у перакананьнях”.
Спадарыня: “У мяне выходны сёньня, хачу адпачыць. Напэўна, ня той ужо ўзрост, каб сьвяткаваць”.
Малады спадар: “Проста выходны, добрае надвор’е, адпачнем”.
Спадар: “Ды гэтае сьвята засталося ў мінуўшчыне, і ніхто яго не адзначае, мне здаецца. Яно як бы аджыло. Дый гэта й ня сьвята зусім. Сьвята, гэта — рэлігійнае нейкае сьвята, а гэта празьнік проста”.
Малады спадар: “Ніколі не адзначалі, але ведаем, што такое сьвята ёсьць”.
Спадар: “Напэўна, буду адзначаць, бо я ў гэты дзень якраз ажаніўся дваццаць тры гады таму”.
Карэспандэнт: “А што на першым месцы для вас — гадавіна вясельля?”
Спадар: “На першым месцы, хутчэй за ўсё, яна”.
Спадар: “Я й раней, пры савецкай уладзе, яго не адзначаў, і цяпер ня буду, напэўна. Сёньня папросту выходны дзень, а як сьвята — то не”.
Карэспандэнт: “А якія сьвяты вы адзначаеце?”
Спадар: “Такія, больш праваслаўныя, Новы год яшчэ, вось і ўсё”.
Малады спадар: “Ды не, канечне, што гэта за сьвята?”
Спадар: “Не, мы адзначаць ня будзем дакладна, я гэта ўвогуле сьвятам не лічу”.
Карэспандэнт: “Канкрэтна вы будзеце адзначаць гэтае сьвята?”
Маладая спадарыня: “Вядома, абавязкова, у маёй дачкі сёньня дзень нараджэньня, ёй два гадкі”.
Карэспандэнт: “Дык усё ж на першым месцы для вас дзень нараджэньня дачкі?”
Маладая спадарыня: “Так”.
Спадар: “У нас у Расеі няма такога сьвята”.
Карэспандэнт: “Але цяпер вы знаходзіцеся ў Беларусі — ці будзеце яго адзначаць?”
Спадар: “А як адзначаць? У нас сёньня працоўны дзень, мы працуем. У нас дванаццаць гадзінаў працоўны дзень, нам адзначаць няма калі, нават каб мы хацелі”.
Карэспандэнт: “А вы ці будзеце адзначаць гэтае сьвята?”
Малады спадар: “Не, ня будзем, для нас гэта проста выходны, будзем адпачываць”.
Спадар: “Шчыра кажучы, я трошку падзабыў гэтае сьвята. Хаця я жыў калісьці ў Савецкім Саюзе, і я памятаю гэтае сьвята, і нейкія асацыяцыі ёсьць, але сапраўды адзначаць яго ня буду”.
Малады спадар: “Мы едзем на дачу сям’ёю, каб адпачыць, мы не адзначаем яго”.
Сталы спадар: “Асабіста я адзначаю яго — знайду сабе сёньня таварышаў, блізкіх па духу, у перакананьнях”.
Спадарыня: “У мяне выходны сёньня, хачу адпачыць. Напэўна, ня той ужо ўзрост, каб сьвяткаваць”.
Малады спадар: “Проста выходны, добрае надвор’е, адпачнем”.
Спадар: “Ды гэтае сьвята засталося ў мінуўшчыне, і ніхто яго не адзначае, мне здаецца. Яно як бы аджыло. Дый гэта й ня сьвята зусім. Сьвята, гэта — рэлігійнае нейкае сьвята, а гэта празьнік проста”.
Малады спадар: “Ніколі не адзначалі, але ведаем, што такое сьвята ёсьць”.
Спадар: “Напэўна, буду адзначаць, бо я ў гэты дзень якраз ажаніўся дваццаць тры гады таму”.
Карэспандэнт: “А што на першым месцы для вас — гадавіна вясельля?”
Спадар: “На першым месцы, хутчэй за ўсё, яна”.
Спадар: “Я й раней, пры савецкай уладзе, яго не адзначаў, і цяпер ня буду, напэўна. Сёньня папросту выходны дзень, а як сьвята — то не”.
Карэспандэнт: “А якія сьвяты вы адзначаеце?”
Спадар: “Такія, больш праваслаўныя, Новы год яшчэ, вось і ўсё”.
Малады спадар: “Ды не, канечне, што гэта за сьвята?”
Спадар: “Не, мы адзначаць ня будзем дакладна, я гэта ўвогуле сьвятам не лічу”.
Карэспандэнт: “Канкрэтна вы будзеце адзначаць гэтае сьвята?”
Маладая спадарыня: “Вядома, абавязкова, у маёй дачкі сёньня дзень нараджэньня, ёй два гадкі”.
Карэспандэнт: “Дык усё ж на першым месцы для вас дзень нараджэньня дачкі?”
Маладая спадарыня: “Так”.
