У сярэднім кожныя два тыдні ў сьвеце памірае мова. Навукоўцы, якія займаюцца праектам "Трывалыя галасы", тлумачаць, што са сьмерцю кожнай мовы мы губляем частку інфармацыі пра тое, на што здольны чалавечы розум. Мова ў значнай ступені вызначае культуру, наш спосаб камунікацыі і захаваньня інфармацыі.
Цягам чалавечай гісторыі мовы пануючых групаў пашыралі свой уплыў, тым часам, як меншыя мовы выміралі. Гэтаму спрыяла як афіцыйная моўная палітыка імпэрыяў, гэтак і высокі прэстыж пануючых моваў.
Паводле прафэсара лінгвістыкі Дэйвіда Гарысана, больш за палову моваў сьвету ня маюць пісьмовасьці і таму могуць зьнікнуць, не пакінуўшы па сабе ніякіх тэкстаў ці іншай інфармацыі. Разам з групай іншых дасьледчыкаў, Гарысан запісвае гутаркі з носьбітамі моваў пад пагрозай выміраньня і складае базавыя слоўнікі гэтых моваў.
Новыя дасьледаваньні, апублікаваныя ўчора, паказалі, што ў пяці рэгіёнах сьвету мовы выміраюць асабліва хутка: у паўночнай Аўстраліі, цэнтральных раёнах Паўднёвай Амэрыкі, на поўначы Ціхаакіянскага ўзьбярэжжа Паўночнай Амэрыкі, ва ўсходняй Сібіры і на паўднёвым захадзе Злучаных Штатаў.
Грэгары Андэрсан, дырэктар амэрыканскага Інстытуту моваў пад пагрозай зьнікненьня, паведаміў, што ў Аўстраліі дасьледчыкі здолелі запісаць апошніх трох носьбітаў мовы магаці ке, апошніх трох носьбітаў мовы явуру і носьбіта мовы амурдаг, якая ўжо лічылася зьніклай.
У басэйне ракі Амазонкі невялікая народнасьць калавая карыстаецца ў штодзённым побыце гішпанскай мовай альбо мовай кечуа, але пры гэтым мае сакрэтную мову, у асноўным для захаваньня назваў лекавых расьлінаў, шмат якія дагэтуль былі невядомыя навуцы. "Як і чаму гэтая мова выжыла больш за 400 гадоў, калі ёй гаварылі так мала людзей, застаецца таямніцай", – піша прафэсар Гарысан.
Паводле амэрыканскага дасьледчыка, больш за 80 працэнтаў насельніцтва Зямлі цяпер размаўляюць на 83 асноўных мовах. Большасьць астатніх моваў вымірае з хуткасьцю большай, чым рэдкія віды птушак, зьвяроў, рыбаў і расьлін.
Цягам чалавечай гісторыі мовы пануючых групаў пашыралі свой уплыў, тым часам, як меншыя мовы выміралі. Гэтаму спрыяла як афіцыйная моўная палітыка імпэрыяў, гэтак і высокі прэстыж пануючых моваў.
Паводле прафэсара лінгвістыкі Дэйвіда Гарысана, больш за палову моваў сьвету ня маюць пісьмовасьці і таму могуць зьнікнуць, не пакінуўшы па сабе ніякіх тэкстаў ці іншай інфармацыі. Разам з групай іншых дасьледчыкаў, Гарысан запісвае гутаркі з носьбітамі моваў пад пагрозай выміраньня і складае базавыя слоўнікі гэтых моваў.
Новыя дасьледаваньні, апублікаваныя ўчора, паказалі, што ў пяці рэгіёнах сьвету мовы выміраюць асабліва хутка: у паўночнай Аўстраліі, цэнтральных раёнах Паўднёвай Амэрыкі, на поўначы Ціхаакіянскага ўзьбярэжжа Паўночнай Амэрыкі, ва ўсходняй Сібіры і на паўднёвым захадзе Злучаных Штатаў.
Грэгары Андэрсан, дырэктар амэрыканскага Інстытуту моваў пад пагрозай зьнікненьня, паведаміў, што ў Аўстраліі дасьледчыкі здолелі запісаць апошніх трох носьбітаў мовы магаці ке, апошніх трох носьбітаў мовы явуру і носьбіта мовы амурдаг, якая ўжо лічылася зьніклай.
У басэйне ракі Амазонкі невялікая народнасьць калавая карыстаецца ў штодзённым побыце гішпанскай мовай альбо мовай кечуа, але пры гэтым мае сакрэтную мову, у асноўным для захаваньня назваў лекавых расьлінаў, шмат якія дагэтуль былі невядомыя навуцы. "Як і чаму гэтая мова выжыла больш за 400 гадоў, калі ёй гаварылі так мала людзей, застаецца таямніцай", – піша прафэсар Гарысан.
Паводле амэрыканскага дасьледчыка, больш за 80 працэнтаў насельніцтва Зямлі цяпер размаўляюць на 83 асноўных мовах. Большасьць астатніх моваў вымірае з хуткасьцю большай, чым рэдкія віды птушак, зьвяроў, рыбаў і расьлін.
