Паводле інфармацыі намесьніка кіраўніка сакратарыяту прэзыдэнта Ўкраіны Аляксандра Чалага, новае пакрыцьцё чацьвертага блёку ЧАЭС гарантуе бясьпеку станцыі прынамсі на сто гадоў.
Эколягаў, грамадзкасьць больш непакоіць другі праект — сховішча для адкідаў. Спадар Чалы заявіў, што сховішча будзе выкарыстоўвацца выключна для абслугоўваньня ЧАЭС, і адкіды зь іншых краінаў прывозіць ня будуць. Але ўсё адно гэта ядзерны магільнік, прычым побач зь беларускай мяжой.
Начальнік Дэпартамэнту гідрамэтэаралёгіі Міністэрства прыродных рэсурсаў і аховы навакольнага асяродзьдзя Марыя Гермянчук патлумачыла, што ёсьць міжнародная працэдура. Краіна, якая будуе пры мяжы зь іншай дзяржавай небясьпечны аб’ект, павінна падаваць усе праекты і матэрыялы суседняй дзяржаве (у адпаведнасьці з канвэнцыямі “Аб раньнім паведамленьні пра ядзерную пагрозу” і “Аб транспамежным узьдзеяньні”).
Марыя Гермянчук распавяла:
“Мы ня можам уплываць на тое, што робіцца ў суседняй дзяржаве, але суседняя дзяржава павінна праводзіць з намі кансультацыі адносна сваёй дзейнасьці.
Мы можам прааналізаваць тыя матэрыялы, якія называюцца “Ацэнка ўзьдзеяньня на навакольнае асяродзьдзе”. Калі мы іх прааналізуем і будзем бачыць, якія ёсьць рызыкі для нашай краіны, мы можам абмяркоўваць з суседняй дзяржавай захады, якія гэтыя рызыкі зьвялі б да мінімуму”.
Старшыня Дэпартамэнту ліквідацыі наступстваў аварыі на ЧАЭС Уладзімер Чэрнікаў сказаў, што, паколькі беларускага фінансаваньня там няма, украінскі бок мае права заключаць кантракты з кім палічыць патрэбным.
Што да будаўніцтва сховішча, то яно фактычна там і было, кажа Ўладзімер Чэрнікаў:
“Сховішча там і было. Са станцыі туды ўсе адкіды звозіліся”.
А вось эколягі, грамадзкасьць выказваюць занепакоенасьць.
Кіраўнік грамадзкай арганізацыі “Беларускі сацыяльна-экалягічны саюз “Чарнобыль” Васіль Якавенка кажа:
“Гэта цэнтар Эўропы, да таго ж густанаселены. І галоўнае пытаньне — наколькі надзейна гэта будзе ў нетрах захоўвацца, і колькі гэтага “дабра” будзе завезена. Можа, абавязкова трэба, каб дзяржава наша зьвярнулася да прэзыдэнта Ўкраіны Юшчанкі, каб растлумачылі, раскрылі гэтыя праекты.
Гэтыя праекты не павінны быць засакрэчаныя, як засакрэчвалася ўсё ў савецкай дзяржаве. Думаю, намаганьняў грамадзкасьці тут малавата, але і грамадзкія арганізацыі будуць зьвяртацца”.
Эколягі сьцьвярджаюць, што ні адна краіна ў сьвеце не захоўвае ядзерных адкідаў у сябе пад бокам. Францыя вывозіць іх на выспы ў акіяне, Нарвэгія — у геалягічныя гранітныя сховішчы, ЗША — у пустэльню Нэваду.
Беларускі бок неаднаразова пратэставаў супраць плянаў пабудаваць магільнік ядзерных адкідаў у Літве недалёка ад мяжы зь Беларусьсю.
Эколягаў, грамадзкасьць больш непакоіць другі праект — сховішча для адкідаў. Спадар Чалы заявіў, што сховішча будзе выкарыстоўвацца выключна для абслугоўваньня ЧАЭС, і адкіды зь іншых краінаў прывозіць ня будуць. Але ўсё адно гэта ядзерны магільнік, прычым побач зь беларускай мяжой.
Начальнік Дэпартамэнту гідрамэтэаралёгіі Міністэрства прыродных рэсурсаў і аховы навакольнага асяродзьдзя Марыя Гермянчук патлумачыла, што ёсьць міжнародная працэдура. Краіна, якая будуе пры мяжы зь іншай дзяржавай небясьпечны аб’ект, павінна падаваць усе праекты і матэрыялы суседняй дзяржаве (у адпаведнасьці з канвэнцыямі “Аб раньнім паведамленьні пра ядзерную пагрозу” і “Аб транспамежным узьдзеяньні”).
Марыя Гермянчук распавяла:
“Мы ня можам уплываць на тое, што робіцца ў суседняй дзяржаве, але суседняя дзяржава павінна праводзіць з намі кансультацыі адносна сваёй дзейнасьці.
Мы можам прааналізаваць тыя матэрыялы, якія называюцца “Ацэнка ўзьдзеяньня на навакольнае асяродзьдзе”. Калі мы іх прааналізуем і будзем бачыць, якія ёсьць рызыкі для нашай краіны, мы можам абмяркоўваць з суседняй дзяржавай захады, якія гэтыя рызыкі зьвялі б да мінімуму”.
Старшыня Дэпартамэнту ліквідацыі наступстваў аварыі на ЧАЭС Уладзімер Чэрнікаў сказаў, што, паколькі беларускага фінансаваньня там няма, украінскі бок мае права заключаць кантракты з кім палічыць патрэбным.
Што да будаўніцтва сховішча, то яно фактычна там і было, кажа Ўладзімер Чэрнікаў:
“Сховішча там і было. Са станцыі туды ўсе адкіды звозіліся”.
А вось эколягі, грамадзкасьць выказваюць занепакоенасьць.
Кіраўнік грамадзкай арганізацыі “Беларускі сацыяльна-экалягічны саюз “Чарнобыль” Васіль Якавенка кажа:
“Гэта цэнтар Эўропы, да таго ж густанаселены. І галоўнае пытаньне — наколькі надзейна гэта будзе ў нетрах захоўвацца, і колькі гэтага “дабра” будзе завезена. Можа, абавязкова трэба, каб дзяржава наша зьвярнулася да прэзыдэнта Ўкраіны Юшчанкі, каб растлумачылі, раскрылі гэтыя праекты.
Гэтыя праекты не павінны быць засакрэчаныя, як засакрэчвалася ўсё ў савецкай дзяржаве. Думаю, намаганьняў грамадзкасьці тут малавата, але і грамадзкія арганізацыі будуць зьвяртацца”.
Эколягі сьцьвярджаюць, што ні адна краіна ў сьвеце не захоўвае ядзерных адкідаў у сябе пад бокам. Францыя вывозіць іх на выспы ў акіяне, Нарвэгія — у геалягічныя гранітныя сховішчы, ЗША — у пустэльню Нэваду.
Беларускі бок неаднаразова пратэставаў супраць плянаў пабудаваць магільнік ядзерных адкідаў у Літве недалёка ад мяжы зь Беларусьсю.
