Слухаць:
Спадар: “Я пэнсіянэр, таму ў першую чаргу адчуваю падвышэньне коштаў на харчы. Таксама на транспарт, увесь час пехатою”.
Спадар: “У нас у Магілёве ўсё такое дарагое… Прабачце, я не жыхар Горадні”.
Карэспандэнт: “І што ў вас даражэйшае ў Магілёве, чым у нас у Горадні?”
Спадар: “Харчы найперш — мяса, хлеб, малако, масла. Кватэры дарагія...”
Карэспандэнт: “А наколькі ў вас усё даражэй?”
Спадар: “Нашмат. Адсоткаў на пяцьдзясят”.
Дзяўчына: “Я пакуль яшчэ ўсяго не адчула, але на транспарт кошты вырасьлі”.
Спадарыня: “Ой, сынок, надта ж на харчы кошты падняліся...”
Хлопец: “Вось на чым адчуў сапраўды, дык гэта на транспарце. Яшчэ нядаўна праезд каштаваў у маршрутцы 700 рублёў, а сёньня ўжо 850. Талёны падаражэлі адпаведна, а яшчэ пачуў, што й харчы таксама. Карацей, будзе вясёла, як кажуць”.
Спадарыня: “Харчуюся выключна садавіной, хаджу толькі пешкі, вяду здаровы лад жыцьця. Вось і ўсё...”
Спадарыня: “Найперш харчы значна падаражэлі. Пракарміць дваіх дзетак, адправіць іх у школу — вельмі праблематычна. Яшчэ камунальныя паслугі таксама вельмі дарагія”.
Хлопец: “Адзеньне яшчэ так сабе, а вось харчы... Кошты толькі растуць. Да прыкладу, алей — на 1000 рублёў адразу падаражэў”.
Спадар: “А я вельмі адчуваю, як падаражэў транспарт. Мне ж даводзіцца шмат катацца ў абодва бакі. Думаю, што й міжгародні таксама хутка падаражэе”.
Спадарыня: “Практычна на ўсім адчуваеш — асабліва калі маеш трое дзетак”.
Спадар: “Ва ўсім адчуваю, кошты ж на ўсё ўзрасьлі — і харчы, і транспарт, і жыльлё. Так што...”
Дзяўчына: “Адразу адчулася на транспарт, ільготаў ня стала, білеты падаражэлі. А за кватэру... Яе яшчэ й знайсьці цяжка, дый харчы дарагія. Як жыць студэнту? За гэта за ўсё плацяць бацькі, а што далей будзе, ня ведаю”.
Спадар: “Я пэнсіянэр, таму ў першую чаргу адчуваю падвышэньне коштаў на харчы. Таксама на транспарт, увесь час пехатою”.
Спадар: “У нас у Магілёве ўсё такое дарагое… Прабачце, я не жыхар Горадні”.
Карэспандэнт: “І што ў вас даражэйшае ў Магілёве, чым у нас у Горадні?”
Спадар: “Харчы найперш — мяса, хлеб, малако, масла. Кватэры дарагія...”
Карэспандэнт: “А наколькі ў вас усё даражэй?”
Спадар: “Нашмат. Адсоткаў на пяцьдзясят”.
Дзяўчына: “Я пакуль яшчэ ўсяго не адчула, але на транспарт кошты вырасьлі”.
Спадарыня: “Ой, сынок, надта ж на харчы кошты падняліся...”
Хлопец: “Вось на чым адчуў сапраўды, дык гэта на транспарце. Яшчэ нядаўна праезд каштаваў у маршрутцы 700 рублёў, а сёньня ўжо 850. Талёны падаражэлі адпаведна, а яшчэ пачуў, што й харчы таксама. Карацей, будзе вясёла, як кажуць”.
Спадарыня: “Харчуюся выключна садавіной, хаджу толькі пешкі, вяду здаровы лад жыцьця. Вось і ўсё...”
Спадарыня: “Найперш харчы значна падаражэлі. Пракарміць дваіх дзетак, адправіць іх у школу — вельмі праблематычна. Яшчэ камунальныя паслугі таксама вельмі дарагія”.
Хлопец: “Адзеньне яшчэ так сабе, а вось харчы... Кошты толькі растуць. Да прыкладу, алей — на 1000 рублёў адразу падаражэў”.
Спадар: “А я вельмі адчуваю, як падаражэў транспарт. Мне ж даводзіцца шмат катацца ў абодва бакі. Думаю, што й міжгародні таксама хутка падаражэе”.
Спадарыня: “Практычна на ўсім адчуваеш — асабліва калі маеш трое дзетак”.
Спадар: “Ва ўсім адчуваю, кошты ж на ўсё ўзрасьлі — і харчы, і транспарт, і жыльлё. Так што...”
Дзяўчына: “Адразу адчулася на транспарт, ільготаў ня стала, білеты падаражэлі. А за кватэру... Яе яшчэ й знайсьці цяжка, дый харчы дарагія. Як жыць студэнту? За гэта за ўсё плацяць бацькі, а што далей будзе, ня ведаю”.