“Ён кажа, што калёнія ёсьць адлюстраваньнем нашай дзяржавы Беларусі. Што людзі тут – ніхто. Іх не выхоўваюць, а калечаць, над імі трывала маральна зьдзекуюцца. Ён кажа, што пазьней пра ўсё гэта раскажа, ў тым ліку ў кнізе”.
“Мяне нават прымусілі зьняць бялізну і павярнуцца ў адзін бок, потым ў другі. Быццам я магла ззаду ў бюстгальтары нешта пранесьці патаемнае. Усе ягады праткнулі нажамі, пірагі і тарты разрэзалі на кавалкі. Мы ўвесь час адчувалі гэты ціск і цяпер разумеем, як гэты ціск адчувае тата кожны дзень у калёніі”.
Дачка Аляксандра Казуліна Вольга – пра іхні зь сястрой візыт у калёнію да бацькі