Сяргей Калякін, адзін з чатырох сустаршыняў Палітычнай рады аб’яднаных дэмакратычных сілаў, тлумачыць:
“Мы паспрабуем перавесьці рашэньні Кангрэсу на мову практычных дзеяньняў. Гэта будзе праграма, плян, якія мы разам з рэгіянальнымі нашымі кааліцыямі ўзгоднім і будзем выконваць сёлета”.
Юры Істомін, які ў новым складзе Палітрады прадстаўляе Гарадзеншчыну, задаволены тым, што цэнтар пачаў актыўней супрацоўнічаць з рэгіёнамі:
“Фактычна ўсе рашэньні, якія цяпер прымаюцца, становяцца агульнымі, бо ім папярэднічаюць абавязковыя кансультацыі з рэгіёнамі. А што тычыцца паездкі ў Вільню, дык я бачу ў гэтым актыўны ўдзел менавіта рэгіянальных структураў. Мы будзем разам складаць плян дзеяньняў, а таксама тых акцыяў, якія павінны рабіць аб’яднаныя дэмсілы, перадусім рэгіёны. У нас ёсьць свае прапановы, ёсьць багата гарадзенскіх праблемаў. Таму, я думаю, наш удзел у гэтай канфэрэнцыі будзе канструктыўным”.
Спадар Істомін падкрэсьлівае: на канфэрэнцыі ён будзе казаць пра тое, што праблемы, якія сёньня тычацца толькі Горадні, заўтра могуць узьнікнуць і ў іншых рэгіёнах:
“Прыкладам, тая барбарская рэканструкцыя гораду, якая цяпер праводзіцца ў Гародні, можа рабіцца і ў іншых гарадах, якія прадстаўляюць гістарычную каштоўнасьць. Таму, я думаю, трэба ладзіць агульнанацыянальную акцыю ў абарону помнікаў Беларусі.
Ну і, зразумела, адмена сацыяльных ільготаў – гэта таксама агульнанацыянальная праблема. Таму мы хочам, каб менавіта гэта тэма стала галоўнай на летнія месяцы. Вось чаму мы і будзем выходзіць на канфэрэнцыі са сваімі прапановамі наконт фармату акцыяў і кампаніяў”.
А вось фракцыя “Рэгіёны за Свабоду” ігнаруе канфэрэнцыю. Чаму так адбываецца, нашаму Радыё тлумачыць сябра Палітрады ад гэтай фракцыі Хрыстафор Жэлябаў:
“Мы яшчэ на кангрэсе сказалі, што гэтая стратэгія, якую нам прапанавалі як стратэгію аб’яднаных дэмакратычных сілаў, гэта не стратэгія барацьбы. Гэта – стратэгія чаканьня. Увогуле, я лічу, што гэта стратэгія кансэрвацыі рэжыму. І таму ў гэтай стратэгіі няма галоўнага – няма змаганьня за дэмакратызацыю Беларусі.
І нам няма чаго там рабіць. Ну, што, паехаць у Вільню, пасядзець два дні, адпачыць. Але ў нас тут шмат працы”.
Чаму апазыцыя зноў зьбіраецца за межамі Беларусі? , 12.06.2007
“Мы паспрабуем перавесьці рашэньні Кангрэсу на мову практычных дзеяньняў. Гэта будзе праграма, плян, якія мы разам з рэгіянальнымі нашымі кааліцыямі ўзгоднім і будзем выконваць сёлета”.
Юры Істомін, які ў новым складзе Палітрады прадстаўляе Гарадзеншчыну, задаволены тым, што цэнтар пачаў актыўней супрацоўнічаць з рэгіёнамі:
“Фактычна ўсе рашэньні, якія цяпер прымаюцца, становяцца агульнымі, бо ім папярэднічаюць абавязковыя кансультацыі з рэгіёнамі. А што тычыцца паездкі ў Вільню, дык я бачу ў гэтым актыўны ўдзел менавіта рэгіянальных структураў. Мы будзем разам складаць плян дзеяньняў, а таксама тых акцыяў, якія павінны рабіць аб’яднаныя дэмсілы, перадусім рэгіёны. У нас ёсьць свае прапановы, ёсьць багата гарадзенскіх праблемаў. Таму, я думаю, наш удзел у гэтай канфэрэнцыі будзе канструктыўным”.
Спадар Істомін падкрэсьлівае: на канфэрэнцыі ён будзе казаць пра тое, што праблемы, якія сёньня тычацца толькі Горадні, заўтра могуць узьнікнуць і ў іншых рэгіёнах:
“Прыкладам, тая барбарская рэканструкцыя гораду, якая цяпер праводзіцца ў Гародні, можа рабіцца і ў іншых гарадах, якія прадстаўляюць гістарычную каштоўнасьць. Таму, я думаю, трэба ладзіць агульнанацыянальную акцыю ў абарону помнікаў Беларусі.
Ну і, зразумела, адмена сацыяльных ільготаў – гэта таксама агульнанацыянальная праблема. Таму мы хочам, каб менавіта гэта тэма стала галоўнай на летнія месяцы. Вось чаму мы і будзем выходзіць на канфэрэнцыі са сваімі прапановамі наконт фармату акцыяў і кампаніяў”.
А вось фракцыя “Рэгіёны за Свабоду” ігнаруе канфэрэнцыю. Чаму так адбываецца, нашаму Радыё тлумачыць сябра Палітрады ад гэтай фракцыі Хрыстафор Жэлябаў:
“Мы яшчэ на кангрэсе сказалі, што гэтая стратэгія, якую нам прапанавалі як стратэгію аб’яднаных дэмакратычных сілаў, гэта не стратэгія барацьбы. Гэта – стратэгія чаканьня. Увогуле, я лічу, што гэта стратэгія кансэрвацыі рэжыму. І таму ў гэтай стратэгіі няма галоўнага – няма змаганьня за дэмакратызацыю Беларусі.
І нам няма чаго там рабіць. Ну, што, паехаць у Вільню, пасядзець два дні, адпачыць. Але ў нас тут шмат працы”.
Чаму апазыцыя зноў зьбіраецца за межамі Беларусі? , 12.06.2007