Рэгіянальных актывістаў у Салігорску, Баранавічах, Горадні, Нясьвіжы цягам тыдня выклікалі на допыты. Сёньня ў пракуратуру мусіць прыйсьці Наста Азарка, якая жыве ў Нясьвіжы. Дзяўчыну неаднойчы затрымлівалі міліцыянты. Апошнім часам сьледчыя патрабавалі, каб дзяўчына назвала прозьвішчы сваіх паплечнікаў, разам зь якімі яна вывешвае расьцяжкі з патрабаваньнем вызваліць палітвязьняў альбо спыніць перасьлед моладзевых актывістаў.
Сваякі Насты не падзяляюць яе поглядаў. Яе брат Міхась лічыць, што сястра дарма ўступіла ў “Малады фронт”. Ён непакоіцца, што Насту могуць прыцягнуць да крымінальнай адказнасьці за ўдзел у незарэгістраванай арганізацыі.
“Мяркую, што ўсё будзе добра... Ну, я спадзяюся...”
Карэспандэнтка: “Пыталіся ў яе, чаму яна гэта робіць?”
Міхась: “Так, пяцьсот разоў. Гэта ідэя... Чаго канкрэтна яны дамагаюцца, я ня ведаю”.
Непаўналетні Іван Шыла ў Салігорску таксама адчувае на сабе ціск з боку ўладаў, але ягоныя бацькі абараняюць Івана і ягонага малодшага брата Ільлю.
“Мы з жонкай, безумоўна, яго падтрымліваем, бо дэмакратычныя і нацыянальныя каштоўнасьці - гэта й нашы каштоўнасьці, – кажа Уладзімір Шыла. – Гэта ж сьвяты абавязак бацькоў – падтрымліваць сваіх дзяцей як бы ні складаўся іх лёс. Заўсёды іх трэба падтрымліваць – яны дзеці”.
“Калі чалавек вядзе нейкае змаганьне, напрыклад, супраць уладаў, то яму, натуральна будзе прасьцей займацца нейкай дзейнасьцю, калі будзе нейкая падтрымка ў сям’і, бо, калі ёсьць ціск унутраны і ціск зьнешні, то гэта ўдвая горш, – расказвае Іван. – Тут варта, каб была падтрымка грамадзкасьці, але асабліва сяброў. З майго досьведу, я бачыў, калі бацькі былі катэгарычна супраць. Але калі яны бачылі, як іхных дзяцей катуюць, як іх беспадстаўна затрымліваюць, то яны зьмянялі свой пункт гледжаньня”.
Маладафронтаўцы для падтрымкі сваіх сяброў у рэгіёнах распачалі новую кампанію акцый салідарнасьці. 2 чэрвеня група моладзі наведала Салігорскую пракуратуру, КДБ і міліцыю. Маладыя людзі запытвалі, чаму іх сяброў выклікаюць на допыты і палохаюць зьняволеньнем. Аналягічныя акцыі заплянаваныя ў Горадні і Баранавічах.
“Пракуроры, міліцыянты, кагэбісты баяцца, калі ў рэгіёнах цікавяцца падзеямі ў іхным горадзе менчукі альбо прадстаўнікі сусьветна вядомых сродкаў масавай інфармацыі, – гаворыць Павал Севярынец. – Вось гэта адкрывае ўсю сутнасьць рэжыму, які спрабуе біць тайком у цёмных кутках, спрабуючы адыграцца на самых безабаронных актывістах”.
Маладафронтаўцы маюць намер ня толькі наведваць пракуратуры, КДБ і міліцыю, але й дасылаць лісты ў гэтыя ўстановы, патрабуючы даць пісьмовы адказ.
Гл. таксама
Наста Азарка: “Цяперашнім дарослым палітыкам не стае запалу”, 11.05.2007
Сьледчыя дапытваюць дзясяткі маладафронтаўцаў, 20.03.2007
Сваякі Насты не падзяляюць яе поглядаў. Яе брат Міхась лічыць, што сястра дарма ўступіла ў “Малады фронт”. Ён непакоіцца, што Насту могуць прыцягнуць да крымінальнай адказнасьці за ўдзел у незарэгістраванай арганізацыі.
“Мяркую, што ўсё будзе добра... Ну, я спадзяюся...”
Карэспандэнтка: “Пыталіся ў яе, чаму яна гэта робіць?”
Міхась: “Так, пяцьсот разоў. Гэта ідэя... Чаго канкрэтна яны дамагаюцца, я ня ведаю”.
Непаўналетні Іван Шыла ў Салігорску таксама адчувае на сабе ціск з боку ўладаў, але ягоныя бацькі абараняюць Івана і ягонага малодшага брата Ільлю.
“Мы з жонкай, безумоўна, яго падтрымліваем, бо дэмакратычныя і нацыянальныя каштоўнасьці - гэта й нашы каштоўнасьці, – кажа Уладзімір Шыла. – Гэта ж сьвяты абавязак бацькоў – падтрымліваць сваіх дзяцей як бы ні складаўся іх лёс. Заўсёды іх трэба падтрымліваць – яны дзеці”.
” Бацькі былі катэгарычна супраць. Але калі яны бачылі, як іхных дзяцей катуюць, як іх беспадстаўна затрымліваюць, то яны зьмянялі свой пункт гледжаньня.”
Іван Шыла зьяўляецца фігурантам у крымінальнай справе, распачатай КДБ супраць “Маладога фронту” за ўдзел у незарэгістраванай арганізацыі. Сьледчыя пракуратуры прасілі паплечнікаў Івана даць супраць яго паказаньні. “Калі чалавек вядзе нейкае змаганьне, напрыклад, супраць уладаў, то яму, натуральна будзе прасьцей займацца нейкай дзейнасьцю, калі будзе нейкая падтрымка ў сям’і, бо, калі ёсьць ціск унутраны і ціск зьнешні, то гэта ўдвая горш, – расказвае Іван. – Тут варта, каб была падтрымка грамадзкасьці, але асабліва сяброў. З майго досьведу, я бачыў, калі бацькі былі катэгарычна супраць. Але калі яны бачылі, як іхных дзяцей катуюць, як іх беспадстаўна затрымліваюць, то яны зьмянялі свой пункт гледжаньня”.
Маладафронтаўцы для падтрымкі сваіх сяброў у рэгіёнах распачалі новую кампанію акцый салідарнасьці. 2 чэрвеня група моладзі наведала Салігорскую пракуратуру, КДБ і міліцыю. Маладыя людзі запытвалі, чаму іх сяброў выклікаюць на допыты і палохаюць зьняволеньнем. Аналягічныя акцыі заплянаваныя ў Горадні і Баранавічах.
“Пракуроры, міліцыянты, кагэбісты баяцца, калі ў рэгіёнах цікавяцца падзеямі ў іхным горадзе менчукі альбо прадстаўнікі сусьветна вядомых сродкаў масавай інфармацыі, – гаворыць Павал Севярынец. – Вось гэта адкрывае ўсю сутнасьць рэжыму, які спрабуе біць тайком у цёмных кутках, спрабуючы адыграцца на самых безабаронных актывістах”.
Маладафронтаўцы маюць намер ня толькі наведваць пракуратуры, КДБ і міліцыю, але й дасылаць лісты ў гэтыя ўстановы, патрабуючы даць пісьмовы адказ.
Гл. таксама
Наста Азарка: “Цяперашнім дарослым палітыкам не стае запалу”, 11.05.2007
Сьледчыя дапытваюць дзясяткі маладафронтаўцаў, 20.03.2007
