Віктар Пласкіна сумяшчае працу ў Менску з працай у Кіеве – ён дырыгент Нацыянальнага аркестру Ўкраіны. Апроч таго, ён мае даволі напружаны графік замежных гастроляў. У Беларускай опэры ён ужо ўзяў на сябе спэктаклі “Трубадур”, “Багема”, “Яўгені Анегін”, неўзабаве ён будзе таксама дырыгаваць балетам “Лебядзінае возера”.
У Беларусі няправільная стаўленьне да опэры
Я сустрэлася з маэстра ў часе аркестравай рэпэтыцыі “Вясковага гонару” – прэм’ера спэктаклю адбудзецца 12 чэрвеня. Пакуль будынак тэатру на рамонце, рэпэтыцыі адбываюцца ў Палацы культуры “Сукно”. Спэктаклі ж граюць у Доме афіцэраў. На думку маэстра, такія ўмовы ня проста складаныя:
“Яны ўвогуле непрымальныя для тэатру. Я проста зьдзіўляюся, чаму ў Менску, у такім культурным горадзе такое стаўленьне да опэры. Я лічу гэта няправільным. Заля вельмі кепская – і дзе рэпэтуюць, і дзе праводзіць спэктаклі опэрная трупа”.
Насуперак распаўсюджанаму меркаваньню пра тое, што аркестар Беларускай опэры апошнім часам дэманструе даволі нізкі ўзровень выкананьня, спадар Пласкіна ня бачыць тут вялікіх праблемаў:
“Аркестар у нармальным стане. Я лічу, што гэта вельмі добры калектыў. Трэба папросту тое-сёе падчысьціць, тое-сёе давесьці да ладу, тое-сёе памяняць. Зусім нязначныя зьмены. То бок гэта аркестар, які мае жаданьне працаваць, мае прафэсійную вывучку вельмі неблагую”.
Зьмены будуць, але бязбольныя
Паводле новага кіраўніка, адбудуцца зьмены ў арганізацыі працы, але рэвалюцыяў маэстра не абяцае.
“Я пастараюся зьмяніць шмат якія рэчы, але пастараюся, каб гэтыя зьмены адбыліся бязбольна. Я разумею ўсю адказнасьць гэтага слова – “рынкавы сацыялізм”. Ня трэба панікаваць і ўтрыраваць – усё ня так кепска, як лічыцца”.
Вялікіх творчых задачаў на бліжэйшыя сэзоны, пакуль опэрная трупа ня вернецца пад уласны дах, новы музычны кіраўнік ня ставіць.
“Першае – гэта не згубіць вакалістаў, якія, я лічу могуць згубіцца. Ёсьць некалькі вакалістаў, якіх зь вялікай ахвотай забярэ любы тэатар. Затым – пакінуць у трэнажы аркестар, каб ён падтрымліваў хаця б сярэдні стан, хор і ўсё астатняе”.
Італьянскія опэры болей ня будуць сьпяваць па-расейску
Разам з тым Віктар Пласкіна настойвае на неабходнасьці пастановак на мове арыгіналу: цягам апошніх год замежную опэрную клясыку ў Менску ставяць па-расейску, выняткам стала толькі “Кармэн”. На думку дырыгента, гэта зьніжае канкурэнтаздольнасьць трупы па-за межамі Беларусі.
“Гэта няправільна. Што ў гэтым добрага? Павінна быць на мове арыгіналу пастаўлена. Ужо нідзе ня ставяць. У Англіі ставяць часам. Цяпер інтэрнацыянальны ансамбаль выканаўцаў паўсюль, і толькі за вялікія грошы будзе выканаўца перавучваць на ангельскую мову “Кармэн”. Вялікія грошы яму не заплацяць, таму ён будзе сьпяваць “Кармэн” на французкай мове, а бягучы радок будзе па-ангельску. І ўсё будзе выдатна”.
Са словаў спадара Пласкіны, касьцяк рэпэртуару – моцны італьянскі рэпэртуар і расейская клясыка – захаваецца. Але ж ёсьць патрэба ставіць больш лёгкія рэчы – дзеля гігіены галасоў.
“Я пытаюся ў вакалістаў, ці сьпяваюць яны вакалізы. Кажуць, што не сьпяваюць. А як можна працаваць, не сьпяваючы вакалізы? Гэта ж практыкаваньне – кожны дзень трэба сьпяваць вакалізы. Даніцэты абавязкова павінен прысутнічаць. Расіні, Даніцэты, Моцарт. Cosi fan tutte, “Папялушка” Расіні ды нешта трэба думаць з Даніцэты”.
Ці запросяць у Менск Вільясона?
Пэўныя высілкі маэстра абяцае прыкласьці для таго, каб болей вывозіць тэатар на гастролі – дзеля гэтага ён паспрабуе выкарыстаць свае сувязі з замежнымі імпрэсарыё. Але ж праблема з запрашэньнем у Беларусь салістаў зь іншых тэатраў упіраецца выключна ў грошы.
“Я прапаную зрабіць фонд Міністэрства культуры, які быў бы прызначаны для папулярызацыі сваіх салістаў і запрашэньня чужых салістаў. У Міністэрстве культуры ёсьць шмат чыноўнікаў, вось няхай бы нехта заняўся гэтым фондам. Каб ня проста казаў, “як добра вы сьпяваеце”, а ўзяў ды раз на месяц запрасіў аднаго вакаліста з замежжа”.
Віктар Пласкіна – чалавек мабільны. Дырыгуе з 1993 году. Пасьля заканчэньня Львоўскай кансэрваторыі, працаваў у Кіславодзку, у Днепрапятроўскай опэры. Пасьля выйграў першую прэмію на конкурсе імя Сямёна Турчака ў Кіеве й атрымаў месца дырыгента ў Нацыянальным аркестры. Быў галоўным дырыгентам Нацыянальнага тэатру ў Новы Садзе ў Сэрбіі. Шмат дырыгуе за мяжой – у Галяндыі, у Брытаніі. Сёлета 26 студзеня дырыгаваў у мілянскім Ля-Скаля “Паснулай прыгажуняй”.
Глядзі таксама: «Балет “Легенда пра Ўленшпігеля” сыгралі ў соты раз» «У Нацыянальнай опэры – прэм’ера “Кававай кантаты” Баха» «Беларускі тэнар Гарадзецкі атрымаў дыплём на прэстыжным конкурсе»
У Беларусі няправільная стаўленьне да опэры
Я сустрэлася з маэстра ў часе аркестравай рэпэтыцыі “Вясковага гонару” – прэм’ера спэктаклю адбудзецца 12 чэрвеня. Пакуль будынак тэатру на рамонце, рэпэтыцыі адбываюцца ў Палацы культуры “Сукно”. Спэктаклі ж граюць у Доме афіцэраў. На думку маэстра, такія ўмовы ня проста складаныя:
“Яны ўвогуле непрымальныя для тэатру. Я проста зьдзіўляюся, чаму ў Менску, у такім культурным горадзе такое стаўленьне да опэры. Я лічу гэта няправільным. Заля вельмі кепская – і дзе рэпэтуюць, і дзе праводзіць спэктаклі опэрная трупа”.
Насуперак распаўсюджанаму меркаваньню пра тое, што аркестар Беларускай опэры апошнім часам дэманструе даволі нізкі ўзровень выкананьня, спадар Пласкіна ня бачыць тут вялікіх праблемаў:
“Аркестар у нармальным стане. Я лічу, што гэта вельмі добры калектыў. Трэба папросту тое-сёе падчысьціць, тое-сёе давесьці да ладу, тое-сёе памяняць. Зусім нязначныя зьмены. То бок гэта аркестар, які мае жаданьне працаваць, мае прафэсійную вывучку вельмі неблагую”.
Зьмены будуць, але бязбольныя
Паводле новага кіраўніка, адбудуцца зьмены ў арганізацыі працы, але рэвалюцыяў маэстра не абяцае.
“Я пастараюся зьмяніць шмат якія рэчы, але пастараюся, каб гэтыя зьмены адбыліся бязбольна. Я разумею ўсю адказнасьць гэтага слова – “рынкавы сацыялізм”. Ня трэба панікаваць і ўтрыраваць – усё ня так кепска, як лічыцца”.
Вялікіх творчых задачаў на бліжэйшыя сэзоны, пакуль опэрная трупа ня вернецца пад уласны дах, новы музычны кіраўнік ня ставіць.
“Першае – гэта не згубіць вакалістаў, якія, я лічу могуць згубіцца. Ёсьць некалькі вакалістаў, якіх зь вялікай ахвотай забярэ любы тэатар. Затым – пакінуць у трэнажы аркестар, каб ён падтрымліваў хаця б сярэдні стан, хор і ўсё астатняе”.
Італьянскія опэры болей ня будуць сьпяваць па-расейску
Разам з тым Віктар Пласкіна настойвае на неабходнасьці пастановак на мове арыгіналу: цягам апошніх год замежную опэрную клясыку ў Менску ставяць па-расейску, выняткам стала толькі “Кармэн”. На думку дырыгента, гэта зьніжае канкурэнтаздольнасьць трупы па-за межамі Беларусі.
“Гэта няправільна. Што ў гэтым добрага? Павінна быць на мове арыгіналу пастаўлена. Ужо нідзе ня ставяць. У Англіі ставяць часам. Цяпер інтэрнацыянальны ансамбаль выканаўцаў паўсюль, і толькі за вялікія грошы будзе выканаўца перавучваць на ангельскую мову “Кармэн”. Вялікія грошы яму не заплацяць, таму ён будзе сьпяваць “Кармэн” на французкай мове, а бягучы радок будзе па-ангельску. І ўсё будзе выдатна”.
Са словаў спадара Пласкіны, касьцяк рэпэртуару – моцны італьянскі рэпэртуар і расейская клясыка – захаваецца. Але ж ёсьць патрэба ставіць больш лёгкія рэчы – дзеля гігіены галасоў.
“Я пытаюся ў вакалістаў, ці сьпяваюць яны вакалізы. Кажуць, што не сьпяваюць. А як можна працаваць, не сьпяваючы вакалізы? Гэта ж практыкаваньне – кожны дзень трэба сьпяваць вакалізы. Даніцэты абавязкова павінен прысутнічаць. Расіні, Даніцэты, Моцарт. Cosi fan tutte, “Папялушка” Расіні ды нешта трэба думаць з Даніцэты”.
Ці запросяць у Менск Вільясона?
Пэўныя высілкі маэстра абяцае прыкласьці для таго, каб болей вывозіць тэатар на гастролі – дзеля гэтага ён паспрабуе выкарыстаць свае сувязі з замежнымі імпрэсарыё. Але ж праблема з запрашэньнем у Беларусь салістаў зь іншых тэатраў упіраецца выключна ў грошы.
“Я прапаную зрабіць фонд Міністэрства культуры, які быў бы прызначаны для папулярызацыі сваіх салістаў і запрашэньня чужых салістаў. У Міністэрстве культуры ёсьць шмат чыноўнікаў, вось няхай бы нехта заняўся гэтым фондам. Каб ня проста казаў, “як добра вы сьпяваеце”, а ўзяў ды раз на месяц запрасіў аднаго вакаліста з замежжа”.
Віктар Пласкіна – чалавек мабільны. Дырыгуе з 1993 году. Пасьля заканчэньня Львоўскай кансэрваторыі, працаваў у Кіславодзку, у Днепрапятроўскай опэры. Пасьля выйграў першую прэмію на конкурсе імя Сямёна Турчака ў Кіеве й атрымаў месца дырыгента ў Нацыянальным аркестры. Быў галоўным дырыгентам Нацыянальнага тэатру ў Новы Садзе ў Сэрбіі. Шмат дырыгуе за мяжой – у Галяндыі, у Брытаніі. Сёлета 26 студзеня дырыгаваў у мілянскім Ля-Скаля “Паснулай прыгажуняй”.
Глядзі таксама: «Балет “Легенда пра Ўленшпігеля” сыгралі ў соты раз» «У Нацыянальнай опэры – прэм’ера “Кававай кантаты” Баха» «Беларускі тэнар Гарадзецкі атрымаў дыплём на прэстыжным конкурсе»
