Прывітаньне! Наша чарговая сустрэча ў газэтных сховах 30 красавіка. Вось як выглядаў гэты дзень у прэсе ў розныя гады мінулага.
На гэтым тыдні 1927 году “Беларуская Крыніца” за ініцыяламі В.Д. друкуе верш “Лес”:
“Магутны лес, адвечны стораж Укрытых скарбаў старыны! Ты сэрцу чуткамі гаворыш Больш, як далёкія агні.
Ты з Нёмнам ў дружбе неразлучны, Быў сьведкам слаўных тых вякоў, Калі “Пагоні” топат гучны Праймаў трывогай чужакоў.
Агонь сьвяшчэнны ў чэсьць Пяруна Пылаў як жар людзкіх вачэй, Ня моўклі ліры звонкай струны, Ня ціхнуў лязг стальных мячэй...
Мінула ўсё і мур каменны Акрыў ужо дыван травы. А ты лес горды і нязьменны Стаіш як памятнік жывы”.
“ЛіМ” на гэтым тыдні 1947 году піша на тэму савецкага патрыятызму:
“Задача нашай літаратуры, нашага мастацтва — разьвіваць патрыятычную гордасьць советскага чалавека, адлюстроўваць яе праяўленне ў масавым працоўным гераізме, у доблесных справах простага советскага працаўніка любой галіны гаспадаркі і культурнай дзейнасці. Советскім людзям не ўласціва нізкапаклонства перад буржуазнай культурай, якая знаходзіцца ў стане маразма і распаду”.
“Цяпер у апазіцыйным да рэжыму друку шмат пішацца пра тое, што ў лістападзе 1996-га адбыўся дзяржаўны пераварот, — даводзіць са старонак “Народнай волі” ў 1997 годзе Ніл Гілевіч. — Гэта не зусім дакладна: у лістападзе мінулага году адбылося завяршэнне перавароту. Пачаўся ж ён у траўні 1995-га гэтак званым першым рэферэндумам, калі ліквідавалі нацыянальную дзяржаўную сімволіку, а мову суседняй краіны зрабілі дзяржаўнай. Галоўным было гэта — ударыць па мове...”
На гэтым тыдні 1927 году “Беларуская Крыніца” за ініцыяламі В.Д. друкуе верш “Лес”:
“Магутны лес, адвечны стораж Укрытых скарбаў старыны! Ты сэрцу чуткамі гаворыш Больш, як далёкія агні.
Ты з Нёмнам ў дружбе неразлучны, Быў сьведкам слаўных тых вякоў, Калі “Пагоні” топат гучны Праймаў трывогай чужакоў.
Агонь сьвяшчэнны ў чэсьць Пяруна Пылаў як жар людзкіх вачэй, Ня моўклі ліры звонкай струны, Ня ціхнуў лязг стальных мячэй...
Мінула ўсё і мур каменны Акрыў ужо дыван травы. А ты лес горды і нязьменны Стаіш як памятнік жывы”.
“ЛіМ” на гэтым тыдні 1947 году піша на тэму савецкага патрыятызму:
“Задача нашай літаратуры, нашага мастацтва — разьвіваць патрыятычную гордасьць советскага чалавека, адлюстроўваць яе праяўленне ў масавым працоўным гераізме, у доблесных справах простага советскага працаўніка любой галіны гаспадаркі і культурнай дзейнасці. Советскім людзям не ўласціва нізкапаклонства перад буржуазнай культурай, якая знаходзіцца ў стане маразма і распаду”.
“Цяпер у апазіцыйным да рэжыму друку шмат пішацца пра тое, што ў лістападзе 1996-га адбыўся дзяржаўны пераварот, — даводзіць са старонак “Народнай волі” ў 1997 годзе Ніл Гілевіч. — Гэта не зусім дакладна: у лістападзе мінулага году адбылося завяршэнне перавароту. Пачаўся ж ён у траўні 1995-га гэтак званым першым рэферэндумам, калі ліквідавалі нацыянальную дзяржаўную сімволіку, а мову суседняй краіны зрабілі дзяржаўнай. Галоўным было гэта — ударыць па мове...”
