Дзяўчына: “Не зусім упэўненая. Бо глеба брудная, вада. Чыстых харчоў становіцца ўсё меней. 10—20% карысных рэчываў засталося ў кожным прадукце. Я купляю прадукты без канцэнтратаў і стабілізатараў. І вяду здаровы лад жыцьця”.
Дзяўчына: “Ня ўпэўненая, бо частка Беларусі забруджаная. І магчыма, што харчы з той тэрыторыі могуць трапляць у Менск”.
Спадар: “Натуральна, што не. Зь вядомай прычыны 1986 году”.
Спадар: “Я ўпэўнены. Мы жывем у Менску, далей ад чарнобыльскай зоны”.
Пэнсіянэрка: “Я ня ведаю, і не магу сказаць — чыстыя ці не. Я бачыла, што харчы правяраюць, але кожны дзень іх напэўна не правяраюць”.
Карэспандэнт: “Ці ўпэўненыя вы, што спажываеце чыстыя ад радыянуклідаў харчы?”
Дзяўчына: “Я б не сказала, што ўпэўненая. Ад гэтай радыяцыі нікуды не схаваесься”.
Спадарыня: “Ня ўпэўненая. Я чытаю газэты, ведаю. І брудныя харчы разносяцца па ўсёй Беларусі”.
Спадарыня: “Не, бо ніякага кантролю няма. Што мы спажываем — гэта страшна падумаць”.
Спадарыня: “Ня ўпэўненая. Цяпер ні ў чым нельга быць упэўненым”.
Хлопец: “Ня ўпэўнены. Старанна выбіраю прадукты, але ня ўпэўнены, што яны чыстыя. Яны маглі быць вырашчаныя дзе заўгодна. Можа, яны з чарнобыльскай зоны”.
Хлопец: “Не, бо траціна Беларусі пад радыяцыяй. І ўсё вязуць у Менск”.
Хлопец: “Не. У Гомельскай вобласьці людзі спажываюць прадукты, якія там і вырабляюцца. Туды не завозяць прадуктаў зь іншых рэгіёнаў. У Менску чысьцей, але і ў нашых крамах можна сустрэць гомельскую прадукцыю”.
Дзяўчына: “Ня ўпэўненая, бо частка Беларусі забруджаная. І магчыма, што харчы з той тэрыторыі могуць трапляць у Менск”.
Спадар: “Натуральна, што не. Зь вядомай прычыны 1986 году”.
Спадар: “Я ўпэўнены. Мы жывем у Менску, далей ад чарнобыльскай зоны”.
Пэнсіянэрка: “Я ня ведаю, і не магу сказаць — чыстыя ці не. Я бачыла, што харчы правяраюць, але кожны дзень іх напэўна не правяраюць”.
Карэспандэнт: “Ці ўпэўненыя вы, што спажываеце чыстыя ад радыянуклідаў харчы?”
Дзяўчына: “Я б не сказала, што ўпэўненая. Ад гэтай радыяцыі нікуды не схаваесься”.
Спадарыня: “Ня ўпэўненая. Я чытаю газэты, ведаю. І брудныя харчы разносяцца па ўсёй Беларусі”.
Спадарыня: “Не, бо ніякага кантролю няма. Што мы спажываем — гэта страшна падумаць”.
Спадарыня: “Ня ўпэўненая. Цяпер ні ў чым нельга быць упэўненым”.
Хлопец: “Ня ўпэўнены. Старанна выбіраю прадукты, але ня ўпэўнены, што яны чыстыя. Яны маглі быць вырашчаныя дзе заўгодна. Можа, яны з чарнобыльскай зоны”.
Хлопец: “Не, бо траціна Беларусі пад радыяцыяй. І ўсё вязуць у Менск”.
Хлопец: “Не. У Гомельскай вобласьці людзі спажываюць прадукты, якія там і вырабляюцца. Туды не завозяць прадуктаў зь іншых рэгіёнаў. У Менску чысьцей, але і ў нашых крамах можна сустрэць гомельскую прадукцыю”.
