“Беларуская крыніца”, 1927 год. Жыхар мястэчка Плюсы Браслаўскага павету скардзіцца:
“Наша моладзь вечарамі і нядзелямі ня ведае чым заняцца. Зьбіраецца яна ў хату да таргоўшчыка Антона Гродзя. Прыходзяць да яго так-сама арганісты, памочнік пісара і шмат іншых, а тады праз цэлую ночку п’янствуюць. З пачатку наш Плюскі арганісты… думаў жаніцца з аднэй дзяўчынай, але штосьці ў арганістага ня выйшла зь ейным дзядзькам. Арганісты пасьля пазлосьці пайшоў да паліцыі і напісаў пратакол, што гэты дзядзька нагаварываў людзей, каб не плацілі падаткі. Бачыце людцы, як праз нядобрага чалавека могуць пацярпець нявінныя людзі”.
* “Знамя юности”, 1957 год.
“У Ленінградзе будуецца першы ў сьвеце ледакол на атамнай энэргіі. Такія машыны яшчэ не вырабляліся ў нашай краіне… Да стапэля, дзе будуецца першы ледакол з атамным рухавіком, штодня падыходзяць аўтамашыны з гасьцямі з-за мяжы. Тут гучаць польская, нямецкая, чэская, француская мовы. Людзі, якія імкнуцца да міру і дружбы, вітаюць стваральнікаў незвычайнага карабля і цэлай флятыліі рэфрыжэратарных судоў для айчыннага рыбалоўнага флёту. Яны моцна паціскаюць рукі сяброў, жадаюць вялікіх удач”.
“Народная воля”, 1997 год. Ігар Лучанок выказваецца пра песьню Эдуарда Ханка “Товарищ президент”:
“Наагул, з усёй маёй павагай да Эдуарда Сямёнавіча, гэты ягоны твор лічу творам антымастацкім. Адна справа вершы, іншая — песьні… У мяне самога ёсьць песьні пра Кірава, Дзяржынскага. І я ад іх не адракаюся. Іх, дарэчы, выконвае ні хто іншы, а сам Іосіф Кабзон, які мае мой цыкл песень пад назвай “Рэвалюцыя”. Не, можна, безумоўна, напісаць песьню, прысьвечаную прэзыдэнту. Але ж так, каб гэта не выглядала патокам бязьмернага хваласьпеву, а расповедам пра ўсё, што так ці інакш зьвязана з прэзыдэнтам. Гэта значыць, і пра апазыцыю, і пра парадкі ў краіне, і пра тое, як нам усім нялёгка. Але ў мяне, дарэчы, цяпер іншыя тэмы”.
“Наша моладзь вечарамі і нядзелямі ня ведае чым заняцца. Зьбіраецца яна ў хату да таргоўшчыка Антона Гродзя. Прыходзяць да яго так-сама арганісты, памочнік пісара і шмат іншых, а тады праз цэлую ночку п’янствуюць. З пачатку наш Плюскі арганісты… думаў жаніцца з аднэй дзяўчынай, але штосьці ў арганістага ня выйшла зь ейным дзядзькам. Арганісты пасьля пазлосьці пайшоў да паліцыі і напісаў пратакол, што гэты дзядзька нагаварываў людзей, каб не плацілі падаткі. Бачыце людцы, як праз нядобрага чалавека могуць пацярпець нявінныя людзі”.
* “Знамя юности”, 1957 год.
“У Ленінградзе будуецца першы ў сьвеце ледакол на атамнай энэргіі. Такія машыны яшчэ не вырабляліся ў нашай краіне… Да стапэля, дзе будуецца першы ледакол з атамным рухавіком, штодня падыходзяць аўтамашыны з гасьцямі з-за мяжы. Тут гучаць польская, нямецкая, чэская, француская мовы. Людзі, якія імкнуцца да міру і дружбы, вітаюць стваральнікаў незвычайнага карабля і цэлай флятыліі рэфрыжэратарных судоў для айчыннага рыбалоўнага флёту. Яны моцна паціскаюць рукі сяброў, жадаюць вялікіх удач”.
“Народная воля”, 1997 год. Ігар Лучанок выказваецца пра песьню Эдуарда Ханка “Товарищ президент”:
“Наагул, з усёй маёй павагай да Эдуарда Сямёнавіча, гэты ягоны твор лічу творам антымастацкім. Адна справа вершы, іншая — песьні… У мяне самога ёсьць песьні пра Кірава, Дзяржынскага. І я ад іх не адракаюся. Іх, дарэчы, выконвае ні хто іншы, а сам Іосіф Кабзон, які мае мой цыкл песень пад назвай “Рэвалюцыя”. Не, можна, безумоўна, напісаць песьню, прысьвечаную прэзыдэнту. Але ж так, каб гэта не выглядала патокам бязьмернага хваласьпеву, а расповедам пра ўсё, што так ці інакш зьвязана з прэзыдэнтам. Гэта значыць, і пра апазыцыю, і пра парадкі ў краіне, і пра тое, як нам усім нялёгка. Але ў мяне, дарэчы, цяпер іншыя тэмы”.
