Вядомы эканаміст Яраслаў Раманчук, камэнтуючы падпісаныя дамоўленасьці сказаў, што Беларусь прайграла, бо паддалася на вельмі закрыты спосаб продажу акцый “Белтрансгазу”. Паводле спадара Раманчука, гэта нельга было рабіць у такім рэжыме, гэта нэгатыўны спосаб прыватызацыі. Аднак Беларусь выйграла, бо мае газ не па 200, а па 100 даляраў за тысячу кубамэтраў.
(Раманчук: ) “Безумоўна, гэта сьведчыць пра тое, што Крэмль перамог, а афіцыйны Менск спужаўся. Бо атрымаць адразу нафтавы і газавы ўдары, і не пайсьці на рэформы Беларусь ня можа. Гэта азначае канец той палітыкі, якая вялася цягам апошніх пяці гадоў у галіне нафты і газу.
Дамоўленасьці па перадачы акцый — рэч для Беларусі вельмі неспрыяльная. Такім чынам прыватызаваць кампаніі нельга — без тэндэру, без якаснай прапрацоўкі пытаньня, пад ціскам. Я думаю, што ёсьць вельмі буйныя прэтэнзіі да гэтай зьдзелкі і пакуль “Газпром” не атрымае гэтых акцый , я не змагу паверыць, што гэта зьдзелка адбылася. Можа здарыцца так, як і з “Крыніцай”. Калі “Балтыка” купіла нашу “Крыніцу” , а потым усё адматалі і я не выключаю такі сцэнар.
Для Беларусі 100 даляраў гэта лепш у параўнаньні з тым, што маюць Армэнія, Малдова, Польшча, гэта больш спрыяльная схема. Цану ў 100 даляраў нельга разглядаць як палітыку, бо гэта пераход на рынкавыя стасункі з Расеяй. Беларусі трэба да гэтага прыстасоўвацца, а не наракаць на Крэмль, на ворагаў на ўсходзе і захадзе. А вось 2006 год, спрыяльны для нашай гаспадаркі, беларускі ўрад, на жаль, для гэтага не скарыстаў.
Я думаю, Лукашэнка адчувае, што гэта будзе вельмі балючы ўдар па эканоміцы, а тое, што адбылося па нафце — мае значна больш сур’ёзныя наступствы. Але ўлады пастараюцца перакласьці гэта на прадпрыемствы і насельніцтва. Нас чакае ўжо гарантаванае падвышэньне цэнаў на жыльлёва-камунальныя паслугі й транспарт, паліва стане значна даражэйшым, магчымасьці фінансаваньня інвэстыцыйных праграмаў таксама скароцяцца. Я бачу пагрозы для стабільнасьці фінансавай сыстэмы, банкаўскай сыстэмы”.
(Раманчук: ) “Безумоўна, гэта сьведчыць пра тое, што Крэмль перамог, а афіцыйны Менск спужаўся. Бо атрымаць адразу нафтавы і газавы ўдары, і не пайсьці на рэформы Беларусь ня можа. Гэта азначае канец той палітыкі, якая вялася цягам апошніх пяці гадоў у галіне нафты і газу.
Дамоўленасьці па перадачы акцый — рэч для Беларусі вельмі неспрыяльная. Такім чынам прыватызаваць кампаніі нельга — без тэндэру, без якаснай прапрацоўкі пытаньня, пад ціскам. Я думаю, што ёсьць вельмі буйныя прэтэнзіі да гэтай зьдзелкі і пакуль “Газпром” не атрымае гэтых акцый , я не змагу паверыць, што гэта зьдзелка адбылася. Можа здарыцца так, як і з “Крыніцай”. Калі “Балтыка” купіла нашу “Крыніцу” , а потым усё адматалі і я не выключаю такі сцэнар.
Для Беларусі 100 даляраў гэта лепш у параўнаньні з тым, што маюць Армэнія, Малдова, Польшча, гэта больш спрыяльная схема. Цану ў 100 даляраў нельга разглядаць як палітыку, бо гэта пераход на рынкавыя стасункі з Расеяй. Беларусі трэба да гэтага прыстасоўвацца, а не наракаць на Крэмль, на ворагаў на ўсходзе і захадзе. А вось 2006 год, спрыяльны для нашай гаспадаркі, беларускі ўрад, на жаль, для гэтага не скарыстаў.
Я думаю, Лукашэнка адчувае, што гэта будзе вельмі балючы ўдар па эканоміцы, а тое, што адбылося па нафце — мае значна больш сур’ёзныя наступствы. Але ўлады пастараюцца перакласьці гэта на прадпрыемствы і насельніцтва. Нас чакае ўжо гарантаванае падвышэньне цэнаў на жыльлёва-камунальныя паслугі й транспарт, паліва стане значна даражэйшым, магчымасьці фінансаваньня інвэстыцыйных праграмаў таксама скароцяцца. Я бачу пагрозы для стабільнасьці фінансавай сыстэмы, банкаўскай сыстэмы”.