«Рак — гэта не прысуд!» — кажуць жанчыны, якія ўжо ня першы год змагаюцца з анкалягічнымі хваробамі. Найцяжэй нават не апэрацыя або «хімія». Хоць і пасьля гэтых працэдур прыемнага вельмі мала, запэўніваюць жанчыны. Цяжэй прайсьці шлях ад адчаю, які скоўвае цябе, калі чуеш пра дыягназ, да разуменьня, што трэба жыць далей.
Сацыяльны фотапраект Тацяны Крукавец «Бясстрашная прыгажосьць», створаны, каб дапамагчы хворым на рак не закрывацца, не саромецца свайго дыягназу і не «пераставаць жыць». Ідэю падтрымалі, як самі жанчыны з анкалягічным дыягназам, так і ўкраінскія зоркі, якія запэўніваюць: разбураць стэрэатыпы і будаваць псыхалягічныя камфортныя ўмовы трэба разам.
Гэта цяпер фатограф Тацяна Крукавец усьміхаецца падчас здымкі, падтрымлівае сваіх мадэляў і ўпэўнена кажа: «Якія вы ў мяне прыгожыя». У кадры жанчыны, якія нядаўна праходзілі хіміятэрапію. Як сьледзтва, многія зь іх страцілі валасы, і на вуліцы звычайна камплексуюць з гэтай прычыны. Такі дыскамфорт адчувала свой час і сама Тацяна Крукавец, якая паўгода назад даведалася, што і ў яе жыцьцё «пастукаўся» рак.
Першае, што адчуваеш, калі табе паведамляюць аб сьмяротнай хваробе, — узрушэньне, страх і разгубленасьць. Ўзьнікае мноства пытаньняў, на якія ты ня ведаеш адказу... Колькі засталося жыць, як сказаць пра свой дыягназ родным, як не спалохаць сваіх дзяцей, ці хопіць сіл і веры ў выздараўленьне? У адну хвіліну жыцьцё зьмяняецца кардынальна, без права выбару. Да гэтага трэба неяк прывыкнуць«, — распавядае Свабодзе Тацяна Крукавец.
Тацяна Крукавец кажа, што не адразу, але змагла прыняць сытуацыю такой, якая яна ёсьць, і больш нічога пра сябе «новую» ня хаваць. Тады і вырашыла: калі змагла яна, то зможа дапамагчы іншым. Так зьявіўся праект «Бясстрашная прыгажосьць». Ідэя: паказаць, што анкахворыя — гэта звычайныя людзі, якіх не трэба ігнараваць ці баяцца. Наадварот, ім неабходныя станоўчыя эмоцыі, прыемныя думкі і дапамога. Праект падтрымалі ўкраінскія зоркі: спартоўцы, гумарысты, артысты, вядучыя, рэжысёры ды іншыя.
«Мне здаецца, трэба адукоўваць людзей, расказваць ім, што для рак — ня страшна і, тым больш, не пагроза, як пра гэта могуць думаць недастаткова адукаваныя людзі. Нам трэба навучыцца суіснаваць з анказахворваньнямі, дапамагаць ім, падтрымліваць... Анкалёгія — гэта тое, што можа адбыцца абсалютна з кожным. Магчыма, ужо ў каго-небудзь з нас, а мы проста пра гэта яшчэ ня ведаем. Чым больш будзе падтрымкі ад грамадзтва, тым больш матывацыі ў іх будзе для барацьбы», — камэнтуе сьпявачка Ната Жыжчэнка (ONUKA).
«Калі я магу хаця б аднаму чалавеку зрабіць нешта прыемнае, то я гэта раблю. На праекце пазнаёміўся з некалькімі выдатнымі дзеўчынамі. Хачу, каб яны былі здаровыя і шчасьлівыя. Мая бабуля і дзядуля памерлі ад раку, таму для мяне гэты праект, сярод іншага, і памяць пра іх», — кажа музыка Зьміцер Шураў.
«Я шмат ежджу па сьвеце і бачу, як да людзей з хваробамі, у тым ліку анкалягічнымі, ставяцца ў іншых краінах. І, на жаль, ёсьць з чым параўноўваць стаўленьне да іх ва Ўкраіне. Вельмі важна, каб грамадзтва правільна прымала такіх людзей. Яны нічым не адрозьніваюцца ад іншых», — падзялілася сваімі ўражаньнямі Яна Клачкова — чатырохкратная алімпійская чэмпіёнка па плаваньні.
Удзельніца праекту «Бясстрашная прыгажосьць» Яўгенія Грышчук аб сваім дыягназе ўпершыню пачула ў 2012 годзе. Рак малочнай залозы. Тады нават не пасьпела спалохацца. У галаве стаяў адно пытаньне: што будзе з маленькімі дзецьмі? Усё прайшло вельмі хутка — апэрацыя, «хімія», далей курс гарманальных прэпаратаў. І вось, здавалася б, звычайнае і паўнавартасную жыцьцё. Аднак у 2017 годзе зноў удар: рэцыдыў і вялікая колькасьць мэтастазаў у іншыя органы. І зноў барацьба...
«Усе гэтыя гады са мной побач была мая сястра. Яна — сапраўдны анёл-захавальнік. Менавіта дзякуючы ёй я трапіла да Тацяны Круковец. Стала ўдзельніцай ў апошні дзень здымак — пасьпела ў апошні вагон», — распавядае Яўгенія Грышчук.
Яўгенія прызнаецца, што прыемна зьдзівілі сваёй шчырасьцю зорныя партнэры ў фотастудыі. Яны ставіліся да «лысых дзяўчат», як да сяброў, без усялякага «касога погляду». А больш за ўсё ўразіў гумарыст Вадзім Мічкоўскі, кажа Яўгенія.
Цалкам пра праект і болей фотаздымкаў — на сайце ўкраінскай Свабоды.
