Мне 8 гадоў, я стаю ў царкве ды запальваю і гашу сьвечку, калі бацюшка чытае 12 урыўкаў з Эвангельляў пра апошнія гадзіны жыцьця Хрыста.
З «12 эвангельляў» я разумею больш-менш палову. Зьбіваюць з панталыку стараславянскія «ашчэ», «дондеже», «еліка» ды формы аорысту, якія гучаць як дзеясловы будучага часу: «рэчэ», «прыіде», «ізвлечэ»…
Заканчваецца ютрань Вялікай Пятніцы (якую служаць чамусьці вечарам у чацьвер) і людзі разыходзяцца дадому. Да нашага хутару — 5 кілямэтраў. Мы з бабуляй вяртаемся ў поцемках, захіляючы агеньчыкі нашых сьвечак ад ветру, каб ня згасьлі. За намі і перад намі людзі з такімі ж агеньчыкамі.
Апошні Вялікдзень з бабуляй Марыяй.
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
