«Жыць трэба з адчуваньнем, нібыта ў суседнім пакоі памірае тваё дзіця» — я ўпершыню пачуў гэтае страшнае выслоўе ад сваёй сяброўкі, беларускай паэткі, якая любіць творчасьць Аляксандра Башлачова, якому і належыць згаданая цытата. Я доўга думаў над тым, як мог паэт, жыцьцё якога абарвалася ў дваццаць сем, дайсьці да такой думкі? Адзіны ж ягоны сын, Ягор, нарадзіўся ўжо праз паўгоду пасьля сьмерці бацькі.
І я вырашыў, што адораны чалавек, як воўк-адзінец, павінен жыць самотна, бо ён ня створаны для сям’і, ён створаны для людзей, і сыходзіць ён прылюдна. Рана ці позна кожны творца разьлічваецца за свой талент.
Алесь Емяльянаў-Шыловіч
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
