1986 год, блізка Гальшанаў. Фальклорная экспедыцыя.
— Ды родненькія, ды калі ласачка!.. Франачак!.. — гаспадыня хутара совае грошы ўнуку. — Ходзь да крамы, а я засьпяваю!..
Неўзабаве мы, шчасьлівыя і падпітыя, слухаем аўтэнтыку:
Агні гараць ціхенькія
А дымяць галубенькія!..
А цэдзяць у нас празь сітачка,
А гоняць акавітачку!..
На стале — відавочна не «акавітачка», а паскудная «Московская водка» і «Столичная колбаса», прынесеныя Франачакам. Але з сенцаў чароўна тхне беларускай кулінарнай казкай: настоянкі, паляндвіцы, кумпякі...
Нас гэтым чамусь не частуюць.
— Свойскае ніц не каштуе, — тлумачыць Франачак. — Госьцям тутай падаюць толькі «крамнае», за што грошы вытрачаюць... Каб ня думалі, што нам грошай шкода!..
Уладзіслаў Ахроменка
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
