Выпадкова натыкнуўся ў фэйсбуку на абмеркаваньне – як дапамагчы птушкам? Тэрмінова! Сур'ёзнае абмеркаваньне. Птушкам у горадзе вельмі кепска. Я ўкліньваюся паўжартам: «А ў лесе ўяўляеце як птушкам кепска? І сьметніц няма, і цяпла, якім фаняць у паветра будынкі. Ці шмат вас, гарадзкіх, цяпер у лесе?» А ў адказ – нямая сцэна.
Аўтар сэрыі фэльетонаў пра чалавека, падобнага да начальніка краіны, Ales Piletski ў сваёй чарговай мініятуры іранізуе з заявы партыі БНФ пра заклапочанасьць пэрспэктывай разьмяшчэньня ў Беларусі сырыйскіх уцекачоў. Сэнс іроніі ў тым, што, маўляў, сырыйскія ўцекачы не плянуюць рушыць у Беларусь і, магчыма, нават ня ведаюць, дзе наша краіна знаходзіцца.
А БНФ ведае, што «ўрад Беларусі вядзе інтэнсіўныя перамовы з Упраўленьнем вярхоўнага камісара ААН па справах уцекачоў у кірунку павелічэньня патоку перамяшчэньня асобаў сырыйскага паходжаньня, якім прадастаўляецца жыхарства ў Беларусі».
У абмеркаваньні пад фэльетонам Алеся Пілецкага тлумачаць варыянт, калі з сумы, якую Эўразьвяз дае на ўтрыманьне ўцекача (800 эўра), дзяржава тэарэтычна можа прысабечваць частку.
Daša Słabčanka: «Навар не навар, але калі могуць дапамагчы нармалёвыя цэнтры па ўтрыманьні пабудаваць, ды зь ежай там, адзеньнем, усялякімі сыстэмамі кантролю і г.д., навошта адмаўляцца. А ўцекачам усе краіны мусяць дапамагчы, хто колькі можа. Нават некалькі ўратаваных лёсаў – ужо каштоўнасьць».
Віталь Цыганкоў пра пазыцыю БНФ: «Можна адзначыць, што прагрэсіўныя і лібэральна настроеныя людзі вельмі жорстка ацанілі гэтую заяву. Прагрэсіўная грамадзкасьць адназначна выказала сваё стаўленьне да такіх рэчаў. Але пытаньне ў тым, наколькі такую заяву падтрымае шырокі выбаршчык?»
А шырокія выбаршчыкі, напрыклад, на дзяржаўным прадпрыемстве «Гомельхлебпрам», апынуліся ў такой сытуацыі: «Мы ўжо падлічылі, што з новым распарадкам будзем зарабляць тысяч чатырыста на месяц». Там жа ў Гомелі трынаццаць тысяч (!) работнікаў «Гомсельмашу» ў сакавіку адпраўленыя ў вымушаны адапчынак. І гэта толькі пачатак году.
Уяўляю, як побач з Гомелем утвараецца прытулак для ўцекачоў «зь ежай там, адзеньнем, усялякімі сыстэмамі кантролю». І «гомсельмашаўцы» ды «гомельхлебпрамаўцы» становяцца ў ланцуг, каб у той прытулак здацца.
Калісьці ў часы «росквіту хрустальнага сасуду» ў 2006 годзе я меў двух інсайдэраў на двух участках для галасаваньня на прэзыдэнцкіх выбарах. У гомельскім раёне Сяльмаш сябра камісіі паведаміў мне рэальную лічбу «за» – 99%. А на ўчастку каля Опэрнага тэатру ў Менску рэальная лічба «за» склала 8%.
Яшчэ Менск розьніцца ад іншай Беларусі тым, што мае непрапарцыйна большыя магчымасьці для пошуку працы і атрыманьня даходу. Я ня веру, што раптам зьніадкуль жыхары гомельскага Сяльмашу ў асягальнай будучыні адновяць свой эканамічны стан часоў «працьвітанія» ня тое што ўзроўню 2006 году, ды хоць бы 2015. Хтосьці паедзе ў Расею, хтосьці ў Менск, але большасьць застануцца на месцы ў гаротным становішчы.
У мяне пытаньне да прадзьвінутай часткі беларусаў, да ўмоўных 92% «супраць» каля Опэрнага: вы гатовыя ехаць у «зімовы лес»? Вам усіх «птушак» шкада? І тых, хто быў 99% «за» на Сяльмашы? Вы гатовыя арганізаваць «Армію ратаваньня» для суайчыньнікаў? А беларускія эмігранты, якія паходзяць з Гомельшчыны, вы гатовыя пералічваць частку даходаў на рахунак «Дапаможам сяльмашаўцам»?
Дапамагаем усім – і сырыйцам, і «нашым», і «нянашым» – ці сэгмэнтавана? Адказ на гэтае пытаньне калі не палагодзіць грамадзтва, то, прынамсі, дапаможа высьветліць пазыцыі для далейшага грамадзкага дыялёгу.