Беларусы — надзвычайныя партызаны. У тым сэнсе, што мы баімся дэманстраваць сваю беларускасьць. Мы перакананыя, што маем мімікраваць пад іншых і што гэтыя іншыя акурат не такія як мы.
З маім сябрам, беларусам зь Беласточчыны, заходзім ў гатэль у Белавежы і размаўляем па-беларуску. Як толькі ён адварочваецца ад мяне да адміністратаркі, пачынае гаварыць па-польску.
Я пытаюся, чаму ён не запытаўся па-беларуску, бо тут даволі мясцовых беларусаў. Ён паварочваецца сьпінай да адміністратаркі і пачынае тлумачыць, што яна, верагодна, не разумее...
А ў гэты час адміністратарка па-беларуску:
— Чаму не разумею? Я беларуска! А беларускую мову вучыла ў гайнаўскім ліцэі!
Ігар Кузьмініч
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org