Незвычайным спосабам сабралі больш за 200 подпісаў пад зваротам да ўладаў, каб адрамантавалі дарогу, жыхары прыгарадных магілёўскіх пасёлкаў Малая Бароўка і Дары.
Пры дарозе яны ўкапалі слуп, да яго прымацавалі беларускамоўны плякат з трубою, у якую паклалі падпісныя лісты. Па хатах ніхто не хадзіў, ля слупа ніхто не стаяў.
«Каму патрэбная гэтая дарога, той падпішацца. Навошта назаляць людзям, ходзячы па хатах, мо ім яна і не патрэбная — даводзяць сваю пазыцыю ініцыятары збору подпісаў. На пытаньне, чаму на беларускай мове плякат, адказваюць каротка: «Яна прыцягвае больш увагі».
На плякаце надпіс: «Увага. Тут збор подпісаў у райвыканкам на будаўніцтва гэтай дарогі. Разам мы сіла!!!»
Многія з тых, хто падпісваўся, заўважалі беларускую мову толькі пасьля пытаньня журналіста. Некаторыя рэагавалі, што нічога дзіўнага ў беларускамоўным закліку ня бачаць. «Дарога патрэбная ўсім і беларускамоўным і расейскамоўным»,— рэагавалі падпісанты.
«Я 54 гады жыву ў гэтай вёсцы. І ўсе гэтыя гады пакутуем, ідучы і едучы гэтай дарогай. Мае бацькі таксама хадзілі ёю і таксама пакутавалі. Дарогу заасфальтавалі ў Бароўцы, дзе начальства жыве. Аўтобус пусьцілі да таго месца, дзе канчаецца асфальт. Дык там людзі, а тут ня людзі, выходзіць», — абураецца адна з падпісантак.
Амаль трохкілямэтровы адцінак дарогі між дзьвюма вёскамі — некалі быў Чавускім шляхам. Тутэйшыя яго дагэтуль называюць Старачавускім. З тых даўніх часоў дзе-нідзе на дарозе захаваўся брук. Выбрукаваныя ўчасткі дарогі ня маюць выбоінаў.
Між Дарамі і Бароўкай — могілкі. «Як весьці па гэтай разьбітай дарозе нябожчыка? Гэта ж амаль горад, а не аддаленая ў чарнобыльскай зоне вёска, дый там асфальт ляжыць. А тут хоць падраўнавалі б палатно», — абураецца яшчэ адна падпісантка.
Вёска Дары паволі абрастае дачамі. Дыхтоўныя катэджы замяняюць вясковыя хаты. У некаторых дварах стаіць будаўнічая тэхніка. На пытаньне, ці не маглі б самі людзі сабраць грошы, наняць працоўных ды адрамантаваць дарогу, падпісанты адказваюць, што з гэтай задумы нічога ня выйдзе.
«Тут ня шмат людзей, якія маглі б даць грошы на рамонт дарогі. Без падтрымкі ўлады не абысьціся. Калі прыедуць службоўцы і скажуць: «Вось гэтую частку дарогі аплачваеце вы, а гэтую — за дзяржаўныя сродкі, то, можа людзі тады і зьбяруць. Мы неяк зьбіралі грошы, каб свае вуліцы адрамантаваць, але ня ўсе здолелі знайсьці сродкі. Калі ня ўсе ўкладаюцца, то вялікая грашовая нагрузка кладзецца на тых, хто здае», — выказваюцца падпісанты.
Былі меркаваньні ў падпісантаў, што колькі не зьбірай подпісаў, усё роўна на іх улада ня зьверне ўвагу.
«Вы ж ведаеце, дзе мы жывем, — кажа адзін зь вяскоўцаў. — Тут зьбяры мільён подпісаў і на іх ніхто не адрэагуе. Гэта чыноўнікам не патрэбна. Мы жывем у Беларусі».
