Слушным адказам было «адзінка», бо настаўніца напрыканцы кожнай чвэрці адпрацаваным рухам выпраўляла ў клясным журнале «1» на «4», і выніковая адзнака выходзіла прымальнай.
Несумненна, ёю кіравалі добрыя намеры; дзякуючы ім мы рэгулярна станавіліся саўдзельнікамі кваліфікаванага і беспакаранага махлярства.
Еўдакія Сьцяпанаўна вучыла мяне нядоўга і пазьней зь ёй не сустракаўся. Аднак ейны падыход да дакумэнтацыі і нашы мальбы: «Цыньку, калі ласка, пастаўце! Цыньку!» успамінаю рэгулярна — кожны раз, калі абмяркоўваюцца беларускія мэтодыкі падліку галасоў на выбарах.
Андранік Антанян
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
