Як распавядаюць самі валянтэры, паводле графіку іх працоўны дзень пачынаецца а 9-ай і заканчваецца а 18-ай, але на справе «сядзяць столькі, колькі трэба».
«Рэсэпшэн»
Адразу на ўваходзе ў памяшканьне цэнтру — стойка, за якой валянтэры сустракаюць гасьцей. На ёй тры скрыні для ахвяраваньняў: «На лячэньне», «На агульныя патрэбы АТА», «На вышыванкі дзецям».
«У нашым цэнтры тры, так бы мовіць, лякацыі, — распавядае каардынатар валянтэрскага цэнтру Генадзь Абушны — гэта „рэсэпшэн“, яшчэ ёсьць цэх пляценьня і склад».
Цяпер у цэнтры ідзе акцыя — збор грошай на вышыванкі для дзяцей загінулых у зоне АТА вайскоўцаў. Вось адкуль трэцяя скрыня для ахвяраваньняў. Такіх дзяцей пад апекай цэнтру 74.
«Гэтую акцыю ініцыявалі валянтэркі з цэху пляценьня», — распавяла валянтэрка Ірына Ярэменка.
Паводле яе слоў, першых 15 вышыванак ужо падарылі да Дня ведаў, астатнія прымяркуюць да іншых сьвятаў і дзён народзінаў дзяцей.
Каля стойкі — багата кніжак. Столькі, што яны маглі б скласьці добрую хатнюю бібліятэку. Прыносяць іх людзі. Кажуць, кнігі таксама накіроўваюцца на фронт, дзе карыстаюцца вялікім попытам.
Паводле валянтэраў, першы час вялікі плён быў ад збору ахвяраваньняў проста ў крамах. Цяпер сытуацыя зьмянілася: больш пішуць лісты ў фірмы і на прадпрыемствы, якія пералічваюць грашовую дапамогу.
Цэх
У цэху — вялікай актавай залі — валянтэры плятуць маскіровачныя сеткі і так званыя «кікімары» — касьцюмы для снайпэраў.
«Мой сын таксама служыў у АТА, быў кантужаны. Я з таго часу працую валянтэрам у цэнтры. Мы працуем, каб людзі не забываліся, што ў краіне ідзе вайна», — распавядае валянтэрка Ірына Ярэменка.
Паводле яе слоў, у цэху ў асноўным працуюць «мамусі і бабусі» хлапцоў, якія цяпер ваююць у зоне АТА.
Лідзія Міхайлаўна прыйшла ў цэх з Кацярынаўскай царквы, прапанаваў прыйсьці на дапамогу валянтэрам сьвятар.
«Царква ў нас патрыятычная. Цяпер усе бульбу капаюць, а так нас звычайна тут багата — чалавек 15», — кажа яна.
Склад
«Мы дапамагаем фронту ня толькі тым, што пляцем сеткі, „кікімары“, а таксама і формай, абуткам. І ня толькі добраахвотнікам, якім дзяржава нічога не дае, але і вайскоўцам Узброеных сілаў Украіны, якіх краіна мусіць забясьпечваць», — распавядае загадчык складу Генадзь Абушны.
Ён праводзіць у падвал, поўны каробак, на паліцах ляжыць адзеньне, на падлозе стаяць слоікі з хатнімі закаткамі. Каля ўваходу — старая савецкая форма. Аказваецца, і яна можа паслужыць у зоне АТА, бо якасьць матэрыялу лепей за некаторую сучасную ўкраінскую.
«Яшчэ паўгады таму наш склад быў завалены прадуктамі. У войску была вельмі складаная сытуацыя зь ежай. Але мы навучылі дзяржаву карміць людзей у арміі. Тым ня менш, людзі часам па старой памяці прыносяць хатнія загатоўкі», — кажа спадар Генадзь.
Гаспадар паказвае так званыя «разгрузкі» — камізэлькі з кішэнямі, куды можна складваць дадатковыя боепрыпасы — для снайпэраў і пяхоты. Побач у скрынях знаходзяцца акуляры для вайскоўцаў і спэцыяльныя пальчаткі. Усё гэта закуплена ў фірмах за ахвяраваньні. Паводле валянтэраў, фірмы даюць ім добрыя зьніжкі.
«У першую чаргу мы дапамагаем добраахвотнікам. Што б пра іх не казалі, гэта людзі, якія першымі спынілі Пуціна», — кажа Генадзь Абушны.
Цэнтар працуе па заяўках з фронту, якія паступаюць да іх рознымі шляхамі — па тэлефоне і праз сацыяльныя сеткі. Абавязкова пасьля паступленьня заяўкі яна пераправяраецца. Наладжанае і супрацоўніцтва з цэнтрамі зь іншых гарадоў, даводзіцца абменьвацца працоўнымі матэрыяламі і сумесна выконваць заяўкі.
Паводле меркаваньня каардынатара цэнтру, ваяваць засталося недзе год. Пры гэтым, ён думае, што ўкраінскія войскі будуць ваяваць да перамогі:
«Мы будзем змагацца да перамогі, бо нашае грамадзтва ня прыме выгандляваны прыніжальны мір», — заключыў Генадзь Абушны.