Іду з фотаапаратам паўз пісьменьніцкія лецішчы, што пад Менскам каля Лысай Гары. І, вядома ж, сустракаю пісьменьніка.
— Аксана, а ці валодаеш ты фоташопам?
— Ды мне сапраўдныя здымкі даспадобы...
— А я... — і пісьменьнік апавядае, да якой ступені авалодаў фоташопам. — Нядаўна зялёныя памідоры сфатаграфаваў і зрабіў чырвонымі.
— Навошта?
— Каб зайздросьцілі!
Пераказваю фоташопную гісторыю мужу, і ён ня можа ўцяміць «навошта». А я разумею, бо пісьменьнік зь вёскі, а ў беларускай вёсцы зайздрасьць — гэта традыцыя, мо і някепская, бо змушае намагацца нешта рабіць.
Але сама зялёныя памідоры не фатаграфую, а кладу іх на белае падвоканьне і высьпельваю беларускасьць.
Аксана Спрынчан
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
