Зноў анкалёгія, зноў праводжу сяброўку. Сваячкі памерлай наразаюць памінальны стол: «Могілкі хутка большыя за вёску... Пракляты Чарнобыль. Дзетак шкада...»
Дзевяцігадовая Ганначка ўважліва ўглядаецца ў тэлевізар. З экрану, патрасаючы дзіцем, крычыць бежанка ў хіджабе: «Мы плылі да лепшага жыцьця! Рызыкавалі, маглі загінуць! Нас уратавалі, але зараз... Колькі можна афармляць дакумэнты?!»
— Бабуля, а каб мы паплылі ў Італію, нас бы таксама ўратавалі!
— Можа і ўратавалі б, толькі ў нас ні мора, ні лодкі.
— Але ёсьць рэчка! А я, ведаеш, як рыбка плаваю!
Бабця моўчкі ўсхліпвае. Сямігадовы Паўлік паціху дамаўляецца зь дзедам пра старую шыну, бо плавае кепска...
Хэльга Краўчанка
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org