Pryjechaŭ siabar biełarus. Upieršyniu ŭ Čechii. Pryjechaŭ, kab pahladzieć českija ptuški. Pryjemny chłopiec. Na maju prośbu adrazu pierajšoŭ na dobruju biełaruskuju movu. Jamu ŭsio padabajecca – pryroda i ludzi, ptuški i harady, charčavańnie i mova... Vielmi zadavoleny čałaviek. Tolki adno jaho turbuje:
– Čamu, – kaža, – čechi ŭvohule ničoho nia viedajuć pra Biełaruś? My ž takija blizkija narody. Takija padobnyja adzin da adnaho. Majem stolki supolnaha. U čym tut sprava?
Nia vielmi ŭdała sprabuju tłumačyć niešta pra českuju niezacikaŭlenaść krainami ŭschodu.
Siabar pakidaje temu i pytajecca:
– A skažy, Čechija maje mora?
U mianie krychu pamienšała soramu za svaich.
Světlana Vránová
Šanoŭnyja čytačy, u hetaj rubrycy kožny z vas moža apublikavać svoj tekst, kali zaprapanuje cikavuju temu i ŭkładziecca ŭ 100 słovaŭ. Prysyłajcie svaje prapanovy na adras svaboda@rferl.org
