На маю беларускую мову тутэйшы рэагуе:
«Ты з Данбаса прыехала? Бандэраўка?»
«А Вы адкуль прыехалі?» — пытаю, чуючы трасянку.
«Я ніадкуль не прыяжджаў. Усё жыцьцё тут жыву».
«Чаму вы вырашылі, што я прыехала?»
«Бо гаворыш па-ўкраінску. У тэлесэрыяле, які гляджу, адна хахлушка, то яна так гаворыць».
Раю не глядзець расейскія сэрыялы...
Калі Ларысе Геніюш у савецкай турме, у Беларусі, вярнулі цыдулку — «Не разумеем па-чэску!» — яна абуралася: «Знача, беларускую мову палічылі ў Беларусі чэскай! Ого, такога я не спадзявалася нават ад бальшавікоў! „О, мая Беларусь“ — застагнала я шчыра...»
Там была беларуская лацінка, а тут жывая беларуская мова. Сёньня яшчэ горш?..
Ала Петрушкевіч
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
Уладзімір Макоўскі, «Украінская дзяўчына» (1882).
