Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Безназоўнае


Караваджа, «Юдыта адсякае галаву Алафэрну» (1599)
Караваджа, «Юдыта адсякае галаву Алафэрну» (1599)

Мысьляр Тэадор Адорна сказаў: пісаць паэзію пасьля Асьвенціму — барбарства.

Але паэзію працягвалі пісаць, і пасьля сьмерці Гітлера, і пасьля сьмерці Сталіна. Хоць патрэбны быў час, каб літаратура знайшла адэкватныя словы для чытачоў з досьведам канцлягераў і ГУЛагу.

Адчуваньне такое, што цяпер мы зноў апынуліся ў паласе безназоўнага.

Як пайменаваць сытуацыю, калі сярод відэаролікаў з коцікамі-сабачкамі ды музычнымі кліпамі мы знаходзім зьнятае смартфонам адразаньне галавы безабароннаму чалавеку?

Што думаць пра сытуацыю, калі бацькі глядзяць на відэазапіс катаваньня свайго сына ў палоне?

Ці ж ня трэба тут «барбарства паэзіі», каб зноў знайсьці адпаведныя словы для сьвету, у якім нам выпала жыць?

Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl. org. Аўтарства чытацкіх допісаў пазначым, ганарараў плаціць ня будзем.

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG