Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Алег Гулак і Валянцін Стэфановіч
Алег Гулак і Валянцін Стэфановіч

«Вясна» судзіцца з пракуратурай за сайт

абноўлена

18 лютага суд Цэнтральнага раёну Менска разглядае скаргу намесьніка старшыні Праваабарончага цэнтру «Вясна» на рашэньне Генпракуратуры ўнесьці сайт spring96.org у сьпіс абмежаванага доступу для інтэрнэт-карыстальнікаў.

Разгляд справы скончаны, бакі перайшлі да спрэчак.

Стэфановіч: Я дам ацэнку довадаў Генэральнай пракуратуры, якія мы пачулі. Адзінай падставай для ўнясеньня ў сьпіс абмежаванага доступу зьяўляецца адсутнасьць рэгістрацыі ў ПЦ «Вясна», што, на думку Генпракуратуры, зьяўляецца прапагандай дзеяньняў, забароненых заканадаўствам. Такі аргумэнт падкрэсьлівае незаконнасьць і антыканстытуцыйнасьць дадзенага рашэньня. Таму што любая інфармацыя, якая распаўсюджваецца ад групы асобаў, якія стварылі сайт, зьяўляецца незаконнай. Незалежна ад характару гэтай інфармацыі. Мы маем справу з фармальным падыходам, які характарызуе і артыкул 193-прым. У судзе мы не пачулі, у чым канкрэтна небясьпека той інфармацыі, якую я распаўсюджваю на сайце. На чые правы я замахваюся?

Між тым ва Ўказе 60 было ўказана, што ягоная мэта — гэта абараніць правы асобы ад інфармацыі, якая наносіць шкоду. Мы нават падтрымліваем дзяржаву ў такіх памкненьнях, калі казаць пра прапаганду ідэяў варожасьці, экстрэмізму, якія супярэчаць асноўным прынцыпам правоў чалавека.

Я ў сваёй дзейнасьці кіруюся выключна Канстытуцыяй РБ і міжнароднымі нормамі,
Валянцін Стэфановіч
Таму я лічу абсалютна незаконным падобнага кшталту пасыл Генэральнай пракуратуры ў абмежаваньні доступу да сайта. Канстытуцыя ўтрымлівае дапушчальныя абмежаваньні правоў і свабодаў асобы — гэта інтарэсы нацыянальнай бясьпекі, грамадзкага парадку і г.д.

У любых абмежаваньнях павінна быць законная мэта. У дадзеным выпадку я яе не пачуў. Якая мэта была гэтай пастановы? Адзіная падстава — гэта законнасьць рэгістрацыі. Я так і не зразумеў, што разумеецца пад прапагандай незаконных дзеяньняў. З дасланых матэрыялаў я асабіста не пабачыў прапаганды. Гэта звычайная інфармацыя. Ніякай прапаганды забароненых дзеяньняў я там не заўважыў.

У дачыненьні да мяне асабіста Генэральная пракуратура ніякіх папярэджаньняў не выносіла. Ці то яна ня бачыць ніякіх парушэньняў заканадаўства ў маёй дзейнасьці? А вось у дачыненьні да інфармацыі, якую я распаўсюджваю, яна бачыць парушэньні.

Я ў сваёй дзейнасьці кіруюся выключна Канстытуцыяй РБ і міжнароднымі нормамі, якія даюць права займацца той дзейнасьцю, якой я займаюся.

Я лічу, што ёсьць падставы прыняць рашэньне аб адмене гэтай пастановы.

Сам тэрмін «абмежаваны доступ» указвае на тое, што пэўнае кола людзей у атрыманьні гэтай інфармацыі абмежаваныя. Напрыклад, інтэрнаты навучальных установаў. Установы, якія прадстаўляюць платныя паслугі інтэрнэт-сувязі, напрыклад, Нацыянальная бібліятэка. Таксама інтэрнэт-кавярні. Я лічу, што ў дадзеным выпадку абмежаваная магчымасьць распаўсюду інфармацыі. Прашу суд задаволіць маю скаргу ў поўным аб’ёме і адмяніць гэтае рашэньне.
Гулак: Права карыстацца інфармацыяй абмежаванае, але доступ да сайта ёсьць. Ці няма тут парадоксу прававога: калі пракуратура лічыць, што гэтую інфармацыю нельга распаўсюджваць, то ці ня трэба яе цалкам забараніць? Калі пракуратура так ня лічыць, то навошта абмяжоўваць доступ?

Елісееў: Мы скарысталіся адзіным шансам, які нам дадзены заканадаўствам. Калі б у нас была магчымасьць агулам забараніць, мы б гэта зрабілі.

Стэфановіч: Патлумачце, якую шкоду мы нанесьлі інтарэсам асобы сваім сайтам?

Елісееў: У дадзеным выпадку генэральная пракуратура зыходзіла з імкненьня абмежаваць доступ да сайта арганізацыі, якая ня мае рэгістрацыі.
Судзьдзя пачаў дасьледаваць матэрыялы справы.

Сярод іх скрыншоты матэрыялаў сайта, якія прадставіў Елісееў.

Алег Гулак просіць гэтыя матэрыялы ня ўлічваць, бо невядома, якім чынам яны здабытыя.

Судзьдзя кажа, што якасьць матэрыялаў будзе ацэненая пазьней.
Працэс аднавіўся

Гулак: Прывядзіце ацэнку.

Елісееў: Я вам сказаў канкрэтна: патаму што!

Стэфановіч: «Я так і не атрымаў адказу на пытаньне, якім чынам дзейнасьць Вясны ўяўляе небясьпеку для беларускай дзяржавы».

Гулак: «Для мяне галоўнае пытаньне — высьветліць пазыцыю пракуратуры ў дачыненьні да таго, ці любая дзейнасьць незарэгістраванай групы грамадзянаў у інтэрнэце будзе лічыцца незаконнай. Прадстаўнік пракуратуры на гэтае пытаньне адказаць ня можа».

Стэфановіч кажа, што калі б баяўся адказваць за дзейнасьць ад імя незарэгістраванай арганізацыі, то даўно б зьехаў.

«Мы ня робім нічога незаконнага, нам няма чаго баяцца», — кажа ён.
У судзе абвешчаны перапынак да 14.30
Стэфановіч зьвяртаецца да Елісеева: «У чым грамадзкая небясьпека дзейнасьці ПЦ „Вясна“? На што гэта замахваецца? На дзяржаўны лад? На грамадзкую бясьпеку? На мараль?»

Елісееў: «Я вам адказаў».

Стэфановіч: «Я не зразумеў. Вы сказалі, што калі будзе 50 такіх арганізацый, то што?»

Елісееў: «То ўсё»

Елісееў: «Я вам сказаў: зарэгіструйцеся — распаўсюджвайце што заўгодна».
Прадстаўнік пракуратуры сьцьвярджае, што сайт «Вясны» быў унесены ў сьпіс абмежаванага доступу, бо на ім ажыцьцяўлялася дзейнасьць ад імя арганізацыі, афіцыйна не зарэгістраванай у Рэспубліцы Беларусь. Такім чынам, маўляў, ажыцьцяўлялася прапаганда дзеяньняў, забароненых заканадаўствам.

Стэфановіч удакладняе: якіх менавіта дзеяньняў, пералічыце?

Прадстаўнік пракуратуры адказвае, што публічны характар выкладу інфармацыі ад імя арганізацыі, якая ня мае рэгістрацыі — гэта прапаганда дзеяньняў, забароненых заканадаўствам.

Стэфановіч: Такім чынам, любая інфармацыя, разьмешчаная ад імя незарэгістраванай арганізацыі — гэта прапаганда дзеяньняў, забароненых заканадаўствам?

Елісееў: Так, любая.
Стэфановіч зьвяртае ўвагу: як яму стала вядома з публічных крыніц, у сьпіс заблякаваных сайтаў уваходзяць тыя, што разьмяшчаюць на сваіх старонках парнаграфію. А таксама сярод іх былі інфармацыйныя сайты, у тым ліку і сайт «Вясна’96».

Стэфановіч: «Асабіста нам ніхто не паведамляў, што сайт унесены ў сьпіс абмежаванага доступу, і ніхто нам не тлумачыў прычынаў гэтага. Мяне зацікавіла, на якіх падставах быў заблякаваны наш праваабарончы сайт. Я зьвяртаўся ў шэраг дзяржаўных органаў, пачынаючы ад ААЦ і сканчаючы Міністэрствам інфармацыі. Усе гэтыя дзяржаўныя ўстановы мне не далі інфармацыі пра тое, хто прымаў рашэньне і ў сувязі з чым яно прымалася. Мне было прапанавана зьвярнуцца ў тыя дзяржаўныя органы, якія ўпаўнаважаныя. Гэта вельмі вялікі сьпіс: усе міністэрствы і камітэты, ААН, Генпракуратура і КДК. Я зьвярнуўся ў Генэральную пракуратуру і атрымаў адказ ад 10.12.2013, дзе паведамлялася, што такая пастанова была зробленая ў жніўні 2011 году. За гэты час нам ніхто такой інфармацыі не прадстаўляў. Паводле Генэральнай пракуратуры, яна вызначыла, што на сайце сыстэматычна разьмяшчалася інфармацыя пра дзейнасьць Праваабарончага цэнтру „Вясна“ шляхам публікацыяў. Я так разумею, што менавіта сама інфармацыя пра тыя ці іншыя падзеі і іх ацэнка з боку „Вясны“ паслужыла падставай для ўнясеньня інтэрнэт-рэсурса ў сьпіс абмежаванага доступу».
Гулак зьвяртаецца да прадстаўніка Генпракуратуры з пытаньнем, чаму сярод прадстаўленых матэрыялаў ёсьць публікацыі з сайту, якія па даце пазьнейшыя за вынесеную пастанову. Якое дачыненьне яны маюць да справы?

Адказ Елісеева: «Мы яшчэ раз хацелі зьвярнуць увагу высокага суду на тое, што нават пасьля абмежаваньня доступу да гэтага інтэрнэт-рэсурсу па дадзеным факце ў лютым 2011 году было абвешчана афіцыйнае папярэджаньне вядомаму Бяляцкаму за дзейнасьць ад імя незарэгістраванай арганізацыі. І распаўсюд інфармацыі пасьля гэтых падзеяў сьведчыць пра тое, што дадзены рэсурс і цяпер знаходзіцца па-за прававым полем. Рэакцыя органаў была фактычна праігнараваная. Гэта можа сьведчыць пра адсутнасьць элемэнтарнай павагі да правоў і свабодаў грамадзянаў і да дзейнага заканадаўства».

Гулак просіць, каб гэтыя матэрыялы былі выключаныя са справы. Судзьдзя адмаўляе, бо рашэньне аб уключэньні матэрыялаў да справы ня мае зваротнай сілы.
Працэс аднавіўся
Перапынак на 10–15 хвілін, каб Стэфановіч і Гулак азнаёміліся з матэрыяламі, прадстаўленымі Генпракуратурай.
А вас, Стэфановіч, мы вас цудоўна разумеем. Вы можаце выказвацца па-беларуску
«У адпаведнасьці з артыкулам 16 судаводзтва вядзецца як па-расейску, так і па-беларуску. Суд, сакратар, прадстаўнік пракуратуры будуць гаварыць па-расейску. А вас, Стэфановіч, мы вас цудоўна разумеем. Вы можаце выказвацца па-беларуску. Калі вам трэба рашэньне суду па-беларуску, мы вам прадставім такі варыянт. Можам прадставіць вам перакладчыка. Мы ня супраць, каб вы выказваліся па-беларуску», — заявіла судзьдзя.

Стэфановіч просіць, каб ягоныя словы ў пратаколе былі зафіксаваныя па-беларуску. Судзьдзя запэўніла, што так і будзе.

Прадстаўнік пракуратуры Павал Елісееў
Прадстаўнік пракуратуры Павал Елісееў
Судзьдзя задаволіла хадайніцтва пра допуск да працэсу Алега Гулака ў якасьці прадстаўніка грамадзкасьці.
Прадстаўнік Генпракуратуры палкоўнік Павал Елісееў ня супраць таго, каб працэс вёўся па-беларуску, калі пазоўнік ня будзе настойваць, каб іншыя ўдзельнікі працэсу абавязкова гаварылі па-беларуску.

«Такога патрабаваньня ў заканадаўстве няма», — сьцьвярджае ён.

Дыялёг пра мову


Судзьдзя: Что касается ходатайства о том, чтобы судебное заседение велось на белорусском языке. Вы русский язык понимаете?

Стэфановіч: Так, я разумею.

Судзьдзя: Когда к вам обращаются по-русски, вы понимаете? Вам нужен переводчик?

Стэфановіч: У мяне ёсьць падозраньні, ці ўдзельнікі працэсу будуць дакладна разумець мае словы.

Судзьдзя: Все мы граждане Республики Беларусь и так или иначе владеем двумя языками. Вам на этот счет не нужно волноваться.
Працэс пачаўся.

Стэфановіч хадайнічае, каб працэс вёўся па-беларуску ў адпаведнасьці з заканадаўствам.

Стэфановіч заявіў хадайніцтвы: пра допуск да ўдзелу ў працэсе Алега Гулака, а таксама пра тое, каб яму далі магчымасьць азнаёміцца з матэрыяламі, якія прадставіла Генэральная пракуратура.

Пастанова пракуратуры, прынятая ў жніўні 2011 году, — гэта тая пастанова, якая абскарджваецца Стэфановічам.

Судзьдзя сьцьвярджае, што іншых дакумэнтаў Генэральная пракуратура не прадстаўляла.
Справу разглядае судзьдзя Алена Сямак.

Паседжаньне не пачалося. Стэфановіча пакуль няма.

Загрузіць яшчэ

XS
SM
MD
LG