Пасьля прысуду Юры Данькоў заявіў, што супроць яго сьведчылі на загад міліцыі

Юрыя Данькова суд апраўдаў толькі паводле аднаго з пунктаў абвінавачаньня — не знайшлося ягонай віны ў распаўсюдзе парнаграфіі. А што да іншых 6 пунктаў — арганізацыя прытону, уцягваньне ў прастытуцыю, нясплата падаткаў ды іншыя — віна ўладальніка аднаго з самых першых беларускіх казіно, паводле суду, даказаная. Паколькі суд быў закрыты, меркаваць пра доказы можна толькі ўскосна. У прысудзе прагучала прозьвішча спадарыні Дудзінскай, якой Данькоў мусіць сплаціць 10 мільёнаў рублёў кампэнсацыі. Верагодна, гэта яна давала паказаньні супроць асуджанага. Яшчэ ў прысудзе фігуруюць больш за 5 мабільных тэлефонаў і айфон, якія суд канфіскуе як рэчавыя доказы.

Пра тэлефонныя размовы як доказы Юры Данькоў пасьпеў распавесьці журналістам, перад тым як яго вывелі з жалезнай клеткі ў кайданках. Юры Данькоў ва ўсім абвінаваціў замежную групоўку, якая, паводле яго, кантралюе гульнявы бізнэс у зьвязцы зь нядобрасумленнымі міліцыянтамі:

«Турэцкая групоўка дзейнічае разам з ГУБОПам. У іх не было падстаў мяне затрымаць ці нешта мне выставіць. Дык яны падаслалі гэтых сьведак. Тыя толькі праз тэлефон са мной пагаварылі, і ўсё. Гэта чыстае завалодваньне бізнэсам. А тут — публічная лупцоўка, каб запалохаць астатніх».

Карэспандэнт: «Чаму тады справа была закрытая?»

«Бо нібыта разглядаліся акалічнасьці інтымнага характару, больш нічога. Але насамрэч ніякай таямніцы ў гэтым не было. Я буду абскарджваць прысуд, буду змагацца. Буду дамагацца апраўданьня».
​
Раней пракурор прасіў суд пакараць Юрыя Данькова 9 гадамі калёніі. Даведацца пра тое, як прадстаўнік абвінавачаньня паставіўся да мякчэйшага на год прысуду, не ўдалося — пракурор адразу пасьля выраку сышоў з залі. Адвакаты Юрыя Данькова камэнтаваць прысуд адмовіліся, спаслаўшыся на адсутнасьць дазволу калегіі. Але прысуд актыўна камэнтавалі сваякі асуджанага. Натальля, жонка Данькова, была нешматслоўная:

«Вельмі расчараваная нашым правасудзьдзем: мы людзі бяспраўныя. І тое, што адбываецца з маім мужам, гэта пацьвярджае. Гэтая ўся гульня — гульня ў адны вароты. Некаму спатрэбілася, і той прызначыў тэрмін. А правасудзьдзе — вельмі несправядлівае. Я вельмі разгубленая».

На агалошваньне прысуду прыйшлі і дзеці Юрыя Данькова. З жалезнай клеткі Юры змог ім сказаць некалькі словаў і ўсьміхнуцца. Швагерка Людміла ня верыць, што бацька чатырох дзяцей Юры Данькоў — злачынца.

«Юры — выдатны сын. У ягонай маці былі ампутаваныя ногі амаль цалкам, але ён насіў яе на руках. Калі былі якія застольлі сямейныя, ён яе просіць, каб была разам з намі. І дзеці ягоныя выдатныя, у яго іх чацьвёра. І каб яму вось так пад корань сваімі рукамі ўсё гэта сячы — ня веру».

Прыйшоў падтрымаць сына і 83-гадовы бацька асуджанага. Пётар Данькоў лічыць, што сына асудзілі несправядліва, гэта зрабілі людзі, якія зайздросьцілі ягонаму посьпеху. Пётар Данькоў патлумачыў, чаму ягоны сын насіў быў прозьвішча Шыцік, а стаў Даньковым: гэта, аказваецца, ня новае прозьвішча, а вяртаньне да каранёў:

«Наша кроўнае прозьвішча — Даньковы. Бацьку майго, маіх дзядзькоў раскулачылі, і стаў я сынам кулака. А потым прыйшоў да маці айчым — Шыцік. Пачалася вайна, айчым пайшоў у партызаны, і тады стаў я сынам партызана. А за гэта нас сталі паліцаі ціснуць. Ня столькі немцы прыціскалі, як паліцаі. Зьехалі мы ў савецкі тыл, а там кажуць, што ўсе мусім быць Шыцікамі. Гэтак стаў я Шыцікам. А ўжо потым, пасьля вайны аднавіў сваё кроўнае прозьвішча Данькоў».

Пра Юрыя Данькова на пачатку 2000-х гадоў выйшла кніга — «Нашчадак зьнявечаных лёсаў». У той час Юры Данькоў вызначыўся ня толькі ў бізнэсе. Ён быў дэпутатам Менскага гарсавету, займаўся дабрачыннай дзейнасьцю, у тым ліку дапамагаў дзіцячым установам, спансіраваў культурныя мерапрыемствы, апекаваўся бяздомнымі жывёламі. У 2001 годзе Юры Данькоў спрабаваў стаць прэзыдэнтам, але не сабраў патрэбнай колькасьці галасоў, каб зарэгістравацца кандыдатам. Сёньня пасьля суду Юрый Данькоў выключыў магчымасьць таго, што да яго перасьледу спрычынілася палітыка.