Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Герой і яго страты


Калі чалавек ня мае асаблівых талентаў — ён ідзе ў кантралёры.

Або ў герастраты.

Або ў Тэапомпы.

Добрага Геру, які хацеў як лепш, а атрымалася як заўжды, з кожным стагодзьдзем робіцца ўсё больш шкада. Вось і сусьветная літаратура, гэты бясплатны адвакат нягоднікаў і прайдзісьветаў, з усяе моцы спрабуе знайсьці яму апраўданьне. Маўляў, такой бяды з тым храмам: прагнуў чалавек трошкі ўорхалавай славы і ў выніку прычыніў нам усім маральныя страты: але ж страхоўка экзыстэнцыі ўсё верне, на тое мы і людзі.

Злосныя старажытныя грэкі катавалі Геру некалькі дзён, каб ён прызнаўся, навошта спаліў злашчасны храм Артэміды Эфэскай. Адказ іх агаломшыў — і яны пастанавілі выкрасьліць таго Геру з усіх лонг- і шорт-лістоў ды заадно забаранілі згадваць ягонае імя. А вось гісторыка Тэапомпа неабачлівыя грэкі закатаваць не падумалі, яго зацягнула ў свае гестапаўскія засьценкі муза гісторыі Кліё — і ён здаўся. Выдаў імя Геры нашчадкам — цяпер кожны ведае, як паліць храмы і што з гэтага будзе.

Што-што... Несьмяротнасьць.

Пры слове «герастрат» перш-наперш прыходзяць у галаву зусім не нацысты. Іх наагул называць герастратамі некарэктна, хаця такі падыход і досыць папулярны. Наўрад ці ў іхным выпадку ўсё гэта рабілася дзеля славы — ды і экзыстэнцыя тут ні пры чым (калі гэтае слова нешта яшчэ здольнае нешта значыць). Не, герастрат — гэта іншае. Тонкае, беднае і бяздарнае.

Успамінаюцца іншыя чалавечкі. Прыкладам, расеец Брэнэр, які, кажуць, намаляваў на арыгінальнай карціне Малевіча знак даляра і назваў гэта на судзе сваім «дыялёгам з мастаком». Прыгадваецца кніжка Брэнэра, дзе ён апісвае прыступы гемарою, якія адбываліся зь ім у заходняй турме непасрэдна пасьля «дыялёгу». І агульны патас: вось жа, мучаць мастака, як нейкія грэкі, а яшчэ Эўропай называюцца!.. Так, напэўна, думаў і Герастрат, так і крычаў на плошчы: я ня барбар, я акцыяніст! Вы нічога не разумееце ў сучасным мастацтве! Рукі прэч! Арс лонга віта брэвіс!

А яшчэ на памяць прыходзіць афарызм, які прыпісваюць Карлу Краўсу: «Перад тым, як абвясьціць прысуд Герастрату, хацеў бы я паглядзець на той храм». Можа, небарака ўсяго толькі наважыўся зьдзейсьніць тое, пра што шэптам марылі на кожнай эфэскай кухні?
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG