«Чытаць Быкава было цяжка, але гэта было дзякуючы ягонаму магічнаму стылю. Ён зацягваў чытача сваім залішне спакойным апавяданьнем, нагляданьнем збоку, што нельга было адарвацца ад тэксту. Прыходзіла нешта новае, створанае ім, і прыходзіў канец нармальнаму жыцьцю — ні есьці, ні піць, ні працаваць, пакуль не прачытаеш. І потым ходзіш у нейкім чадзе, пакуль ня вылезеш з гэтага. Сам аўтар як бы заставаўся непрысутным. Было толькі тое, што ён прыпаднёс. А прыпадносіў тое, што сам перажыў, перабачыў, абдумаў, акуратна запакаваў у аб’ём не вялікі і не малы. Каб чытач змог пераварыць гэта і не загнуцца.
Я думаю, што ў быкаўскім палоне пэўны адрэзак часу пабывала нямала людзей. Нейкім чынам ён выхоўваў народ, фармаваў людзкія роты і батальёны.
Данута Бічэль
Ён быў у канкрэтным сваім часе, але быў як бы па-за часам, быў па-за нацыяй, але ён быў беларускім.
Вось такі быў Быкаў, і тое, што ён здолеў у сваім часе, такім нялёгкім, заваяваць, карыстаючыся нашай мовай, ну і дапаможнай расейскай, заваяваць усясьветнага чытача, — гэта мы павінны цаніць.
І, канечне, ён наперадзе. Ён — першы. І хай ён будзе».
