Калі МЗС Расеі абнародаваў у лютым абноўленую Канцэпцыю зьнешняй палітыкі, Вашынгтон не зьвярнуў увагі. Тым ня менш, гэты дакумэнт шмат гаворыць аб новай «дактрыне Пуціна». Яна аддзяляе Расею ад Заходняй Эўропы і, што асабліва важна — ад Злучаных Штатаў. Гэты дакумэнт не пакідае сумневаў: палітыка «перазагрузкі» прэзыдэнта Барака Абамы не выжыве ў яго другі тэрмін.
Новая зьнешнепалітычная дактрына Расеі сыходзіць каранямі ў савецкае і царскае мінулае. Па словах цара Аляксандра III, у Расеі ёсьць два саюзьнікі: яе армія і яе флёт.
На жаль, гэтая дактрына, зацьверджаная Пуціным, хутчэй за ўсё, прывядзе да далейшых супярэчнасьцяў паміж Расеяй і Захадам, нягледзячы на няспынныя намаганьні Абамы па скарачэньні ядзернай і балістычнай зброі і намеры спыніць мадэрнізацыю супрацьракетнай абароны для Эўропы.
Канцэпцыя падтрымлівае сталае імкненьне Расеі да атрыманьня «юрыдычных гарантый», што любая будучая сыстэма супрацьракетнай абароны «не будзе накіраваныя супраць расейскіх сілаў ядзернага стрымліваньня». Масква будзе патрабаваць далейшых саступак ад ЗША па супрацьракетнай абароне, адмаўляючыся пры гэтым скараціць сваю велізарная перавага ў тактычным ядзерную зброю.
Дактрына Пуціна называе «мяккую сілу» «неад’емнай часткай сучаснай міжнароднай палітыкі» Дзіўна, але яна называе «мяккай сілай» прыхільнасьць ўладаў Расеі «унівэрсальным дэмакратычным каштоўнасьцям» і «правам чалавека». Тыповы расейскі стыль. «Мяккая сіла» Масквы прадугледжвае прасоўваньне за мяжой расейскай мовы і культуры, каб дапамагчы палепшыць імідж Расеі. Таксама ў гэтай катэгорыі — наём Крамля агенцтва Goldman Sachs, каб палепшыць ўспрыняцьцё Расеі замежнымі інвэстарамі.
Тым ня менш, справа Магніцкага, рэпрэсіі супраць апазыцыі, зьняволеньне ўдзельнікаў акцый пратэсту і заснавальніка кампаніі ЮКАС Міхаіла Хадаркоўскага (сёлета спаўняецца 10 гадоў, як ён быў пазбаўлены волі) — усё гэта не стасуецца з паняцьцем «мяккай сілы», асабліва калі Крэмль настойвае, каб ягоныя ўнутраныя апанэнты рэгістраваліся, як «замежныя агенты».
Дактрына Пуціна надае вялікую ўвагу ўсталяваньню трывалых адносінаў з суседнімі краінамі. Улічваючы неадпаведнасьць паміж ВУП Расеі і значна меншымі эканомікамі яе суседзяў, «рэгіянальная інтэграцыя» азначае на практыцы далейшае эканамічнага панаваньне Расеі над яе суседзямі. Масква выкарыстоўвае Эўразійскую эканамічную супольнасьць, Садружнасьць незалежных дзяржаў і Арганізацыю дамовы аб калектыўнай бясьпецы для ўмацаваньня свайго лідэрства.
У адпаведнасьці з Канцэпцыяй Эўразійскі саюз будзе вызначаць будучыню СНД і стане «зьвяном паміж Эўрапейскім і Азіяцка-Ціхаакіянскім рэгіёнам. Першым замежным візытам новага старшыні КНР Сі Цзіньпіна ў Маскву падкрэсьліваецца прыхільнасьць Расеі да «павароту да Азіі».
Дактрына Пуціна заяўляе, што Арганізацыя Аб’яднаных Нацый зьяўляецца асноўным міжнародным інстытутам, празь які Расея рэалізуе сваю зьнешнюю палітыку, таму што Расея мае права вета ў Радзе бясьпекі ААН. Акрамя таго, у дакумэнце гаворыцца, што існуе пагроза для «міру і стабільнасьці» ад «аднабаковых санкцый і іншых прымусовых мер, уключаючы ўзброеную агрэсію», па-за рамкамі Рады бясьпекі.
Канцэпцыя пярэчыць падыходам, якія скіраваныя «на скіданьне законных урадаў сувэрэнных дзяржаваў на падставе абароны грамадзянскага насельніцтва». Гэта відавочны намёк на дзеяньні НАТА ў Лібіі.
Расея імкнецца абараніць свой дзяржаўны сувэрэнітэт, а таксама рэжым Башара аль-Асада ў Сырыі. Канцэпцыя зьнешняй палітыкі Расеі тут дэманструе рашучасьць не дапусьціць, каб гуманітарныя праблемы перасілілі яе прыхільнасьць да сырыйскага рэжыму. Расея таксама хаваецца за прынцыпам неўмяшаньня ў выпадку з іранскай ядзернай праграмай. Масква супраціўлялася новаму раунду санкцый ААН і неаднаразова крытыкавала ЗША і Эўразьвяз за санкцыі супраць Тэгерана.
Канцэпцыя зьнешняй палітыкі адлюстроўвае глыбокую незадаволенасьць Расеі любой крытыкай таго, што яна лічыць яе «ўнутранымі справамі». Дакумэнт папярэджвае аб «разбуральным і незаконным выкарыстаньня «мяккай сілы» і канцэпцыі правоў чалавека для «палітычнага ціску на сувэрэнныя дзяржавы і ўмяшаньня ва ўнутраныя справы». Гэта дакладныя спасылкі на меркаваны амэрыканскі ўдзел ва ўзрушэньнях у арабскім сьвеце, на палітыку ЗША пра прасоўваньні дэмакратыі і на «закона Магніцкага».
Нават публічная вэрсія Канцэпцыі зьнешняй палітыкі Расеі адкрывае шмат цікавага. Несумненна, сакрэтная вэрсія будзе яшчэ больш займальнай.
Вашынгтон павінен мацаваць сувязі зь эўрапейскімі краінамі, каб сфармуляваць рэалістычны парадак дня супрацоўніцтва з Расеяй. Парадак дня павінна ўключаць спрыяньне эканамічнай свабодзе, дзелавым сувязям, празрыстасьці, вяршэнству закона, а таксама супрацоўніцтва ў галіне мэдыцыны і навукі.
Новая канцэпцыя зьнешняй палітыкі РФ паказвае, выбар, зроблены пуцінскай Расеяй: пашырэньне сфэры ўплыву; збліжэньне з Пэкінам, і адчужэньне ад Захаду.
Новая зьнешнепалітычная дактрына Расеі сыходзіць каранямі ў савецкае і царскае мінулае. Па словах цара Аляксандра III, у Расеі ёсьць два саюзьнікі: яе армія і яе флёт.
На жаль, гэтая дактрына, зацьверджаная Пуціным, хутчэй за ўсё, прывядзе да далейшых супярэчнасьцяў паміж Расеяй і Захадам, нягледзячы на няспынныя намаганьні Абамы па скарачэньні ядзернай і балістычнай зброі і намеры спыніць мадэрнізацыю супрацьракетнай абароны для Эўропы.
палітыка «перазагрузкі» прэзыдэнта Барака Абамы не выжыве ў яго другі тэрмін
Канцэпцыя падтрымлівае сталае імкненьне Расеі да атрыманьня «юрыдычных гарантый», што любая будучая сыстэма супрацьракетнай абароны «не будзе накіраваныя супраць расейскіх сілаў ядзернага стрымліваньня». Масква будзе патрабаваць далейшых саступак ад ЗША па супрацьракетнай абароне, адмаўляючыся пры гэтым скараціць сваю велізарная перавага ў тактычным ядзерную зброю.
Дактрына Пуціна называе «мяккую сілу» «неад’емнай часткай сучаснай міжнароднай палітыкі» Дзіўна, але яна называе «мяккай сілай» прыхільнасьць ўладаў Расеі «унівэрсальным дэмакратычным каштоўнасьцям» і «правам чалавека». Тыповы расейскі стыль. «Мяккая сіла» Масквы прадугледжвае прасоўваньне за мяжой расейскай мовы і культуры, каб дапамагчы палепшыць імідж Расеі. Таксама ў гэтай катэгорыі — наём Крамля агенцтва Goldman Sachs, каб палепшыць ўспрыняцьцё Расеі замежнымі інвэстарамі.
Нават публічная вэрсія Канцэпцыі зьнешняй палітыкі Расеі адкрывае шмат цікавага. Несумненна, сакрэтная вэрсія будзе яшчэ больш займальнай
Тым ня менш, справа Магніцкага, рэпрэсіі супраць апазыцыі, зьняволеньне ўдзельнікаў акцый пратэсту і заснавальніка кампаніі ЮКАС Міхаіла Хадаркоўскага (сёлета спаўняецца 10 гадоў, як ён быў пазбаўлены волі) — усё гэта не стасуецца з паняцьцем «мяккай сілы», асабліва калі Крэмль настойвае, каб ягоныя ўнутраныя апанэнты рэгістраваліся, як «замежныя агенты».
Дактрына Пуціна надае вялікую ўвагу ўсталяваньню трывалых адносінаў з суседнімі краінамі. Улічваючы неадпаведнасьць паміж ВУП Расеі і значна меншымі эканомікамі яе суседзяў, «рэгіянальная інтэграцыя» азначае на практыцы далейшае эканамічнага панаваньне Расеі над яе суседзямі. Масква выкарыстоўвае Эўразійскую эканамічную супольнасьць, Садружнасьць незалежных дзяржаў і Арганізацыю дамовы аб калектыўнай бясьпецы для ўмацаваньня свайго лідэрства.
У адпаведнасьці з Канцэпцыяй Эўразійскі саюз будзе вызначаць будучыню СНД і стане «зьвяном паміж Эўрапейскім і Азіяцка-Ціхаакіянскім рэгіёнам. Першым замежным візытам новага старшыні КНР Сі Цзіньпіна ў Маскву падкрэсьліваецца прыхільнасьць Расеі да «павароту да Азіі».
Дактрына Пуціна заяўляе, што Арганізацыя Аб’яднаных Нацый зьяўляецца асноўным міжнародным інстытутам, празь які Расея рэалізуе сваю зьнешнюю палітыку, таму што Расея мае права вета ў Радзе бясьпекі ААН. Акрамя таго, у дакумэнце гаворыцца, што існуе пагроза для «міру і стабільнасьці» ад «аднабаковых санкцый і іншых прымусовых мер, уключаючы ўзброеную агрэсію», па-за рамкамі Рады бясьпекі.
Канцэпцыя пярэчыць падыходам, якія скіраваныя «на скіданьне законных урадаў сувэрэнных дзяржаваў на падставе абароны грамадзянскага насельніцтва». Гэта відавочны намёк на дзеяньні НАТА ў Лібіі.
Новая канцэпцыя зьнешняй палітыкі РФ паказвае, выбар, зроблены пуцінскай Расеяй: пашырэньне сфэры ўплыву; збліжэньне з Пэкінам, і адчужэньне ад Захаду
Расея імкнецца абараніць свой дзяржаўны сувэрэнітэт, а таксама рэжым Башара аль-Асада ў Сырыі. Канцэпцыя зьнешняй палітыкі Расеі тут дэманструе рашучасьць не дапусьціць, каб гуманітарныя праблемы перасілілі яе прыхільнасьць да сырыйскага рэжыму. Расея таксама хаваецца за прынцыпам неўмяшаньня ў выпадку з іранскай ядзернай праграмай. Масква супраціўлялася новаму раунду санкцый ААН і неаднаразова крытыкавала ЗША і Эўразьвяз за санкцыі супраць Тэгерана.
Канцэпцыя зьнешняй палітыкі адлюстроўвае глыбокую незадаволенасьць Расеі любой крытыкай таго, што яна лічыць яе «ўнутранымі справамі». Дакумэнт папярэджвае аб «разбуральным і незаконным выкарыстаньня «мяккай сілы» і канцэпцыі правоў чалавека для «палітычнага ціску на сувэрэнныя дзяржавы і ўмяшаньня ва ўнутраныя справы». Гэта дакладныя спасылкі на меркаваны амэрыканскі ўдзел ва ўзрушэньнях у арабскім сьвеце, на палітыку ЗША пра прасоўваньні дэмакратыі і на «закона Магніцкага».
Нават публічная вэрсія Канцэпцыі зьнешняй палітыкі Расеі адкрывае шмат цікавага. Несумненна, сакрэтная вэрсія будзе яшчэ больш займальнай.
Вашынгтон павінен мацаваць сувязі зь эўрапейскімі краінамі, каб сфармуляваць рэалістычны парадак дня супрацоўніцтва з Расеяй. Парадак дня павінна ўключаць спрыяньне эканамічнай свабодзе, дзелавым сувязям, празрыстасьці, вяршэнству закона, а таксама супрацоўніцтва ў галіне мэдыцыны і навукі.
Новая канцэпцыя зьнешняй палітыкі РФ паказвае, выбар, зроблены пуцінскай Расеяй: пашырэньне сфэры ўплыву; збліжэньне з Пэкінам, і адчужэньне ад Захаду.
