Сьпяваў лятункі ды зь іх
ён рабіў матылькоў шматкутных
праз позірк набліжаны беспакутны
рухамі дыханьня й забыцьця
імгненьнямі нявыдуманага жыцьця
У панараме якую сьвятло натхніла
на свабодзе танцуюць крылы
крылы балярынаў у скоках іскрыстых
крылы быццам плямы пажараў
падпаленых паглядамі фараў
Вецер разносіць пахі лёткія
нюх ловіць пяшчотна-салодкія ягоныя
павевы дзе кожны рух стварэньня
поўняць сьпевы каменьня крохкія:
Два крокі да возера
(Пераклад Рыгора Барадуліна)
