Эх, каб воля мая -
Сама доля маяк -
На зубах маіх не скавытала,
У прачулых краях,
У вясновых гаях
Слова маці нідзе не стагнала б!
А чаму?
Скажа верш мой таму,
Хто ніколі нідзе не сагнецца.
Пасадзі у турму:
"Разам сэрца вазьму,
хай ад шчасьця аб краты заб'ецца
той жаўронак жыцьця,
пачуцьця адкрыцьця,
непамежнага,
вольназемнага,
той зялёны пястун,
іскрамётны вястун,
заварожны і множны -
Свабода!"
