На сорам згубіўшы сорам,
На дзіва сьляпы да дзіва,
адным, што жывы, на гора
шчасьлівы
зьнямоглы нявольнік сьвету,
і згубных ягоных чараў,
пустых чалавечых мэтаў
ахвяра.
Аднойчы захочаш бегчы
ў лясы ад людзей, у поле,
дзе дух акрыяе вершам
і воляй.
калі твой агонь усрэсьне,
адзінае мецьмеш выйсьце –
згубіцца ў таемным лесе
і болей зь яго ня выйсьці
відушчым сьвятым паэтам.
Што сон, што жыцьцё – прыгода,
бо толькі адна ў іх мэта –
Свабода.
