Шчакочуць шчокі маразы.
Дзе
дзень
узьнёслы?
Зіма. Сьвіргочуць палазы.
Інеюць вёслы.
Прыслухаюся:
ня я адзін
хадок нязгоды.
Але ж пакуль вясны турботы, –
паэтам стань, грамадзянін!
Не адкладай уздых на потым:
Плыве з раструшчаных ільдзін
Азон
свабоды.
