Актыўнасьць выбаршчыкаў у другім туры прэзідэнцкіх выбараў у Літве – 52%. Супернічалі два кандыдаты: парлямэнтар Раландас Паксас, лідэр лібэрал-дэмакратаў, атрымаў 54,91% галасоў. Валдас Адамкус, цяперашні прэзыдэнт краіны, беспартыйны кандыдат, якога у другім туры падтрымлівалі 6 парлямэнцкіх партыяў Літвы, – 45,19% галасоў. Прэзыдэнтам абвешчаны 46-гадовы Раландас Паксас.
За В.Адамкуса найбольш галасавалі у Ковенскай гарадзкой і раённай выбарчых акругах, у некаторых акругах Вільні, у мястэчку Бірштонас. За Р.Паксаса найбольш галасоў аддалі выбаршчыкі Жэмайціі (у родным мястэчку Р.Паксаса Цяльшай і ва ўсім рэгіёне), у Мажэйках, а таксама у тых мястэчках і раёнах, дзе жывуць беларусы, – у этнічна стракатай паўднёва-ўсходняй Літве, – у Салечніцкім, Сьвянцянскім раёнах, у Новавілейскім раёне, у Вільні, у Вісагінасе (места-спадарожнік каля Ігналінскай атамнай электрастанцыі).
Як адзначаюць камэнтатары, нацыянальныя мяншыні, у тым ліку і беларусаў, як і літоўскую вёску, прывабіла перадвыбарчая праграма Р.Паксаса, акцэнтаваная на ўнутраных праблемах і сацыяльных пытаньнях, абяцаньні зьнізіць падаткі, узьняць мінімальныя заробкі і пэнсіі.
Р.Паксас у сваім першым пасьля выбараў інтэрвію абвясьціў, што прыярытэты замежнай палітыкі Літвы – інтэграцыя у Эўрапейскі Зьвяз і сяброўства у НАТО – застануцца нязьменымі, але ён як прэзыдэнт будзе болей апекавацца ўнутранымі справамі краіны і праблемамі вёскі, а таксама шырэй разьвіваць сувязі з Расеяй.
У Літве выказваюцца меркаваньні адносна магчымага фінансаваньня выбарчай кампаніі Р.Паксаса прыватнымі, у тым ліку і расейскімі, кампаніямі, але непасрэдных доказаў гэтага няма. Партыя кансэрватараў Літвы "Саюз Айчыны" ужо выступіла з заявай пра магчымае павелічэньне расейскага ўплыву ў Літве.
Інаўгурацыя Р.Паксаса прызначаная на 26 лютага.
Паводле заявы Найвышэйшай выбарчай камісіі, сур'ёзных парушэньняў падчас выбараў не было, апрача некалькіх выпадкаў перадвыбарчай агітацыі у недазволены час (за 30 гадзінаў перад галасаваньнем і падчас галасаваньня).
Літва – адзіная з посткамуністычных краінаў, дзе на выбары не накіроўваюцца міжнародныя назіральнікі, паколькі ўзровень дэмакратычнага разьвіцьця тут прызнаны цалкам адпаведным эўрапейскім стандартам.