Лінкі ўнівэрсальнага доступу

БЕЛАРУСКІЯ ОН-ЛЯЙН ТЭСТЫ, ЭРАТЫЧНЫЯ ДЗЁНЬНІКІ Ў ІНТЭРНЭТ, КОНКУРС “ЗАЛАТЫ САЙТ”


Сяржук Сокалаў-Воюш, Прага

У сёньняшнім выпуску перадачы “Беларускі дыялёг на інтэрнэце” – у сеціве зьявілася першая інтэрнэт-старонка з тэстамі пра Беларусь, беларускія інтэрнэт-старонкі на расейскім конкурсе “Залаты Сайт”, альбо чаму сёлета няма Беларускага інтэрнэт-фэсту. Эратычная літаратура ў інтэрнэце – густоўна, прафэсыйна, па-беларуску.

“Моладзь атакуе і перамагае,” – менавіта гэтая думка не давала мне спакою пакуль я знаёміўся са старой, але новай інтэрнэт-старонкай беларускага сеціва.

З каардынатамі http://www.vybary.net/ сутыкнуўся ці ня кожны, хто адсочваў хаду апошніх прэзыдэнцкіх выбараў. Але выбары скончыліся і лягічна было б чакаць, што пасьля іх гэтая старонка сканае, як сканалі іншыя прынагодныя выданьні-аднадзёнкі.

Ды, выглядае, што ў сёньняшняй моладзі лёгіка працуе лепш, яны больш рацыянальныя. Даданае да памянёных каардынатаў слова /test/ ператварыла выбарчую старонку у старонку адукацыйную (http://www.vybary.net/test/).

Зрэшты, дамо слова стваральніку гэтай навінкі Франаку Вячорку.

(Сокалаў-Воюш: ) “Франак, колькі вам гадоў?”

(Вячорка: ) “Пакуль 13”

(Сокалаў-Воюш: ) “Адкуль зьявілася ідэя гэтай старонкі?”

(Вячорка: ) “Жаданьне рабіць зьявілася пасьля таго, як я на расейскім сайце testland.ru пачаў праходзіць тэсты і займаць першыя мейсцы. Але чаму у расейцаў ёсьць, а ў нас няма?! Мы ж ня горш! Вырашыў зрабіць падобнае, але толькі па-беларуску і на беларускія тэмы”.

(Сокалаў-Воюш: ) “Франак, на сваёй старонцы вы пішаце, што складаць тэсты зусім ня лёгкая справа, але, пасьля знаёмства з вашымі тэстамі, я магу зазначыць, што яшчэ цяжэй адказваць на іх. На колькі вы самі гатовы даць адказы на свае ж пытаньні. Напрыклад: На якой мове зроблены сайт KRIWI?”

(Вячорка: ) “На нямецкай”.

(Сокалаў-Воюш: ) “Хто княжыў у Полацкім княстве ў 980 годзе?”

(Вячорка: ) “Рагвалод”.

(Сокалаў-Воюш: ) “Радкі "Ты быў, як месяц, адзінокі, самотна жыў, самотна ўмёр..." Хто напісаў?”

(Вячорка: ) “Максім Багдановіч – Сяргею Палуяну”.

(Сокалаў-Воюш: ) “Усяго на вашай старонцы 10 тэматычных тэстаў. Яны прысьвечаныя пытаньням так бы мовіць старой і новай гісторыі, беларускаму інтэрнэту і літаратуры... Дарэчы, на якой мове Колас напісаў "Голас зямлі"?”

(Вячорка: ) “Па-беларуску”.

“У гэтым годе сябры дэмакратычных арганізацый стаялі на Курапатах з мэтай супрацьстаяць праводу кальцавой дарогі паверх мясьціны. Колькі гэта працягвалася да прыбыцьця АМАП'у і разгону?”

(Вячорка: ) “46 дзён”.

(Сокалаў-Воюш: ) “Вы заклікаеце чытачоў дасылаць свае тэсты... Але ж яны могуць быць і значна слабейшыя ад вашых. Які тут можа быць крытэрый адбору?”

(Вячорка: ) “Вось, напрыклад, калі ў мяне зьявіцца шмат тэстаў, я зьбіраюся іх падзяліць на катэгорыі – узроставыя і тэматычныя”.

(Сокалаў-Воюш: ) “Якія колеры былі на налепцы "Чарнобыльскі шлях 2000"?”

(Вячорка: ) “Чорна-чырвона-белы”.

(Сокалаў-Воюш: ) “Перакладзіце расейскае “Прапорщик.”

(Вячорка: ) “Па-беларуску гэта будзе гучаць: харужы”.

(Сокалаў-Воюш: ) “Чым своеасаблівым адрозьніваецца пячатка з пагоняй князя Лугвіна-Сямёна Альгердавіча?“

(Вячорка: ) “На гэтай пячатцы Пагоня была павернутая ў правы бок”.

(Сокалаў-Воюш: ) “А насамрэч трэба ў левы?”

(Вячорка: ) “Так”.

(Сокалаў-Воюш: ) “На сваёй старонцы вы пішаце: магу дапамагчы зрабіць беларусам інтэрнэт лепш, намаляваўшы дызайн. Магу правесьці рэклямную кампанію, разьмясьць сайт і гэтак далей. Для беларусаў – бясплатна. Чаму?”

(Вячорка: ) “Для беларусаў бясплатна – гэта азначае, што для беларускамоўных сайтаў, якія карысныя і патрэбныя для Беларусі – задарма. Таксама, у хуткім часе я зьбіраюся на сваім сайце, апрача тэкстаў, зьмяшчаць таксама і беларускамоўныя вэрсыі кампутарных гульняў”.

(Сокалаў-Воюш: ) “І апошняе пытаньне: сымбаль вашай старонкі – вожык зь яблыкам на сьпіне. Што гэта азначае?”

(Вячорка: ) “Ад самага пачатку сайт задумваўся як сайт кампаніі “Барані сваё”, лягатып якой – вожык. Але ж, на нашым сайце, акрамя вожыку, сымбалічнымі словамі зьяўляюцца словы: Лепшае. Сапраўднае. Сваё – Беларускае”.

Сёлета лепшыя падзеі і зьявы беларускага інтэрнэту так і ня будуць ганараваныя прызамі Беларускага інтэрнэт-фэсту. Краіна часова засталася без нацыянальнага конкурсу. Цяпер беларускія бачынкі прэтэндуюць на прэмію ў намінацыі "Замежжа" на расейскім конкурсе "Залаты Сайт". Тэму працягне Ягор Маёрчык.

Леташні фэст ладзіла кампанія SOLO. Супрацоўніца ейнага адьдзелу маркетынгу Ірына Дунаева паведаміла прычыну, чаму імпрэза не адбудзецца сёлета.

(Дунаева): "Не хапіла сродкаў для арганізацыі паўнавартаснага фэсту. Ён будзе. Яго перанесьлі на весну. Можа быць надалей у весну ён толькі і будзе праходзіць. Хутчэй за ўсё ён будзе прывязаны да якой-небудзь кампутаровай выставы".

Ірына Дунаева кажа, што напачатку студзеня зьбярэцца камітэт у справе араганізацыі фэсту, які і вызначыць дату.

Леташняя імпрэза мела на мэце пераканаць карыстальнікаў сецівам, што беларускія праекты вартыя ўвагі, ацэніць узровень інтэрнэт-рэсурсаў, прэзэнтаваць сайты для прыцягненьня інвестыцыяў. Тады цягам месяцу журы вызначала пераможцаў у 15 намінацыях. Вынікі спаборніцтва выклікалі неадназначную рэакцыю сярод інтэрнэтнай грамадзкасьці. Але бальшыня сыходзілася на думцы: добра, што конкурс наагул адбыўся.

Іншага погляду прытрымліваецца галоўны рэдактар інфармацыйнага сайту onliner.by Віталь Шураўка:

(Шураўка: ) "Ва ўмовах Беларусі ладзіць такія конкурсы, як мне падаецца, пакуль што зарана. Інтэрнэт у нас толькі пачынаецца. І я бы не сказаў, што ў нас ёсьць сур'ёзныя праекты, які варта было б па-сапраўднаму ацэньваць. У нас няма ўласных конкурсаў, але людзі, якія ствараюць старонкі, хочуць сябе паказаць. Таму яны і зьвяртаюцца да расейскага інтэрнэту".

Зрэшты, паводле Віталя Шураўкі, найлепшая ацэнка працы беларускіх вэб-майстроў і дызайнераў – гэта не перамога на фэстах, а так бы мовіць геаграфія замоваў.

(Шураўка: ) "У Беларусі шмат студыяў, якія робяць сайты. Нажаль бальшыня зь іх працуе з заходнімі кліентамі. Шмат якія сайты вядомых замежных кампаніяў (ня буду казаць якіх) робяць тут, у Беларусі, выкарыстоўваючы працу нашых праграмістаў. На беларускі рынак працаваць пакуль не выгадна, паколькі нашыя заказчыкі ня могуць укладваць вялікія сродкі ў разьвіцьцё інтэрнэту. У нас малая аўдыторыя, адпаведна гэта прыносіць мізэрны прыбытак. Атрыміваецца замкнёнае кола".

Віталь Шураўка перакананы, што разьвіцьцё і распаўсюд інтэрнэту ў Беларусі стрымлівае палітыка дзяржавы ў галіне інфармацыйных тэхналёгіяў:

(Шураўка: ) "Тут трэба прасоўваць у масы падключэньне да інэрнэту. Колькасьць карыстальнікаў у Варшаве, Вільні, Рызе у некалькі разоў болей чым ва ўсей Беларусі. У нас гэткая сытуацыя. Фактычна манапалістам на зьнешнія каналы сувязі зьяўляецца дзяржаўнае прадпрыемства БелПАК. Увесь інтэрнэт ідзе празь яго. Пакуль ня скончыцца гэтая манаполія ў лепшы бок, нічога ня зьменіцца".

Да сказанага Віталём Шураўкам трэба дадаць адно: звычайна такія імпрэзы, як нацыянальныя інтэрнэт-фэсты, ладзяць не адна кампанія, а арганізацыя, якая штодня дбе пра інтарэсы сваіх сябраў. Свайго роду прафэсійны зьвяз інтэрнэтчыкаў. Але ў Беларусі пакуль што такой структуры няма.

Як жа выглядае ўдзел беларусаў у “Залатым Сайце”? На гэта пытаньне адказвае сябра журы, уладальнік вядучай студыі кампутарнага дызайну ў Менску “Рэд графік” Сяргей Восіпаў.

(Восіпаў: ) “Ад пачатку для беларускіх працаў на фэстывалі наагул не было прадугледжанаемесца, бо гэта ўнутраны расейскі конкурс. Але сёлета быў арганізаваны рэгіён “Замежжа”, дзеля таго каб беларускія вэб-дызайнеры мелі магчымасьць недзе выставіць свае працы. Цяпер іх пададзена больш як 80. Пераважна гэта старонкі распрацаваныя непрафэсыйнымі пачаткоўцамі. Вельмі шмат студэнцкіх сайтаў.

У прынцыпе конкурс на гэта і арыентаваны, бо прафэсыяналам ня так істотна недзе выстаўляцца.

Працы на “Залаты Сайт” прыймаюцца да 10 сьнежня. Да канца году аўтарытэтнае журы ў якое ўваходзяць акадэмікі Ўсерасейскай Інтэрнэт-акадэміі, выставіць адзнакі. Узнагароджаньне рэгіёну “Замежжа” хутчэй за ўсё пройдзе ў Менску ў студзені”.

Эротыка – рэч інтэрнацыянальная. Іншая справа – эратычная літаратура, дзе падаюцца канкрэтныя вобразы з канкрэтнай краіны. Звычайна, на гэтым нацыянальнае ў эротыцы і сканчаецца. Але... у беларускім сеціве зьявілася старонка “Прыватныя дзёньнікі Эсмэральды”.

Адпаведна праілюстраваны літаратурны твор напісаны з захаваньнем усіх асаблівасьцяў эратычнага жанру, з тонкім адчуваньнем мяжы паміж эротыкай і парнаграфіяй, дашчэнту напоўнены беларушчынай.

У часе чытаньня ствараецца такое ўражаньне, што аўтар добры знаўца філёзафа Фройда, індыйскага паэта Бхартрыхары, альбо брытанскага драматурга Гаральда Пінтэра... Зрэшты, у нас на сувязі аўтар інтэрнэт-старонкі Эсмэральды, які на ўмовах ананімнасьці пагадзіўся даць інтэвію.

Скажыце калі ласка, на колькі вы знаёмыя з творчасьцю пералічаных асобаў?”

(Аўтар: ) “Калі я думаў з чым гэта можна параўноўваць, першае, што мне прыйшло ў галаву – гэта Адам Глёбус – піянэр у гэтай галіне. Я тумаю, што ад яго я вынес і гэтую тэму і ўсё, што з гэтым зьвязана, скажам, і лексыку і стылістыку. Таму я лічу, што пытаньня няма і я можа толькі пасьлядоўнік, я ўжо іду за кімсьці і гэта, у першую чаргу, Глёбус”.

(Сокалаў-Воюш: ) “Так, я бачу, вы пішаце: “У начы мне было вельмі самотна і сьцюдзёна, я не магла заснуць і перачытвала Адама Глёбуса”. Гэткім чынам фігура згаданага пісьменьніка ў творы не выпадковая, пагатоў, што неўзабаве зьяўляецца там і сам пісьменьнік. Гэткім чынам мы можам гаварыць пра творчую пераемнасьць... Нацыянальная эротыка – гэта спроба паказаць, што мы – беларусы – таксама можам, ці натуральны стан вашай сыстэмы мысьленьня?”

(Аўтар: ) “Я лічу, што тут яшчэ ёсьць псыхалягічны аспэкт, бо прынята, што ўспрыйманьне беларушчыны мае на ўвазе нейкі абшар, дзе гэтая беларушчына дазваляецца, а на ўсе астатнія тэрыторыі – не распаўсюджваецца. Як бы сама мова не захоплівае некаторыя сфэры жыцьця і трэба каб у сьвядомасьці людзей, чыста псыхалягічна, зьяўлялася адчуваньне, што беларуская мова і культура могуць асацыявацца з усімі іншымі рэчамі, якія складаюць, як мазаіку, суцэльную культуру, без усялякіх абмежаваньняў”.

(Сокалаў-Воюш: ) “С.К.Д.Б. (мой каханы Супрацоўнік Камітэту Дзяржаўнай Бясьпекі) як заўсёды быў на працы... ён працуе не ў кацапскім сумнавядомым КГБ, а ў альтэрнатыўным сакрэтным Камітэце Дзяржаўнай Бясьпекі, які бароніць і пільнуе бясьпеку нанашай нацыянальнай ліцьвінскай дзяржавы” – кажа вашая гэраіня ліцьвінка Эсмэральда. Яна што, і сапраўды ліцьвінка?”

(Аўтар: ) “Ну, так, задумвалася гэраіня менавіта такім чынам, што і сапраўды ліцьвінка”.

(Сокалаў-Воюш: ) “Але тады адкуль такое ймя і наагул, чаму вы пішаце ад імя дзяўчыны?”

(Аўтар: ) “Імя проста прыгожае і яно зьявілася спантанна. Магчыма, мне яго навеяў мюзыкал “Notre-Dame de Paris”, а таксама кніга Віктора Юго”.

(Сокалаў-Воюш: ) “На прыканцы аповяду вы абяцаеце працяг. Што гэта будзе? Дзёньнік нашай сучасьніцы, эратычны дэтэктыў ці нешта іншае?”

(Аўтар: ) “Дзёньнік усё ж у першую чаргу”.

І на заканчэньне вынікі інтэрнэт-апытаньняў, якія праводзіць нашая рэдакцыя.

Ці будзе пабудаваны ў Курапатах Мэмарыял памяці ахвяраў сталінскіх рэпрэсыяў у часе кіраваньня Аляксандара Лукашэнкі? Усяго на гэта пытаньне адказалі 98 асобаў. Зь іх 82 чалавекі лічаць, што ня будзе. 8 чалавек спадзяюцца, што Мэмарыял будзе створаны і яшчэ 8 не змаглі вызначыцца ў гэтым пытаньні.
Як бачым, пераважная бальшыня удзельнікаў адназначна ацэньвае стаўленьне цяперашніх беларускіх уладаў да гістарычнай памяці і мінулага свайго народу.

Яшчэ адно пытаньне выстаўленае на нашай інтэрнэт-бачыне працягвае зьбіраць галасы, але ў адказах назіраецца выразная тэндэнцыя. Пытаньне насупнае: “Азэрбайджан перайшоў на лацінку – паведамляем мы і пытаемся ці трэба Беларусі зрабіць тое самае?” З 55 пададзеных галасоў 37 станоўчых адказаў. 16 чалавек выказаліся супраці і толькі двое ня маюць на гэты конт сваёй думкі.
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG