Лінкі ўнівэрсальнага доступу

ДЗЕ І ЯК ЗАХОЎВАЮЦЬ ГРОШЫ Ў СУСЕДНІХ З БЕЛАРУСЬСЮ КРАІНАХ?


Сяргей Навумчык, Прага

(Навумчык: ) “Гэтую песьню з альбому Пінк Флойд нашыя слухачы сярэдняга ўзросту памятаюць з тых часоў, калі 120-ці рублёў зарплаты савецкага “ітээра” хапіла б ці ня толькі на тое, каб набыць гэты дыск у фарцоўшчыкаў. Альтэрнатываю маглі быць фірмовыя левісаўскія джынсы. Зрэшты, ўсё гэта было клопатам “залатой моладзі” – звычайнаму інжынэру ці настаўніку даводзілася назапашваць на іншае – тэлевізар, мэблю, адзеньне, адпачынак. Грошы несьлі ў ашчадную касу, ці, як тады казалі , “сберкніжку”.
А што цяпер робяць беларусы з грашыма, якія ўдаецца ашчадзіць ад будзёных патрэбаў? Ля мікрафону – Ганна Соўсь.

(Соўсь: ) “Паводле экспэртаў, каля 3 мільярдаў даляраў беларусы трымаюць, так бы мовіць, у панчохах. Гэта аграмадныя грошы для беларускай эканомікі. Асабліва калі параўнаць іх з апошнімі зьвесткамі пра валютныя ды рублёвыя банкаўскія ўклады беларусаў – тыя складаюць каля 300 мільёнаў даляраў. Беларусы не сьпяшаюцца несьці свае грошы ў банкі. Яны не давераюць ані дзяржаве, ані ейнай банкаўскай сыстэме, бо мелі дастаткова падставаў для сумневу. Не давяраючы банкам, многія беларусы спадзяюцца на тое, што можна нейкім чынам захаваць свае грошы ды крыху павялічыць іх, калі пазычыць іх знаёмым і атрымліваць за гэта 5-10 адсоткаў з агульнай сумы штомесяц. Але гэта вельмі небясьпечная, так бы мовіць, валютная апэрацыя. Пераважна ад такога ўкладаньня грошай церпяць пэнсіянэры, якія такім чынам жадаюць памножыць нейкую тысячу даляраў, што назапасілі за ўсё жыцьцё. У выніку ж яны губляюць амаль усё. Некалькі гадоў таму многія ў Беларусі ўкладалі свае накапленьні ў жыльлё. Асабліва тыя, хто меў вольныя грошы ды блат у адпаведных структурах. Яны набывалі кватэры ў новых мікрараёнах, а потым прадавалі іх па больш высокім кошце. Выгодныя былі й іншыя ўкладаньні ў нерухомасьць. Але апошнім часам кошты на кватэры ды дамы значна зьнізіліся, і ўкладаньні ў нерухомасьць сталі менш папулярнымі”.

(Навумчык: ) “З трох мільярдаў даляраў, якія, паводле інфармацыі Ганны Соўсь, маюць беларусы – толькі дзясятая частка разьмешчаная ў банках. Гэта – вынік недаверу грамадзянаў да клясычных фінансавых інстытутаў. Дакладней – да той іх формы, якая існуе ў цяперашняй Беларусі. А вось у Польшчы насельніцтва інакш ставіцца да разьмяшчэньня сваіх зьберажэньняў. Пра гэта мы гутарым з супрацоўнікам беларускай рэдакцыі Польскага радыё Тамашам Саевічам”.

(Тамаш Саевіч: ) “У Польшчы такі давер ёсьць, таму што вось хаця б такі індыкатар, што ўласьціва і для некаторых іншых краінаў постсавецкага блёку. Зьявіліся прадстаўніцтвы замежных банкаў, з замежным капіталам. Такіх банкаў, якія гарантуюць тое, што калі нехта ўкладзе свае грошы, дык нават калі аддзел нейкага банку у той ці іншай краіне праваліцца, дык тыя грошы можна будзе вярнуць. З другога боку, ўсё большую моц набіраюць польскія банкі, якія аб’ядноўваюцца ў вялікія холдынгі, маюць больш капіталу, і дзякуючы гэтаму, прапануюць людзям больш выгодныя стаўкі ды працэнты па іх”.

(Навумчык: ) “Пра стаўкі ды адсоткі, якія прыгадаў спадар Тамаш Саевіч, мы пагаворым крыху пазьней, а пакуль – пра тое, што ляжыць у падставе даверу да банкаў як фінансавых інстытуцыяў. У якасьці прыкладу возьмем латыскі банк Rietumu – адзін з трох буйнейшых латыскіх банкаў. На думку віцэ-прэзыдэнта банку Аляксандра Каліноўскага, гарантыяй стабільнасьці ёсьць адпаведнасьць латыскага заканадаўства сусьветным стандартам. На сувязі – Рыга.

(Каліноўскі: ) “Усе нашыя банкі павінныя адпавядаць патрабаваньням нашага банку, які прад’яўляе да камэрцыйных банкаў патрабаваньні Эўразьвязу альбо нават больш жорсткія. Яны тычацца і дастатковасьці капіталу, і абавязковых штогадовых міжнародных аўдытаў у адной з чатырох сусьветных аўдытарскіх кампаніяў. Банкі павінны публікаваць вынікі аўдыту не пазьней, чым 1 красавіка. Штоквартальна банкі абавязаныя падаваць справаздачу ў прэсу, што датычна балянсу, даходаў, стратаў, ўласных актываў і пасываў. Усе патрабаваньні па справаздачнасьці павінны афармляцца ў адпаведнасьці зь міжнароднымі бухгальтарскімі прынцыпамі. І цэнтральны банк жостка за гэтым сочыць. Таму, ведаючы ня толькі сытуацыю ў нашым банку, але й ведаючы сытуацыю ў нашых калегаў, у іншых банках Латвіі, я ня бачу ніякіх сур’ёзных наступстваў расейскага фінансавага крызысу, які адбыўся два з паловаю гады таму”.


(Цалкам тэкст перадачы зьмешчаны ў адпаведным разьдзеле сайту)
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG