24 лютага Нацыянальны Выканаўчы Камітэт разгледзеў законапраект "Аб альтэрнатыўнай вайсковай службе". Яго падрыхтаваў камітэт па абароне, які ўваходзіць у склад "ценявага ўраду". Прадстаўляў дакумэнт старшыня гэтага камітэту генэрал Павал Казлоўскі. Генэрал узгадаў, што ўпершыню сутыкнуўся з законапраектам у 1993 годзе, калі ён яшчэ ўзначальваў штаб Міністэрства Абароны. Чатыры разы гэты дакумэнт выносіўся на сэсію Вярхоўнага Савету Х11 скліканьня і кожны раз у асноўным дэпутаты ад вэтэранскай арганізацыі не давалі яму хады. Маўляў, калі ён будзе прыняты, дык ня будзе каму служыць у войску. Спрабавалі заняцца гэтым пытаньнем і дэпутаты Вярхоўнага Савету Х111 скліканьня, калі парлямэнт працаваў яшчэ ў поўным складзе. Не хапіла энтузіязму і "палаце прадстаўнікоў" - тут законапраект перасоўвалі з камісіі ў камісію і на гэтым спыніліся. Між тым, у мностве краінаў сьвету адпаведны закон існуе і дзейнічае, і зразумела чаму. У любой дзяржаве ёсьць людзі, якія з прычыны сваіх рэлігійных перакананьняў ці па іншых прычынах катэгарычна адмаўляюцца браць у рукі зброю. Пры гэтым яны не адмаўляюцца ад працоўнай дзейнасьці ў якасьці альтэрнатывы. Шмат такіх людзей і ў Беларусі. Законапраект, які разглядаўся на паседжаньні Нацыянальнага Выканаўчага Камітэту, па словах Паўла Казлоўскага, дае маладому чалавеку магчымасьць выканаць свае грамадзянскія абавязкі ў адпаведнасьці са сваім сумленьнем. Сябры Нацыянальнага Выканаўчага Кмітэту аднагалосна ўхвалілі канцэпцыю законапраекту. Вырашана накіраваць яго палітычным партыям і розным моладзевым арганізацыям, каб атрымаць ад іх заўвагі і папраўкі. Вызначаны і тэрмін - да 1 красавіка сёлета. З улікам гэтых прапановаў Нацыянальны Выканаўчы Камітэт павінен зацьвердзіць законапраект канчаткова. Пасьля гэтага наступае галоўнае: у справу ўключаюцца моладзь і бацькі. Згодна і з Канстытуцыяй 1994 году, і з лукашэнкаўскім "Асноўным законам", калі будзе сабрана 50 тысячаў подпісаў, дык можна выступаць з заканадаўчай ініцыятывай , якая разглядаецца ў пазачарговым парадку. Сябры Нацыянальнага Выканаўчага Камітэту ўпэўненыя, што неабходная колькасьць подпісаў даволі лёгка будзе сабраная.
24 лютага Нацыянальны Выканаўчы Камітэт разгледзеў законапраект "Аб альтэрнатыўнай вайсковай службе". Яго падрыхтаваў камітэт па абароне, які ўваходзіць у склад "ценявага ўраду". Прадстаўляў дакумэнт старшыня гэтага камітэту генэрал Павал Казлоўскі. Генэрал узгадаў, што ўпершыню сутыкнуўся з законапраектам у 1993 годзе, калі ён яшчэ ўзначальваў штаб Міністэрства Абароны. Чатыры разы гэты дакумэнт выносіўся на сэсію Вярхоўнага Савету Х11 скліканьня і кожны раз у асноўным дэпутаты ад вэтэранскай арганізацыі не давалі яму хады. Маўляў, калі ён будзе прыняты, дык ня будзе каму служыць у войску. Спрабавалі заняцца гэтым пытаньнем і дэпутаты Вярхоўнага Савету Х111 скліканьня, калі парлямэнт працаваў яшчэ ў поўным складзе. Не хапіла энтузіязму і "палаце прадстаўнікоў" - тут законапраект перасоўвалі з камісіі ў камісію і на гэтым спыніліся. Між тым, у мностве краінаў сьвету адпаведны закон існуе і дзейнічае, і зразумела чаму. У любой дзяржаве ёсьць людзі, якія з прычыны сваіх рэлігійных перакананьняў ці па іншых прычынах катэгарычна адмаўляюцца браць у рукі зброю. Пры гэтым яны не адмаўляюцца ад працоўнай дзейнасьці ў якасьці альтэрнатывы. Шмат такіх людзей і ў Беларусі. Законапраект, які разглядаўся на паседжаньні Нацыянальнага Выканаўчага Камітэту, па словах Паўла Казлоўскага, дае маладому чалавеку магчымасьць выканаць свае грамадзянскія абавязкі ў адпаведнасьці са сваім сумленьнем. Сябры Нацыянальнага Выканаўчага Кмітэту аднагалосна ўхвалілі канцэпцыю законапраекту. Вырашана накіраваць яго палітычным партыям і розным моладзевым арганізацыям, каб атрымаць ад іх заўвагі і папраўкі. Вызначаны і тэрмін - да 1 красавіка сёлета. З улікам гэтых прапановаў Нацыянальны Выканаўчы Камітэт павінен зацьвердзіць законапраект канчаткова. Пасьля гэтага наступае галоўнае: у справу ўключаюцца моладзь і бацькі. Згодна і з Канстытуцыяй 1994 году, і з лукашэнкаўскім "Асноўным законам", калі будзе сабрана 50 тысячаў подпісаў, дык можна выступаць з заканадаўчай ініцыятывай , якая разглядаецца ў пазачарговым парадку. Сябры Нацыянальнага Выканаўчага Камітэту ўпэўненыя, што неабходная колькасьць подпісаў даволі лёгка будзе сабраная.
Самае папулярнае
1